Δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή που χαζεύαμε φωτογραφίες ανασφάλιστων Αμερικανών να κάνουν ουρές μπροστά σε ιατρεία εθελοντών γιατρών. Τότε σχολιάζαμε καυστικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα, με την αφελή βεβαιότητα ότι ποτέ δεν πρόκειται να ζήσουμε κάτι τέτοιο. Σήμερα αντίστοιχες φωτογραφίες φτάνουν στα πέρατα του κόσμου. Το έργο είναι ίδιο, μόνο που οι πρωταγωνιστές του μιλούν ελληνικά.

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Αν κάποιος παρακολουθήσει τα δελτία ειδήσεων, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας στον χώρο της υγείας είναι ένας συνδικαλιστής που φέρεται να εκβίαζε τη διοίκηση του νοσοκομείου όπου εργάζεται για να μην κηρύξει απεργία. Ο ελληνολάτρης υπουργός Υγείας έφτασε να διοργανώσει συνέντευξη Τύπου για να καταγγείλει το φαινόμενο.

Συνεπαρμένος από το κυνήγι, ο υπουργός μάλλον δεν είχε χρόνο να πάρει στα σοβαρά τα ερωτήματα που του απευθύνουν 12 δομές κοινωνικής αλληλεγγύης στον χώρο της υγείας. Κι έτσι μέχρι ώρας, δεν έχουμε καμιά απάντηση για το πόσοι είναι οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας, πόσοι είναι οι καρκινοπαθείς χωρίς θεραπεία και οι νεφροπαθείς χωρίς αιμοκάθαρση, πόσοι είναι οι διαβητικοί χωρίς φάρμακα, πόσες έγκυοι μένουν εκτός προγεννητικού ελέγχου και γιατί οι μετανάστες πληρώνουν διπλά νοσήλια.

Παρότι ο μπαρουτοκαπνισμένος υπουργός δεν έχει δώσει απαντήσεις, μια εικόνα για την ανασφάλιστη Ελλάδα έδωσε πριν από λίγες μέρες ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). Ο Δημήτρης Κοντός, μιλώντας στο 12ο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου «Healthworld», δήλωσε πως τρία εκατομμύρια Ελληνες είναι εκτός του ασφαλιστικού συστήματος.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο μπορεί κανείς να ξεκινήσει τα ανάθεμα στην τρόικα, να καταγγείλει την κυβέρνηση, να μιλήσει για το πρόταγμα της ταξικής πάλης που οφείλει να είναι η παιδεία και η υγεία. Μπορεί να τα κάνει όλα αυτά εύκολα κι ανέξοδα από τον καναπέ του σαλονιού του. Εναλλακτικά, εκτός από το να καταγγέλλει, μπορεί να κάνει και κάτι πιο χρήσιμο.

«Να έρθει σε εμάς και να πιάσει δουλειά», λένε οι εθελοντές του Κοινωνικού Ιατρείου Περιστερίου. Από τον Μάιο που μας πέρασε, γιατροί και πολίτες οργάνωσαν το Ιατρείο, που σε καθημερινή βάση προσφέρει τις υπηρεσίες του σε δεκάδες πολίτες των δυτικών προαστίων. «Η επίσημη πολιτεία καθημερινά εγκαταλείπει τους πολίτες. Προσπαθεί να πείσει πως η υγεία δεν είναι δικαίωμα, αλλά ανταποδοτικό αγαθό ή εμπόρευμα», μας λέει η Γεωργία. Εργάζεται σε μια εταιρεία ως γραμματέας και τα απογεύματα υποστηρίζει το Ιατρείο ως εθελόντρια.

«Η βασική μας διαφορά με ένα ίδρυμα που κάνει φιλανθρωπία είναι πως κι εμείς βρισκόμαστε στην ίδια ακριβώς θέση με τους συμπολίτες μας. Εξ ου και προσπαθούμε να τους ενεργοποιήσουμε να συμμετέχουν με διάφορους τρόπους στη λειτουργία του Ιατρείου: από το να μας φέρουν φάρμακα που δεν χρειάζονται πια μέχρι να βοηθούν στην καθαριότητα και τη συντήρηση του χώρου». Για να στηθεί το Ιατρείο περισσότεροι από 30 άνθρωποι εργάστηκαν καθημερινά επί μήνες ώστε να αναστηλώσουν το ερείπιο που τους παραχώρησε ένας γείτονας. Σήμερα εργάζονται εθελοντικά εδώ παθολόγοι, καρδιολόγοι, πνευμονολόγοι, ψυχίατροι, μικροβιολόγοι, ενώ πλήθος εθελοντών υποστηρίζει τις καθημερινές ανάγκες του χώρου.

«Τώρα πια μπορούμε να μιλάμε για Δίκτυο Κοινωνικών Ιατρείων σε ολόκληρη την Αττική», εξηγεί ο Τζούλιο. «Είναι εκατοντάδες οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί κι οι εθελοντές που στηρίζουν το Δίκτυο, με τεράστιο προσωπικό κόστος. Το να δουλεύεις σε μια τέτοια δομή προϋποθέτει μεγάλα ψυχικά αποθέματα όχι μόνο γιατί αντιμετωπίζεις ανθρώπους με προβλήματα υγείας ή σε ευάλωτη περίοδο της ζωής τους, αλλά και γιατί δίνεις αγώνα να βρεις ένα φάρμακο ή να εξασφαλίσεις ότι ο ασθενής θα καταφέρει να υποβληθεί έγκαιρα στις εργαστηριακές του εξετάσεις. Βλέποντας τον αγώνα που κάνουν οι γιατροί μας και την αγωνία τους οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα τους. Κι έτσι απενοχοποιούνται κι οι ίδιοι».

«Η ενοχή είναι το σοβαρότερο σύμπτωμα που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα», μας λέει η Ολια. Είναι ΩΡΛ και δεν είναι λίγες οι φορές που τώρα πια συναντιέται στις δομές αλληλεγγύης με τους ασθενείς που κάποτε την επισκέπτονταν στο προσωπικό της ιατρείο. «Οι άνθρωποι ντρέπονται που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το ασφαλιστικό τους ταμείο ή έναν ιδιώτη γιατρό. Πλέον, ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μου είναι να τους πείσω πως δεν έχουν κανένα λόγο να κατηγορούν τους εαυτούς τους. Αντιθέτως, έχουν χίλιους καλούς λόγους να εξοργίζονται με όσους μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση και να ξεσηκωθούν απέναντί τους».

«Είναι πολύ δύσκολο να μετατρέψεις ένα θύμα σε μαχητή», λέει ο Νίκος.

«Οταν οι άνθρωποι φτάνουν σε εμάς είναι ήδη σε δεινή θέση: έχουν χάσει τη δουλειά τους, έχουν χάσει την ασφάλισή τους, έχουν χάσει την αίσθηση της ασφάλειάς τους. Εμείς οφείλουμε να τους παρέχουμε υπηρεσίες υγείας κι ένα περιβάλλον όπου θα ανακτήσουν κατ' αρχάς την αίσθηση ότι είναι ασφαλείς. Από εκεί και μετά το ζητούμενο είναι να συνέλθουν ψυχολογικά, να δυναμώσουν και να βγουν στη μάχη ξανά».

Σε συνέντευξη Τύπου καλεί το Συντονιστικό Κοινωνικών Ιατρείων Φαρμακείων Αττικής αυτή τη Δευτέρα, στις 2 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 24). Οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί και οι εθελοντές καλούν την κυβέρνηση να απαντήσει σε κρισιμότατα ερωτήματα που αφορούν όχι μόνο το καταρρέον σύστημα δημόσια υγείας, αλλά και την ίδια την επιβίωση ασθενών με σοβαρότατες ασθένειες.

ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

http://iatreioallperisteriou.wordpress.com/ ΧΡΥΣΟΛΩΡΑ 1 ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ – ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ 12132 ΤΗΛ. 210-5781618 & 6932-045029