Του Τάσου Παππά

 

Οταν ένας πρωθυπουργός συλλαμβάνεται δημοσίως να αλλοιώνει την πραγματικότητα, το μυαλό σου πάει αμέσως σε τρεις εκδοχές: Ή τον έχουν πληροφορήσει λάθος οι συνεργάτες και οι σύμβουλοί του. Ή λέει συνειδητά ψέματα γιατί θέλει να εξωραΐσει την κατάσταση και να αποσείσει τις ευθύνες του. Ή το έκανε εκ παραδρομής, εν τη ρύμη του λόγου που λέμε. Ο Αντ. Σαμαράς στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Mega, απαντώντας στην ερώτηση του συναδέλφου Γ. Πρετεντέρη «Γιατί η κυβέρνηση καθυστέρησε τόσο πολύ να δράσει κατά της Χρυσής Αυγής;», είπε, με φανερή ενόχληση για την αιχμή που είχε η σχετική ερώτηση, ότι ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας είχε στείλει τους φακέλους που αφορούσαν τις εγκληματικές πράξεις βουλευτών, στελεχών και μελών της οργάνωσης πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πρώτο ψέμα. Η εντολή από τον Ν. Δένδια για τη συγκέντρωση και την αποστολή των υποθέσεων στη Δικαιοσύνη δόθηκε μετά τη δολοφονία στην Αμφιάλη. Με βάση τη βολική «αλήθεια» του κ. Σαμαρά, η κυβέρνηση δεν έχει λόγο να κάνει αυτοκριτική, αφού κινήθηκε εγκαίρως. Συνεπώς είναι άδικη η επίθεση που δέχεται από διάφορες πλευρές.

 

Στο θέμα των υποβρυχίων που γέρνουν, ο Αντ. Σαμαράς, στην προσπάθειά του να στηρίξει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, σημείωσε ότι «τον Βενιζέλο τον ψάξανε και σε εξεταστική και σε προανακριτική και δεν του βρήκανε τίποτε». Οπότε; Καθαρός ο κ. Βενιζέλος και εκτεθειμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κάνει τα πάντα προκειμένου να πλήξει την κυβέρνηση και να αποσταθεροποιήσει τη χώρα. Δεύτερο ψέμα. Τον κ. Βενιζέλο δεν τον «ψάξανε» για το θέμα αυτό. Οπως δήλωσε ο υπεύθυνος του τομέα Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Δρίτσας, «προανακριτική έγινε μόνο για τον Τσοχατζόπουλο, κατά παράβαση της εισαγγελικής παραγγελίας, εξεταστική δεν έγινε ποτέ».

 

Ας επιστρέψουμε στις ερμηνευτικές εκδοχές των ολισθημάτων Σαμαρά. Θεωρώ αδύνατον να έχει πέσει ο πρωθυπουργός θύμα λανθασμένης πληροφόρησης από την πλευρά των συνεργατών του. Οι άνθρωποι είναι «μαμούνια». Περνούν τις ώρες τους αναζητώντας δηλώσεις των αντιπάλων τους σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις σε όλη την επικράτεια για να εντοπίσουν κρυφά νοήματα, διαφωνίες με την κεντρική γραμμή, διγλωσσία και, για να αναδείξουν τις γκάφες τους, ενίοτε βεβαίως τις κατασκευάζουν οι ίδιοι στη γνωστή μονταζιέρα της Συγγρού. Δεν μπορεί λοιπόν αυτοί οι άψογοι επαγγελματίες να διέπραξαν τέτοια ανοησία.

 

Χωλή είναι η δικαιολογία ότι ο πρωθυπουργός έκανε λάθη εκ παραδρομής. Στον προφορικό λόγο βεβαίως συχνά παρεισφρέει η υπερβολή και η ανακρίβεια. Οφείλουμε να είμαστε επιεικείς με τα συγγνωστά φραστικά ατοπήματα, ιδιαίτερα όταν γίνονται από άπειρους πολιτικούς. Ωστόσο ο κ. Σαμαράς δεν είναι χτεσινός. Χρόνια στο κουρμπέτι. Υποθέτω ότι προσήλθε καλά εξοπλισμένος στη συνέντευξη και φαντάζομαι πως είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τέτοιου τύπου ερωτήσεις. Δεν ήταν δύσκολες. Ηταν αυτονόητες.

 

Τότε τι μένει; Η εκτίμηση ότι ο κ. Σαμαράς χρησιμοποίησε δύο χοντρά ψέματα προκειμένου, στην πρώτη περίπτωση, να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι η κυβέρνησή του άργησε να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο, και στη δεύτερη περίπτωση για να δικαιολογήσει την επιλογή του να προσφέρει ασπίδα προστασίας στον αντιπρόεδρο που βάλλεται ακόμη και από νεοδημοκράτες. «Τι ψάχνουμε τώρα» θα μπορούσε κάποιος να πει. Σωστό. Απλώς θυμάμαι μια παλιότερη δήλωση του κ. Σαμαρά, ότι «για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών πρέπει εμείς οι πολιτικοί να λέμε την αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι».