Είμαι 21 χρονών. Εφυγα από το Κονγκό, τη χώρα μου, για πολιτικούς λόγους. Υποστήριζα ένα κόμμα της αντιπολίτευσης και προσπαθούσα να βοηθήσω μήπως αλλάξει η κατάσταση. Την αφορμή την έδωσε μια αφισοκόλληση. Την ώρα που κολλούσα αφίσες, ήρθαν αστυνομικοί και με χτύπησαν άσχημα με ρόπαλα και μαχαίρια. Εμεινα σε κώμα στο νοσοκομείο αρκετό καιρό. Οταν συνήλθα, με φυλάκισαν.

Το κόμμα που υποστηρίζω έχει μεγάλη απήχηση στον κόσμο, κάτι που προσπαθεί ν’ αποσιωπήσει ο Καμπίλα, ο πρόεδρος της χώρας. Είναι δύσκολα, είμαστε διχασμένοι. Στην Αφρική είναι πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι στην Ευρώπη. Σε μια χώρα, έχεις διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετική γλώσσα και διαφορετικά ήθη και έθιμα. Παλιότερα, όταν ήταν ο Μαμπούτου, προσπάθησε να μας ενώσει.

Ο σημερινός πρόεδρος, όπως και ο πατέρας του που ανέλαβε μετά τον Μαμπούτου, κατάγονται από μια περιοχή κοντά στην Τανζανία, όπου μιλούν Σουαχίλι. Εμείς είμαστε πιο κοντά στην Αγκόλα, μιλάμε γαλλικά, πορτογαλικά και την τοπική μας γλώσσα, τα ιγκάλα.

Οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν πολύ μικρός και ζούσα με τη γιαγιά μου και τους θείους μου. Παράτησα το σχολείο πολύ μικρός. Εκτοτε έκανα δουλειές του ποδαριού, πηγαινοερχόμουν από το Κογκό στην Αγκόλα διότι εκεί η κατάσταση ήταν διαφορετική. Υπήρχαν δουλειές.

Μετά από όσα συνέβησαν με την αφισοκόλληση, ο θείος μου με συμβούλεψε να φύγω από τη χώρα, αλλιώς δεν θα έχω καλό τέλος. Ετσι και έφυγα. Πήγα για λίγο καιρό στο Μαρόκο και από εκεί για ένα μήνα στην Τουρκία. Πέρασα τα σύνορα, αλλά με έπιασαν στην Αλεξανδρούπολη και με φυλάκισαν. Οταν βγήκα από τη φυλακή, ήρθα στην Αθήνα. Εδώ, αν και έχει δυσκολίες, είναι καλύτερα. Ορίζω τη ζωή μου. Είμαι μόνος μου, ζω με άλλους ανθρώπους που είναι και αυτοί μόνοι, βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά πιστεύω στον Θεό. Θα με βοηθήσει να βρω τον δρόμο μου.

Σ. (Κονγκό)