Μόλις πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα, στην Αλεξανδρούπολη συγκεκριμένα, με πιάσανε. Τόσες μέρες είχε κρατήσει το ταξίδι, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ηταν η πρώτη φορά αφότου πέρασα τα σύνορα της πατρίδας μου που αντιμετώπιζα τις Αρχές. Μας κλείσανε σ’ ένα κελί πολύ μικρό.
Ηταν Φλεβάρης, κρυώναμε πολύ, δεν είχαμε κάτι να σκεπαστούμε. Ημασταν πολλοί. Το κελί μύριζε άσχημα, ήταν πολύ βρόμικο. Το μόνο που θέλαμε ήταν να βγούμε από εκεί μέσα πάση θυσία. Ευτυχώς, μετά από τρεις μέρες, μου δώσανε ένα χαρτί απέλασης και με διώξανε. Ηρθα στην Αθήνα και ζήτησα άσυλο.
Είχα ακούσει ότι στην Ευρώπη, όταν ζητάς πολιτικό άσυλο, σου δίνουν τουλάχιστον ένα δωμάτιο και σε φροντίζουν μέχρι να ληφθεί κάποια απόφαση. Αυτό περίμενα. Αλλά τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Εψαξα πολύ μέχρι να βρω σπίτι, ήταν πολύ κουραστικό. Οι συνθήκες στην Αθήνα είναι πολύ αφιλόξενες για μας τους Αφρικανούς. Το βλέπω πλέον καθημερινά.
Ο κόσμος με φοβάται. Οταν περπατάω στον δρόμο, αρκετοί Ελληνες αλλάζουν πεζοδρόμιο ή προσπαθούν να βρίσκονται όσο πιο μακριά μπορούν από μένα. Μπαίνω στο λεωφορείο και κανείς δεν κάθεται δίπλα μου. Και αν κάτσει, σκεπάζει το πρόσωπο του λες και βρομάω. Παίρνω τηλέφωνο για να βρω δουλειά και, μόλις τους λέω ότι είμαι από την Αφρική, με απορρίπτουν κατευθείαν.
Πριν από ένα χρόνο, είχαν χτυπήσει ένα φίλο μου μέσα σ’ ένα λεωφορείο. Του έλεγαν να κατέβει, ότι είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα. Ολα αυτά επειδή είναι Αφρικανός. Τώρα φοβάμαι κι εγώ να απευθυνθώ σε Ελληνα είτε για δουλειά είτε για οτιδήποτε άλλο. Ξέρω ότι θα με απορρίψουν. Ζω συνεχώς με την έγνοια πώς θα με αντιμετωπίσουν.
Οι μόνοι Ελληνες φίλοι μου είναι οι άνθρωποι από την οργάνωση που έχω απευθυνθεί για να με βοηθήσουν να μάθω ελληνικά και να ενταχθώ στην κοινωνία. Αυτό θέλω. Βρίσκομαι εδώ και θα το παλέψω. Παντού στην Ευρώπη υπάρχουν προβλήματα. Εδώ υπάρχει κρίση. Σκέφτομαι τα προβλήματα των ανθρώπων που ζουν στη χώρα τους και νομίζω πως είναι λογικό να μη με βοηθούν, αφού δεν μπορούν να βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Απλά προσεύχομαι να μην μπλέξω και έχω χειρότερη κατάληξη.
Τον τελευταίο καιρό βλέπεις πολλούς Αφρικανούς να παίζουν ποδόσφαιρο σε εθνικές ευρωπαϊκές ομάδες, ακόμα και στη Γερμανία. Ελπίζω κάποια στιγμή η κατάσταση να αλλάξει και εδώ στην Ελλάδα.
Π. (Ακτή Ελεφαντοστού)
