Ο 26χρονος καλλιτέχνης, γεννημένος στη Γεωργία και απόφοιτος της ΑΣΚΤ, εμπνέεται από την ποίηση, τη φιλοσοφία, τον κινηματογράφο. Κουβαλάει ζωντανές μέσα του τις διηγήσεις των παππούδων του. Και στα περισσότερα από τα έργα του εμφανίζεται η μητέρα του σε παιδική ηλικία
Της Νόρας Ράλλη
«Προσωπικό στιλ και ευρηματικό», έγραφε ένας επισκέπτης στο βιβλίο εντυπώσεων. «Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η σύνδεση στη ζωγραφική σου της ιστορίας με την αφέλεια, με την έννοια του χασίματος στον χρόνο. Είσαι ρεαλιστής, αλλά και αθώος», του είπε ο Χάρης Καμπουρίδης, πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Μελετών. Και πράγματι η δουλειά του νεαρού ζωγράφου, Γιώργου Σαμψωνίδη, στην γκαλερί «Genesis», έχει κάτι το ονειρικό, αλλά όχι το παραμυθένιο. Κάτι το τρυφερό, αλλά όχι το ατημέλητο.
Βρεθήκαμε στη Χάρητος στο Κολωνάκι, να συνομιλήσουμε με ένα νέο παιδί για την πρώτη του ατομική ζωγραφική έκθεση με τίτλο «Conatus». Ο Γιώργος Σαμψωνίδης, 26 χρόνων σήμερα, με καταγωγή από την Τραπεζούντα, γεννημένος στη Γεωργία, σπούδασε στην Καλών Τεχνών. Η ιστορικός τέχνης Ιρις Κρητικού τον γνώρισε με αφορμή την πτυχιακή του εργασία και αμέσως του πρότεινε να επιμεληθεί την πρώτη του έκθεση.
Τους συναντήσαμε μαζί στους φιλόξενους χώρους της γκαλερί «Genesis» του Γιώργου Τζάνερη. «Εδώ, ο Γιώργος Σαμψωνίδης εφευρίσκει εκ νέου το μαύρο και το λευκό στη ζωγραφική. Μαύρο από στάχτη, λευκό από φτερουγίσματα περιστεριών, τονικό γκρίζο της αλήστου μνήμης», ξεκίνησε η Ιριδα. «Εγώ είδα έναν νέο άνθρωπο, που με εντυπωσίασε τεχνικά και αισθητικά και με συγκίνησε εννοιολογικά και συναισθηματικά. Και αυτό γιατί μπορούσε με μεγάλη σχεδιαστική ευκολία να μιλήσει για μία έννοια που τον απασχολούσε και που ήταν ήδη αρκετά σύνθετη και αρκετά πνευματώδης για να τον έχει απασχολήσει στην ηλικία του». Ο ίδιος συνυπογράφει: «Με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η φιλοσοφία της Αισθητικής, της Ηθικής, της Ψυχολογίας, της Βούλησης και της Μεταφυσικής. Από εκεί εμπνέομαι. Από την ποίηση, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Για παράδειγμα, ο τίτλος της έκθεσης προέρχεται από τη φιλοσοφία του Σπινόζα και αναφέρεται στην τάση όλων των όντων να υπεραμύνονται της ύπαρξής τους, διατηρώντας την ελπίδα της ευτυχίας, που δεν είναι άλλο από τον θεμέλιο λίθο της αρετής».
«Μπορεί να φαίνεται περίεργο για έναν νέο για έχει τέτοιες αναζητήσεις», συνεχίζει η Ιρις. «Αυτό όμως κάνει ο Γιώργος: ζωγραφίζει, ζωγραφίζει, ζωγραφίζει, δονούμενος από την εξαίσια ποίηση του Ταρκόφσκι και του Ρεμπό, εγκύπτοντας στους φιλοσοφικούς στοχασμούς του Αριστοτέλη και του Δάντη, του Σοπενάουερ και του Νίτσε, αφουγκραζόμενος τις φαιές οικογενειακές του μνήμες και τα ταραχώδη ίχνη της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας». «Μεγάλωσα με τη μητέρα μου στη Γεωργία και αργότερα στην Ουκρανία», επεξηγεί ο Γιώργος. «Μνήμες από διηγήσεις των παππούδων υπάρχουν ζωντανές μέσα μου. Εξάλλου, στα περισσότερα από τα έργα εμφανίζεται η μητέρα μου, ως πραγματικό πρόσωπο, όταν ήταν πολύ μικρή».
Ισως έτσι να εξηγείται και μία λεπτή διάθεση θλίψης και απόκοσμης ηρεμίας που συνοδεύουν τους πίνακές του. Δεν ασχολείται όμως μόνο με τη ζωγραφική. Επεκτείνει τη φόρμα σε αρκετά ευρηματικά πεδία δημιουργίας, όπως το ταριχευμένο περιστέρι, μέσα σε πολυδιάστατους καθρέφτες ή η πεταλούδα – αιώνιο σύμβολο της ψυχής – τρυπημένη από ένα αιχμηρό ψαλίδι.
«Είναι πραγματικά σχεδόν χορευτικό το πώς καταφέρνει να ονειρεύεται χλομές Οφηλίες, που πνίγονται σιωπηλά ανάμεσα στα νούφαρα, απαλά κλειστά βλέφαρα μικρών κοριτσιών με ευγενικά μέτωπα, και ύστερα να σχεδιάζει χάρτινα λουλούδια και διάφανα γράμματα, αιχμάλωτες πεταλούδες που σπαρταρούν κάτω από τη διπλή ξιφολόγχη ενός αιχμηρού ψαλιδιού, επιβεβαιώνοντας την πρώτη μου εντύπωση έναν ακριβώς χρόνο πριν, όταν είδα την πτυχιακή του εργασία: την εξαιρετική δεινότητα του σχεδίου, αλλά ταυτόχρονα τη συγκινητική ικανότητά του να ορίζει ένα προσωπικό μαγικό πεδίο στη ζωγραφική», συμπληρώνει η Ιρις, φανερά συγκινημένη αλλά και προβληματισμένη. «Τις τελευταίες ημέρες βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου τη Σάρα, το κοριτσάκι που πέθανε από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού. Και μη νομίζεις πως δεν οργίζομαι, πως περπατάω σε άλλους δρόμους, χωρίς αστέγους και ζητιάνους, χωρίς ανέργους και απελπισμένους ανθρώπους. Ομως, σκέφτομαι, πως αν τόσο νέοι άνθρωποι, όπως ο Γιώργος Σαμψωνίδης, μπορούν και κάνουν κάτι τόσο όμορφο και βαθύ, τότε όχι. Δεν είναι όλα χαμένα. Αυτό είναι το κέρδος μου!».
«Σίγουρα περνάμε μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδο. Ωστόσο εγώ είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος και θεωρώ ότι αυτή η δυσκολία είναι ταυτόχρονα μια μεγάλη ευκαιρία να αναθεωρήσουμε πρακτικές και καταστάσεις και να επανέλθει μια ισορροπία στις αξίες. Ειδικά για τους νέους, που έχουν να προσφέρουν, είναι μια ιδανική περίοδος να τολμήσουν και να ξεχωρίσουν», δηλώνει ο καλλιτέχνης. Και όλοι καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει.
Info: Διάρκεια έως τις 21 Δεκεμβρίου, γκαλερί Genesis (Χάρητος 35, Κολωνάκι. 211 7100 566). Ωρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 11.00-22.00. Τετάρτη & Σάββατο: 11.30-15.30.
