alykaki-thema

05/02/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Μυρτώ Αλικάκη

Η αισιοδοξία σε κάνει δυνατό

Στην ταινία της Μαρίας Ντούζα «Το δέντρο και η κούνια» υποδύεται μια νέα γυναίκα που επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από χρόνια στο εξωτερικό και βρίσκει τον πατέρα της να συζεί με μια Σέρβα. «Φυσικά και έχει αντιρατσιστικό μήνυμα», λέει.
      Pin It

Στην ταινία της Μαρίας Ντούζα «Το δέντρο και η κούνια» υποδύεται μια νέα γυναίκα που επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από χρόνια στο εξωτερικό και βρίσκει τον πατέρα της να συζεί με μια Σέρβα. «Φυσικά και έχει αντιρατσιστικό μήνυμα», λέει

 

Της Νόρας Ράλλη

 
Πολύ θα ήθελα να τη δω ως Μήδεια, αλλά και σε φιλμ του Αμπντελατίφ Κασίς. Για το αρχαίο δράμα διαθέτει το παρουσιαστικό, τη φωνή και την υποκριτική δεινότητα. Για το γαλλικό φιλμ διαθέτει τη γνώση της γλώσσας (γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στο Παρίσι) και τον χαρακτήρα. «Δεν το κρύβω πως κάτι τέτοιο θα το ήθελα, πράγματι» μας απαντά η Μυρτώ Αλικάκη, μία μέρα πριν βγει στους κινηματογράφους η νέα της ταινία, «Το δέντρο και η κούνια» της Μαρίας Ντούζα. «Οσο για την τραγωδία, μου είχαν προτείνει να παίξω την Κασσάνδρα όταν ήμουν 24 χρονών και δεν το τόλμησα, γιατί έπρεπε να κάνω αντικατάσταση ηθοποιού μέσα σε 10 μέρες!».

 

Είναι και σήμερα το ίδιο προσεκτική στις επιλογές της και στον τρόπο που διαχειρίζεται το ταλέντο της. Μετρά ήδη 20 χρόνια στο θέατρο, που γι' αυτήν είναι «μόνο χαρά! Πάω στη δουλειά μου και ξεκουράζομαι. Μου αρέσει να είμαι μέλος ομάδας – δεν θα μπορούσα ποτέ να υπάρξω μοναχικός καλλιτέχνης». Η μητέρα της είναι δημοσιογράφος, χρόνια διευθύντρια του περιοδικού «Τηλέραμα» και ο πατέρας της αρχιτέκτων. «Τέλειωσαν την Καλών Τεχνών, ερωτεύτηκαν, πήγαν στο Παρίσι και εκεί γεννήθηκα. Και όπως όλα τα μοναχοπαίδια, ανέπτυξα πολύ το φαντασιακό μου και ακόμα έτσι ζω». Πώς όμως βλέπει αυτή τη ζωή σήμερα;

 

ΜΥΡΤΩ ΑΛΙΚΑΚΗ

Μητέρα δύο μικρών αγοριών, θεωρεί πως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι «να είμαι σωστός γονιός. Χωρίς να κάνουμε τα παιδιά μας ενοχικά, πρέπει να τους προσφέρουμε όσο περισσότερες εναλλακτικές επιλογές μπορούμε. Επιλογές σκέψης».

 

Στο «Δέντρο και η κούνια» παίζει την κόρη που επιστρέφει από το εξωτερικό και καλείται να διαχειριστεί εκ νέου τη σχέση με τον πατέρα της (Ηλίας Λογοθέτης), ο οποίος είναι πολιτικός και συζεί με μια γυναίκα από τη Σερβία. «Είναι μία ταινία βασισμένη σε πραγματικές ιστορίες, που πραγματεύεται την επικοινωνία, τη φυγή, την ανάγκη, την επιθυμία και την απώλεια. Φυσικά και υπάρχει αντιρατσιστικό μήνυμα. Δυστυχώς οι Ελληνες, πάντα εσωστρεφής λαός, έχουν μπερδέψει την πραγματικότητα που ζουν με τη σωτηρία που επιθυμούν. Καταλαβαίνω πως ιστορικά, σε περιόδους κρίσης, ο κόσμος συντηρητικοποιείται και πως η γιαγιά στην πλ. Βικτωρίας θα πιστέψει τον χρυσαυγίτη που θα της τάξει ασφάλεια. Λογικό μού φαίνεται. Το παράλογο είναι πως αυτοί οι άνθρωποι, που τους θεωρώ συμμορία, έχουν φανερώσει ξεκάθαρα τα πιστεύω τους. Οπότε, δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για να κινηθεί κανείς προς αυτή την κατεύθυνση».

 

Οσο για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, θεωρεί πως «βρίσκει την ισορροπία του. Είμαι πραγματικά ευτυχής με τα όσα συμβαίνουν. Επιτέλους, βγαίνει εκτός συνόρων. Οσο και αν δεν νιώθω εντελώς κοντά σ' αυτό που ονομάζεται «νέο ρεύμα», χαίρομαι απίστευτα που ο Λάνθιμος θα κάνει ταινία με τη Ρέιτσελ Βάις και τον Κόλιν Φάρελ. Τρομερή επιτυχία».

 

Στο θέατρο πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη, με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο, στον ρόλο μιας νέας Εβραίας που βρίσκεται μαζί του σε ένα κουπέ τρένου για να αναμετρηθεί με τον όλεθρο. Και εδώ πάλι το θέμα της μνήμης, της οργής και της βίας: «Το έργο αυτό είναι παγκόσμιο. Μιλάει στη συλλογική μας μνήμη. Το να απομακρυνθούμε από αυτήν το θεωρώ αρχή του τέλους. Κατανοώ την οργή που πηγάζει από τις ακραίες καταστάσεις που βιώνουμε –όπως φαίνεται και στο έργο, αν και από άλλη οπτική– ωστόσο, το στοίχημα είναι πώς τη διαχειρίζεσαι. Αλλά και η κατάσταση που ζούσαμε την προηγούμενη τριακονταετία είναι εντελώς παράλογη. Ζούσαμε για να καταναλώνουμε, μέσω υπερδανεισμού. Ασχολούμασταν μόνο με επιφανειακά πράγματα, χωρίς καμία μέριμνα να σκεφτούμε και κάτι άλλο, ίσως πιο βαθύ, έστω διαφορετικό. Ηταν λογικό και φυσικό πως θα οδηγούμασταν σε μια ηθική κατάπτωση. Το θέμα είναι να έχεις σθένος. Εγώ είμαι αισιόδοξη, γι' αυτό και αισθάνομαι δυνατή. Και η δύναμη δεν είναι οικονομικό ζήτημα, όπως ακόμα νομίζουμε. Προσωπικά, αρνούμαι να το βάλω κάτω για οποιονδήποτε λόγο!».

 

 [email protected]

 

* INFO: Το «Δέντρο και η κούνια» βγαίνει αύριο από τη Strada Films.

 

 

 

Scroll to top