Τελειώνουν οι διακοπές – ξανά στα ίδια…
Περισσότερα.. »
Από τον εκδοτικό πρωταθλητισμό στη συρρίκνωση
Περισσότερα.. »
Δέκα χρόνια από το «θρίλερ» του θανάτου του
Περισσότερα.. »
Σαράντα χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα της «Γαλήνης»
Περισσότερα.. »Ο συνθέτης που ήταν απ’ όλα Του Δημήτρη Γκιώνη Ο Νίκος Μαμαγκάκης δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος συνθέτης, από τον οποίο τις τελευταίες δεκαετίες είχα πάρει αρκετές συνεντεύξεις, ήταν -είχε εξελιχθεί η γνωριμία- κι ένας πολύτιμος, ένας διαχρονικός φίλος. Η τελευταία φορά που μιλήσαμε ήταν νομίζω μετά το Πάσχα. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 28 Μαρτίου, μου είχε στείλει ηλεκτρονικά, μέσω του συνεργάτη του, Δημήτρη Δερμάνη, ένα βιβλίο που είχε ετοιμάσει και το είχε περί πολλού: Μια βιογραφία του συντοπίτη και συγγενή του Ανδρέα Ροδινού, ενός θρύλου της κρητικής μουσικής, που έζησε μόλις
Περισσότερα.. »
Φαιδρές μνήμες από το 1965, γλυκόπικρες από το 1974 Του Δημήτρη Γκιώνη Δανείζομαι την ιδέα του τίτλου του βιβλίου του Βασίλη Βασιλικού «Ο τρομερός μήνας Αύγουστος», αφιερωμένο, όπως και άλλα τέσσερα (μια μοναδική στο είδος της πενταλογία) στην απώλεια προσφιλούς του προσώπου, για να σταθώ (σ’ ένα διάλειμμα πολιτικολογίας) στον ζοφερό, για το παρόν και το μέλλον μας, μήνα που διανύουμε. Που, δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος – έχουν, τα τελευταία πενήντα χρόνια, προηγηθεί άλλοι δύο: ο Ιούλιος του 1965 (με τις παλατιανές κυβερνήσεις των αποστατών) και ο Ιούλιος του 1974 (με το
Περισσότερα.. »Μνημονεύοντας τη Μέλπω Αξιώτη Του Δημήτρη Γκιώνη Ηταν από τα άτυπα μέλη της λογοτεχνικής–πολιτικής συντροφιάς, που προδικτατορικά συνάζονταν κάθε Πέμπτη στο διαμέρισμα της Ελλης Αλεξίου και του Μάρκου Αυγέρη, στην οδό Αλωπεκής στο Κολωνάκι. Καθόταν και παρακολουθούσε τους άλλους που μιλούσαν σιωπηρή, μ’ εκείνη τη χαρακτηριστική έκφραση που συναντάμε στις φωτογραφίες και στις προτομές που έχουν φιλοτεχνηθεί. Θα ’λεγα πως η Μέλπω Αξιώτη (περί αυτής πρόκειται) ήταν απρόσιτη, αν δεν είχα ανταλλάξει κάποιες κουβέντες μαζί της, δηλώνοντας τον θαυμασμό μου για τα βιβλία της, ένα από τα οποία, ο «Εικοστός αιώνας» («Θεμέλιο»,
Περισσότερα.. »Η ιστορία του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου σε μια μοναδική έκθεση
Περισσότερα.. »
Του Δημήτρη Γκιώνη «…Νομίζω πως είμαι ο τελευταίος άρρεν προπολεμικός τροβαδούρος και ρίχνω στις σελίδες αυτού του βιβλίου τις αναμνήσεις μιας ζωής ογδόντα πέντε περίπου χρόνων», γράφει ο Φώτης Πολυμέρης στην αυτοβιογραφία του «Των αναμνήσεων η λιτανεία» (επιμέλεια της κόρης του, Φανής Πολυμέρη – Τσεμπερούλη, εκδ. «Αγκυρα», 2003)
Περισσότερα.. »
Του Δημήτρη Γκιώνη Γνωρίζοντας τον Γιάννη Γλέζο από τις πριν τη δικτατορία εμφανίσεις του, στις συμμαζεμένες μπουάτ της Πλάκας, αναρωτιόμουν πώς θα «χωρούσε» στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Την ίδια έγνοια, απ’ ό,τι είπε σε κουβέντα μας, είχε κι ο ίδιος – προτιμούσε τη μικρή αίθουσα.
Περισσότερα.. »
Του Δημήτρη Γκιώνη Τριάντα χρόνια συμπληρώνει το ελληνογαλλικό βιβλιοπωλείο «Δεσμός», που δημιουργήθηκε από τον Γιάννη Μαυροειδάκο (πιο κάτω κάτι περισσότερο) σ’ ένα δρομάκι, στην οδό Vandamme, στην περιοχή του Μονπαρνάς. Και επιβίωσε, και εξελίχθηκε σε πνευματικό πόλο έλξης γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται για τα ελληνικά γράμματα
Περισσότερα.. »
Toυ Δημήτρη Γκιώνη «Δημοκρατία – σύμφωνα με τη γνωστή έκφραση – είναι η γνώμη του άλλου. 'Η μάλλον οι θεσμοί, το πλαίσιο που διασφαλίζει το δικαίωμα στους άλλους να έχουν γνώμη και ορίζει υπέρτατο κριτή και διαιτητή την πλειοψηφία του λαού ελεύθερα εκφραζόμενη. Πρόκειται για έννοιες "συναφείς" με το δημοκρατικό πολίτευμα, που αποτελούν πια αυτονόητες αλήθειες για πολιτισμένες χώρες.
Περισσότερα.. »
Του Δημήτρη Γκιώνη Το θετικό είναι ότι πρόκειται για παιδιά του συνθέτη (συν ικανότατου διαχειριστή σε θεσμικά πόστα) Περικλή Κούκου – αλλά, προφανώς, δεν αρκεί. Γιατί δεν είναι μόνο το περιβάλλον, είναι το ταλέντο και η σπουδή που τους εμφανίζει (και) αυτόφωτους
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
