Οι περιπλανήσεις του «μπουμπούκου» από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και τους «Νέους Ορίζοντες», στον ΛΑΟΣ και στη Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά. Σταθμός στην πολιτική καριέρα του η γνωριμία με τον Κων. Πλεύρη

 

Του Φώτη Παπούλια

 

^[1]Ο Σπυρίδων–Αδωνις Γεωργιάδης, γεννημένος στο ζώδιο του Σκορπιού (6/11/1972), αν και μεγάλωσε στη μεγαλοαστική Εκάλη, ως εγγονός του αρχισυντάκτη της εφημερίδας «Η Πρωία» Σπ. Βλασόπουλου, ο οποίος είχε αποκτήσει το οικόπεδο από την ΕΣΗΕΑ, δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί στο περιβάλλον της γενέτειρας μικροκοινωνίας, αφού κουβαλούσε τον τίτλο του «επαρχιώτη» από το Αμύνταιο Φλώρινας.

 

Το γεγονός ότι είχε φοιτήσει στο Δημοτικό Σχολείο και Λύκειο της Νέας Ερυθραίας χωρίς να μπορεί να παρακολουθήσει τους «άλλους» που ακολούθησαν τα «καλά» σχολεία ίσως «να τον σημάδεψε στη μετέπειτα… καριέρα του» λένε όσοι τον θυμούνται από εκείνη την εποχή.

 

Ενα μάλλον χαμηλών τόνων παιδί, που το «βάραινε» ο πρόωρος χαμός και των δύο γονιών του και το σύνδρομο του τελευταίου παιδιού (έχει άλλα δύο αδέλφια, τον Λεωνίδα και τον Αλέξανδρο). Ολα αυτά «τον είχαν καταστήσει φοβικό, ανασφαλή και μερικές φορές εκρηκτικό στις αντιδράσεις του» ισχυρίζονται παλιοί του συμμαθητές.

 

Την εποχή που σπούδαζε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, με το «Μακεδονικό» να βράζει, έκανε τις πρώτες του δημόσιες εμφανίσεις στο αμφιθέατρο από τις γραμμές της ΔΑΠ–ΝΔΦΚ. «Τον περιμέναμε να πει διάφορα εθνικοπατριωτικά και μετά άρχιζε η καζούρα, ήταν από τότε αφελής ιστοριολάγνος» λένε τότε συμφοιτητές του από τη ΔΑΠ, δεν άντεξε το κλίμα και μεταπήδησε στους «Νέους Ορίζοντες», τη νεολαιίστικη οργάνωση της Πολιτικής Ανοιξης, το κόμμα που είχε τότε ιδρύσει ο σημερινός πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς.

 

Πωλητής βιβλίων

 

Ακόμα και στην εκεί μικρή του θητεία, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν κατάφερε να ξεχωρίσει, με αποτέλεσμα να στραφεί προς το αποδοτικότερο εμπόριο. Διευθυντής των εκδόσεων «Γεωργιάδη – Βιβλιοθήκη των Ελλήνων», επιχείρηση που είχε δημιουργήσει ο πατέρας του, μαζί με τον Ραδάμανθυ Αναστασάκη ίδρυσε τις εφημερίδες «Ελληνική Αγωγή» και «Ιδεοθέατρο». Απέτυχε. Επανήλθε, το 1994, με το Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών «Ελληνική Αγωγή» για να διδάξει στους ελληνόπαιδες την αρχαία ελληνική, απέτυχε, και στράφηκε στα ερτζιανά συνδιευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού «Ηρόδοτος 107,4». Οσοι τον θυμούνται μιλούν για τη «μέχρι δακρύων υστερική φωνή και τις ανοησίες με τις οποίες διάνθιζε κείμενα αρχαίων συγγραφέων». Βραχύβιος ο βίος και αυτού του εγχειρήματος…

 

Ως από μηχανής θεός, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, βρέθηκε στον δρόμο του ο Κωνσταντίνος Πλεύρης, ο θεωρητικός της χούντας, που διαφήμιζε τα βιβλία του για τους αρχαίους συγγραφείς από τη συχνότητα του καναλιού του Γ. Καρατζαφέρη. Οι σχέσεις τους άριστες, έγινε φίλος με τον Θ. Πλεύρη, υμνητές του δικτάτορα Μεταξά, για τον οποίο ο «μπουμπούκος» είχε πει: «Την κυβέρνησε καλά την Ελλάδα ο Μεταξάς ή άσχημα, αυτό θα το κρίνει η Ιστορία εκ του αποτελέσματος. Πού κρίθηκε το αποτέλεσμα; Στο έπος του 1940».

 

Και μετά ήρθε η επιτυχία, ο τηλεπλασιέ βιβλίων απέκτησε κοινό, οι πωλήσεις αυξήθηκαν και ο διορατικός Γ. Καρατζαφέρης τον Δεκέμβριο του 2003 τον τοποθετεί στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του ΛΑΟΣ. Τα μεσημέρια είχαν αποκτήσει ιδιαίτερο χρώμα με τον έξαλλο Αδωνι να απαγγέλλει «Σώπασε, κυρά-Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις» ή τον τρόπο με τον οποίο διαλαλούσε την πραμάτεια του: «Τα λιγουρεύεστε; Τα λιγουρεύεστε;»

 

Αρχίζει πλέον η πολιτική του διαδρομή, το τηλεκοινό αντάμειψε τον παραληρηματικό του λόγο: εξελέγη βουλευτής τον Σεπτέμβριο του 2007, το 2009, τον Νοέμβριο του 2011 στην κυβέρνηση Παπαδήμου ανέλαβε υφυπουργός Ανάπτυξης, τον Φεβρουάριο του 2012 διαγράφηκε από τον ΛΑΟΣ γιατί υπερψήφισε το Μνημόνιο 2 και τρεις μέρες αργότερα προσχώρησε στη Ν.Δ. Πορεία αντάξια ενός πολιτικού που έχει «μετέλθει της ελληνικής παιδείας» και «ευγνωμονεί… όσους τον ευεργέτησαν στη ζωή του».

 

Ο Σπυρίδων–Αδωνις Γεωργιάδης τότε είχε δηλώσει έμπλεος ενθουσιασμού: «Η μόνη οργανωμένη παράταξη είναι η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά που εκφράζει την ελπίδα να μη γίνει η Ελλάδα Συρία». Ο έφεδρος λοχίας των τεθωρακισμένων δεν μπορούσε να μείνει εκτός νυμφώνος, όταν ο άσπονδος φίλος του Μ. Βορίδης είχε περάσει το κατώφλι της Ν.Δ. «Πάντα τον ζήλευε και τον θαύμαζε», λένε όσοι τους ήξεραν από παλιά, όμως ο «αριστοκράτης» Μ. Βορίδης δεν συνέπλευσε ποτέ με τον «μικρομεσαίο, μικρομέγαλο ελληναρά». Αν και ο Αδωνις τον έχει υπερασπιστεί λέγοντας: «Ναι, ήταν πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ. Αλλο χουντικός, άλλο ναζί».

 

Ταύτιση με τον Μεγαλέξανδρο

 

Ως υπουργός Υγείας μάλλον δεν αντιλαμβάνεται ότι ο «ναρκισσισμός του ξεπερνάει τα όρια του γελοίου», όπως θα έλεγαν οι ψυχίατροι που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, αλλά ο ίδιος επιμένει στον μεγαλοϊδεατισμό του, απαντώντας στο ερώτημα με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεται: «Ο Μ. Αλέξανδρος ήταν πάντα ο αγαπημένος μου, πάντα πριν αποφασίσω να κάνω κάτι, σκέφτομαι τι θα έκανε αυτός στη θέση μου». Θρυλείται ότι ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε από σύφιλη. Αν τότε υπήρχαν τα γενόσημα φάρμακα, θα τα είχαν άραγε προτιμήσει οι γιατροί της Βαβυλώνας; Αγνωστο ή μήπως ο κ. Γεωργιάδης μάς καταπλήξει πάλι, όπως με τη δήλωση ότι «δεν θα μου πάρει ο Τόμσεν τη δόξα για τις απολύσεις».

 

Ως Ελλην με παιδεία, έχει δηλώσει ότι αγαπημένος του συνθέτης είναι η «Ευγενία Μανωλίδου», η σύζυγος, και όχι ένας Βάγκνερ όπως θα άρμοζε στον οραματιστή υπουργό.

 

Πάντως, ο ερμηνευτής των ελληνικών γραφών υπουργός Υγείας ίσως θα έπρεπε να γνωρίζει τον αφορισμό του Κλεμανσό «στην πολιτική διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους», για να απαντήσει στο ερώτημα τι ισχύει στην περίπτωσή του. Εκτός και αν, ως Σκορπιός, επιλέξει να θανατωθεί από το ίδιο του το δηλητήριο…