Του Γιάννη Ξανθούλη Τελευταίο Σάββατο του Ιουλίου με πρωταγωνιστή τον Αγιο Παντελεήμονα που εκτελεί χρέη εφημερεύοντος γιατρού στα κατεπείγοντα. Ο λόγος; Μα… το λέει και το όνομα. Ελεεί τα πάντα, ακόμη και τους πρεζάκηδες (ναι, ναι, χρήστες) που παίρνουν στο κατόπι κυρίως μεσήλικες τις έρημες αθηναϊκές Κυριακές. Κατά τα άλλα γιορτάζουν οι απανταχού «Παντελήδες» που σαν όνομα δεν κερδίζει μεν πόντους, όπως τα «Ορέστης», «Κωνσταντίνος» και «Αλέξανδρος», ΑΛΛΑ έχει κι αυτό το κατιτίς του. Θυμάμαι μάλιστα στα τέλη του πενήντα (1957 ή 1958) που ακουγόταν ένα μάλλον τολμηρό ασματίδιο «Α ρε Παντελή, α… ρε
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη …Στα «Ιουλιανά» του 1965 (ναι, υπάρχουν και τέτοιες ημερομηνίες) πέρασα υπέροχα. Απτόητος στα μόλις δεκαεφτά μου χρόνια είχα κατεβεί με την πάλαι ποτέ «Ολυμπιακή» του αείμνηστου Ωνάση στην Αθήνα, κυριολεκτικά για καλλιτεχνική ενημέρωση. Πάνω λοιπόν στην «ενημέρωση» κι ενώ στο φρέσκο θέατρο Λυκαβηττού η Αννα Συνοδινού, σε σκηνοθεσία Βολανάκη, έπαιζε «Εκκλησιάζουσες», με πέτυχαν τα Ιουλιανά, που βεβαίως τότε ακόμη ΔΕΝ τα κατονόμαζαν έτσι. Θυμάμαι την επωδό «Δεν σε θέλει ο ΛΑΟΣ παρ' τη μάνα σου και μπρος», ΕΝΩ ο φερόμενος ως «Γέρος της Δημοκρατίας» έβγαζε πύρινους λόγους που σχολιάζονταν ανάλογα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς θα γίνουν δημοτικές εκλογές για να εκλέξουμε τον φρέσκο ΑΧΡΗΣΤΟ δήμαρχο ώστε να συμπληρωθεί το σετ ανεπρόκοπων, ή σχεδόν ανεπρόκοπων, δημάρχων. Τι θα πει αυτό; Θα πει, για την Αθήνα μιλώ πάντα, πως ΟΛΑ αυτά τα χρόνια, ουκ ολίγα δηλαδή, μπαινόβγαιναν στο δημαρχείο πρόσωπα, φυσικά με κομματικά διαπιστευτήρια και γενικώς δημοφιλή, για λόγους άσχετους από τις ανάγκες και τα καθήκοντα ενός κανονικού δημάρχου. Περιέργως κάτι έμεινε από τις ακαλαίσθητες γούρνες-σιντριβάνια του κ. Αβραμόπουλου του Πρώτου και, για να πω και του στραβού το δίκιο, τα περίφημα κάγκελά
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, με την όντως καλή ραδιοφωνική φωνή και το μάλλον δευτεροκλασάτο χτένισμα, μακιγιάζ και γενικώς τσίτωμα ΕΙΝΑΙ τουλάχιστον εθνική ευεργέτιδα. Μας έφερε (σε σχεδόν απευθείας μετάκληση) τους Ολυμπιακούς, κόντεψε εντελώς τυχαία να κάψει αθώα δέντρα στη Φιλοθέη και αφού περιφέρθηκε ντυμένη ως… Επιτάφιος στο πιο χαρούμενο ή ως Βασίλω (όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη), ΤΩΡΑ ανακάλυψε τη συμπαθή τρωτή πλευρά της, ως συγγραφεύς και ως απλή, απλοτάτη νεοελληνίς. Και να οι εξομολογήσεις de profundis και να οι στοχασμοί και οι ειλικρινείς συγκινητικές αποκαλύψεις για τα όσα
Περισσότερα.. »...Καλοκαίρι και καταχνιά χωρίς την ποιητική μελαγχολία του Τενεσί Ουίλιαμς. Μια καταχνιά εύφορη σε αηδία, σε δημοκρατία κατά πώς την οσμίζεται ο πάσα ένας
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη ...Το καλοκαίρι του Ζακ Λακαριέρ, το καλοκαίρι του Μπρους Τσάτγουιν, το καλοκαίρι του Μισέλ Ντεόν και της Γιουρσενάρ και άλλων όπως του περίεργου εκείνου Πίντσον... Καλοκαίρια που εκκολάφτηκαν σε γλώσσα ελληνική από τη χειρώνακτα απούσα εδώ και λίγες μέρες Ιωάννα Χατζηνικολή. Η εκδότρια, στην κυριολεξία χειρώνακτας, πότε συνδιαλεγόμενη προσωπικά με τους συγγραφείς της, πότε μεταφράζοντας ή διορθώνοντας...
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη ...Εμπορικό κέντρο σε συνδυασμό με τζαμί και ξενοδοχείο για να παρκάρουν οι αραβόπληκτοι τα πολυτελή θλιβερά αυτοκίνητά τους υπό τας ευλογίας του κ. Ερντογάν. Ιδού η -περίπου- λύση του αινίγματος. «Περίπου», γιατί από κει και πέρα οι παράμετροι του θυμού της Τουρκίας, που υποστηρίζει τον κοσμικό της χαρακτήρα, αφθονούν. Το πάρκο Γκεζί στην πλατεία Ταξίμ ήταν η αφορμή
Περισσότερα.. »Toυ Γιάννη Ξανθούλη Είναι καλοκαίρι. Το βλέπω στο κλασικό ημερολόγιο πάνω στο γραφείο, και για μια ακόμη φορά νοσταλγώ τα τέλη του Οκτώβρη που φθινοπωριάζει. Δεν με περιμένει καμιά θάλασσα, κανένα νησί, καμιά βάρκα και κανένας στίχος του Ελύτη. Το χειρότερο είναι πως δεν με πειράζει η έλλειψη νοσταλγίας για οποιασδήποτε μόδας μαγιό. Πίνω σταθερά ζεστό καφέ και περιμένω σ' ένα μισάωρο τον συντηρητή τού ερ κοντίσιον.
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Τι είναι η γαστρεντερίτις; Είναι μια πρόβα τζενεράλε χολέρας με την προϋπόθεση να την πάθεις στην Κωνσταντινούπολη και να είσαι από πάνω κι ευχαριστημένος που απασχολείς τις τουαλέτες μιας χώρας που υπερασπίζεται το δίκιο της... Φατμαγκιούλ. Κι ώς εδώ καλά. Το θέμα όμως ήταν πως όσο συνηθισμένος κι αν ήμουν στα παρατράγουδα τέτοιων περιστατικών, ήθελα να αφήσω την ύστατη πνοή μου σε έδαφος ελληνικό.
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη Οτι η Κυψέλη είναι παράδεισος πολυπολιτισμικότητας δεν μπορεί να το διαψεύσει κανένας ακαδημαϊκός. Οτι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρήκε το ήθος που της ταιριάζει, αφού είναι πραγματική ευτυχία να βολτάρεις στην Φωκίωνος Νέγρη ΤΩΡΑ, γιατί παλιά ήταν γεμάτη από «ρεμάλια». Ολοι εμείς της κάποιας ηλικίας θυμόμαστε τα βάσανα της αείμνηστης Ιλυας Λιβυκού εξ αιτίας του «ρεμαλιού» Αλκη Γιαννακά σε κείνη την εκπάγλου ρεαλισμού ταινία, που ως ρεμάλι έκανε τόσους ρεμαλισμούς που κάθε Κυψελιώτισσα
Περισσότερα.. »Του Γιάννη Ξανθούλη ...Πέτυχε η οικολογική μου μαγειρίτσα και φέτος, όπως και η Ανάσταση. Φυσικά ο Θωμάς ως κατ' εξακολούθηση δύσπιστος έχει τους προσωπικούς λόγους του να διεκδικεί μια ολόκληρη Κυριακή για την αφεντιά του, ενώ ο καιρός τρέχει προς αυτό το ιδιότυπο καλοκαίρι... που άρχισε ένα μήνα νωρίτερα
Περισσότερα.. »
© 2024 Εφημερίδα των Συντακτών | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
