Καθώς η οικονομική κρίση μεταμορφώνει δραστικά τον μέχρι πρότινος αυστηρά περιχαρακωμένο χάρτη της αθηναϊκής μουσικής ζωής, όλο και πληθαίνουν οι ενδιαφέρουσες προτάσεις, που αναδύονται διεσπαρμένες σε μικρούς χώρους, προσφέροντας σε φιλόμουσους και καλλιτέχνες ευκαιρίες γνωριμίας και συνάντησης με μεγαλύτερη αμεσότητα και ελευθερία επιλογών.

Τις προάλλες παρακολουθήσαμε ένα θαυμάσιο ρεσιτάλ πιάνου της Λευκής Καρποδίνη στο Ιδρυμα Θεοχαράκη (14/11/2013). Η Ελληνίδα πιανίστρια διεύρυνε ευπρόσδεκτα τα ζωντανά ακούσματά μας με μια καλά αρθρωμένη, γενναιόδωρη επιλογή συνθέσεων του Κλοντ Ντεμπισί. Πρόκειται για μουσική που σπάνια απολαμβάνουμε ζωντανά επί ελληνικού εδάφους, αφού ουκ ολίγοι εξακολουθούν να την αντιμετωπίζουν με δέος ως… «μοντέρνα»!

Το πρόγραμμα περιλάμβανε τη «Σουίτα Μπεργκαμάσκ», αποσπάσματα από τα «Πρελούδια» και τον πρώτο τόμο των «Εικόνων», τις δυο «Αραμπέσκ» και μερικά ακόμη μεμονωμένα κομμάτια. Ηταν η πρώτη φορά που ακούγαμε την Καρποδίνη. Από τις πρώτες νότες, το παίξιμό της φανέρωσε μια ευφυή σολίστ στην ακμή των δυνάμεών της, που διαθέτει άριστη τεχνική, υψηλή μουσική αντίληψη και μουσικότητα. Επιπλέον, αναγνωρίζει τα συμφραζόμενα, κατανοεί και εφαρμόζει τις οδηγίες χρήσης –κάτι όχι πάντα αυτονόητο!– του συγκεκριμένου ρεπερτορίου.

Παρά την όχι ακριβώς ευνοϊκή ακουστική της χαμηλοτάβανης υπόγειας αίθουσας, η εύπλαστη, προσεκτικά αρθρωμένη φραστική, ο ελεγχόμενου βάρους πιανιστικός ήχος και η καλοζυγιασμένη εξισορρόπηση των αντικρουόμενων επιταγών για «εμπρεσιονιστικό» ήχο και δομική σαφήνεια όρισαν μια σειρά θαυμάσιων ντεμπίσειων ερμηνειών. Τις αναγνώσεις εμπλούτισαν αιθέριες διαβαθμίσεις δυναμικής, ευαίσθητο πλάσιμο της μουσικής ρητορικής και κρυστάλλινες, νευρώδεις τρίλιες. Η βραδιά ολοκληρώθηκε λαμπερά με μια παλλόμενη από ευφορία εκτέλεση του «Νησιού της ευτυχίας», δοσμένη με αριστοτεχνικές μεταπτώσεις έντασης/ρευστότητας στη φραστική, καλή συνοχή μουσικού ειρμού και μεγάλου εύρους, ηχητικά διάφανες, οργιαστικές κλιμακώσεις.