ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ
Του Ν. Ασημακόπουλου
Το είχαμε καημό να βάλουμε τουλάχιστον ένα γκολ σ' αυτό το Μουντιάλ, για να το χρησιμοποιήσουμε μετά, αν γινόταν, σαν βαρκούλα και να περάσουμε απέναντι, στην επόμενη φάση… Πετύχαμε δύο. Και αξίζαμε τέσσερα τουλάχιστον. Γιατί;
Μα επειδή (επιτέλους!) αποφασίσαμε έπειτα από πολλούς δισταγμούς και με την πλάτη στον τοίχο να παίξουμε μπάλα…
Στην πραγματικότητα ενεργοποιήθηκαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είχε δείξει η Εθνική μας στα μπαράζ με τη Ρουμανία, τα οποία η νοοτροπία του προπονητή κρατάει χρόνια τώρα φυλακισμένα στη λογική τού… «δεν μπορούμε παραπάνω πράγματα».
Χθες το βράδυ φάνηκε η αλήθεια. Δεν λείπουν οι παίκτες για να μπορέσουμε να παίξουμε περισσότερο επιθετικά και απειλητικά για τον αντίπαλο. Απλά οι δυνατότητες των περισσότερων φυλακίζονται σε μια συντηρητική νοοτροπία που για πολλούς έχει γίνει δεύτερη φύση.
Αυτή τη φορά ο Σάντος… ξύπνησε. Στηρίχτηκε στο αναρχοαυτόνομο παιχνίδι του Χριστοδουλόπουλου, σε συνδυασμό με την παραπάνω κινητικότητα του Σαμαρά σε θέση σέντερ φορ. Ηταν κάτι που δεν υπήρχε στα αρχικά πλάνα, αλλά εφευρέθηκε πριν από λίγες μέρες, όταν όλοι κατάλαβαν πως με «μηδέν» στην επίθεση δεν γινόταν να πάμε πουθενά.
Το κόλπο έπιασε. Ειδικά όταν οι αντίπαλοι άρχισαν να βγαίνουν μπροστά και δεν προλάβαιναν να γυρίσουν. Υπήρχαν τόσα ρήγματα στην άμυνα της Ακτής Ελεφαντοστού που δεν γινόταν να μην κάνουμε φάσεις.
Ετσι ήρθαν, εκτός από το γκολ του Σάμαρη, δύο γεμάτα δοκάρια: στο 33′ με τον Χολέμπας και στο 68′ με τον Καραγκούνη, που αν έμπαινε θα μας έδινε παραπάνω σιγουριά για το τέλος, πριν φάμε το 1-1 και την ισοφάριση. Το τρίτο, του Τοροσίδη… δεν το μετράμε!
Και να κρατήσουμε και κάτι άλλο σαν χρήσιμο συμπέρασμα για το μέλλον. Οτι για δεύτερο σερί παιχνίδι η Εθνική μας έδειξε πως στις αναποδιές συσπειρώνεται, βγάζει χαρακτήρα κι έχει τις δυσκολίες σαν διεγερτικό.
Τώρα, μπορούμε να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε και πάλι. Κάναμε, άλλωστε, το καλύτερο παιχνίδι μας τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μικρό πράγμα την ώρα που ετοιμάζεσαι να φύγεις, ν' ανοίγει διάπλατα η πόρτα μπροστά σου…
