Κινδυνεύει άμεσα η υγεία των πολιτών που πάσχουν από χρόνια σοβαρά νοσήματα μετά την πρόσφατη υπουργική απόφαση που ορίζει τα όρια της φαρμακευτικής δαπάνης των γιατρών. Το πλαφόν στη συνταγογράφηση που βάζει το υπουργείο Υγείας απαγορεύει σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, π.χ., να λάβουν ακόμη και τη στοιχειώδη αγωγή για τη ρύθμιση της πάθησής τους. Αμεσα αντέδρασαν στην υπουργική απόφαση τόσο η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία όσο και η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας.

 

Με επιστολή τους στον υπουργό Υγείας επισημαίνουν τους σοβαρούς κινδύνους που εγκυμονεί η οριζόντια επιβολή του μέτρου του πλαφόν της συνταγογράφησης, ειδικά για άτομα με σοβαρά χρόνια νοσήματα για τα οποία απαιτείται υψηλού κόστους φαρμακευτική-θεραπευτική αγωγή, π.χ. σε πάσχοντες από σκλήρυνση κατά πλάκας, γενικά σε όσους λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική αγωγή, σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη κ.λπ.

 

Για τους νοσοκομειακούς γιατρούς το πλαφόν συνταγογράφησης αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του κώδικα ιατρικής δεοντολογίας. Εάν ο γιατρός υπερβεί τα όρια, θα κινδυνεύει, θα βρίσκεται υπό τη συνεχή απειλή απόλυσης και ποινικών δικαστηρίων. Ετσι, όμως, παύει να υπερασπίζεται την υγεία του ασθενούς όπως ορίζει ο όρκος του αλλά και ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας. Η θεραπεία θα επιλέγεται όχι με κριτήριο την κρίσιμη κατάσταση του ασθενούς, αλλά με το πώς θα αποφύγει τη δίωξή του επειδή συνταγογράφησε πέρα από τα όρια που βάζει η κυβερνητική απόφαση. Οπως τονίζουν οι νοσοκομειακοί γιατροί, «πρόκειται για πρωτοφανή ποινικοποίηση της ιατρικής».

 

Η τιμή λοιπόν πάνω από την υγεία, αυτή είναι η νέα πολιτική του υπουργείου, ασκούμενη πειθήνια και από τον νυν υπουργό Υγείας. Νέα προσφυγή στο ΣτΕ έχει καταθέσει και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, ζητώντας από τις ιατρικές ενώσεις να αντιμετωπίζουν τους ασθενείς με βάση τον όρκο τους και όχι «τα γενοκτόνα διατάγματα των εντολοδόχων της τρόικας».

 

Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό και αφορά εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που πάσχουν από χρόνια νοσήματα, τα οποία απαιτούν πολυδάπανη φαρμακευτική αγωγή. Να περικοπεί η φαρμακευτική δαπάνη σε βάρος της ανθρώπινης ζωής δεν είναι κοινωνική, ανθρωπιστική πολιτική. Ας ακούσει λοιπόν το υπουργείο Υγείας την αγωνία των ασθενών αλλά και των γιατρών.