01/08/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ενα δάσος… ΨΕΜΑΤΑ

Η WWF καταρρίπτει τους ισχυρισμούς ότι το νομοσχέδιο δεν εισάγει νέες χρήσεις στα δάση, τις δασικές και τις αναδασωτέες εκτάσεις. Με επιστολή της προς τα μέλη της Βουλής εξηγεί πώς θα μπορούν να χωροθετηθούν, εάν το νομοσχέδιο υπερψηφιστεί.
      Pin It

Του Τάσου Σαραντή

 

Παντελώς αναληθείς αποδεικνύονται οι ισχυρισμοί του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Νίκου Ταγαρά και του εισηγητή του νόμου -πια- για τα δάση, βουλευτή Μάξιμου Σενετάκη, σύμφωνα με τους οποίους το εν λόγω νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε χθες, δεν εισάγει νέες χρήσεις στα δάση, τις δασικές και τις αναδασωτέες εκτάσεις, αλλά απλά κωδικοποιεί ισχύουσες διατάξεις.

 

Σε επιστολή της προς τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων η περιβαλλοντική οργάνωση WWF καταρρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς θέτοντας υπόψη τους τις ακόλουθες χρήσεις που θα μπορούν να χωροθετηθούν για πρώτη φορά μετά την υπερψήφισή του εάν το νομοσχέδιο υπερψηφιστεί.

 

1 Εκχέρσωση δασικών εκτάσεων για αγροτική καλλιέργεια. Το ν/σ επιτρέπει, για πρώτη φορά, την εκχέρσωση των εξής:

 

«Δασικές εκτάσεις που παρουσιάζουν ιδιαίτερο επιστημονικό, αισθητικό, οικολογικό και γεωμο- ρφολογικό ενδιαφέρον ή περιλαμβάνονται σε ειδικές ζώνες διατήρησης και ζώνες ειδικής προστασίας (εθνικοί δρυμοί, αισθητικά δάση, υγροβιότοποι, διατηρητέα μνημεία της φύσης, δίκτυα και περιοχές προστατευόμενα από τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου, αρχαιολογικοί χώροι, το άμεσο περιβάλλον μνημείων και ιστορικοί τόποι)».

 

«Δασικές εκτάσεις προσφερόμενες για αναψυχή του πληθυσμού ή αποτελούν παράγοντα συνθηκών διαβιώσεως αυτού εν τη περιοχή ή της τουριστικής αναπτύξεως ταύτης (δάση και δασικές εκτάσεις αναψυχής)».

 

«Δασικές εκτάσεις κείμενες επί ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων από τη θάλασσα, για όλες τις παράκτιες περιοχές της χώρας (παραλιακά δάση), πεντακοσίων μέτρων γύρωθεν της όχθης των λιμνών (παραλίμνια δάση) και 200 μέτρων εκατέρωθεν της όχθης των ποταμών».

 

«Δασικές εκτάσεις κείμενες εντός ζώνης πλάτους 1.000 μέτρων εκατέρωθεν των εθνικών οδών και 200 μέτρων εκατέρωθεν επαρχιακών οδών».

 

«Δασικές εκτάσεις κείμενες εντός ή πέριξ τουριστικών περιοχών ή λουτροπόλεων και σε ακτίνα 3.000 μέτρων από το κέντρο αυτών».

 

«Δασικές εκτάσεις που βρίσκονται γύρω από αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, ή μνημεία ή παραδοσιακούς οικισμούς και σε ακτίνα 3.000 μέτρων από το κέντρο αυτών».

 

«Δασικές εκτάσεις που βρίσκονται εντός βιομηχανικών ζωνών ή στις παρυφές βιομηχανικών περιοχών και εντός ζώνης 1.000 μέτρων από την περιφέρεια αυτών».

 

2 Οικοδομικοί συνεταιρισμοί με εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο πριν το 1975 που δεν συμπληρώνουν το 50% της πολεοδομούμενης έκτασης. Επισημαίνεται ότι και πριν το 1975 η νομοθεσία δεν επέτρεπε τη διάθεση δασών και δασικών εκτάσεων για οικιστικούς σκοπούς, ενώ, σε κάθε περίπτωση, το παλαιό ρυμοτομικό σχέδιο «παύει να ισχύει και συντάσσεται νέο».

 

3 Επεμβάσεις σε αναδασωτέες εκτάσεις. Πρόκειται για νέα προσθήκη στη νομοθεσία, αφού προηγουμένως απαιτούνταν άρση ή ανάκληση της αναδάσωσης. Μία από τις πλέον σκανδαλώδεις (και αστείες) διατάξεις του νόμου είναι και οι «σκαπτικές εργασίες για αναζήτηση θησαυρού», η οποία ναι μεν προβλέπεται από νομοθεσία που προϋπάρχει του 1975, αλλά τώρα επιτρέπεται και σε αναδασωτέες εκτάσεις.

 

Εφόσον το ΥΠΕΚΑ κατέχει πληροφορίες για κρυμμένους θησαυρούς, θα πρέπει να εξηγήσει σε τι ακριβώς συνίσταται το δημόσιο συμφέρον που θάλπεται από τη δραστηριότητα αυτή.

 

4 Επεμβάσεις χωρίς «πρόσωπο γηπέδου». Ο νόμος καταργεί ρητά την απαίτηση προσώπου γηπέδου για κάθε επέμβαση, έτσι ώστε όλες ανεξαιρέτως (νέες και παλαιές) οι επιτρεπτές επεμβάσεις να είναι εφικτές ακόμα και αν δεν έχουν «πρόσωπο» σε νομίμως διαμορφωμένο κοινόχρηστο χώρο.

 

Η διάταξη όχι μόνο επιτρέπει την οικιστική επέκταση, αλλά και τη διασπορά των επεμβάσεων μέσω παράνομων οδών και αποψιλώσεων εντός δασών και δασικών εκτάσεων.

 

5 Επεμβάσεις σε πάρκα και άλση. Με τον νόμο, για πρώτη φορά, και μάλιστα χωρίς καταβολή ανταλλάγματος ή υποχρέωση αντισταθμιστικής αναδάσωσης, σε όλα ανεξαιρέτως τα πάρκα και άλση επιτρέπονται οι χρήσεις των ελεύθερων χώρων – αστικού πράσινου.

 

Οι χρήσεις αυτές περιλαμβάνουν τις «περιορισμένης έκτασης χρήσεις εστίασης και αναψυχής για την εξυπηρέτηση του κοινόχρηστου χώρου, υπό την προϋπόθεση ότι προβλέπονται από το εγκεκριμένο σχέδιο ή και τον πολεοδομικό κανονισμό», την «κατασκευή υπογείων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων υπό την προϋπόθεση ότι προβλέπεται από το σχεδιασμό, με μέριμνα όμως διατήρησης της τυχόν υψηλής βλάστησης που φέρουν», «λειτουργίες και δραστηριότητες ήπιας αναψυχής, κοινωφελείς λειτουργίες και εγκαταστάσεις αστικών υποδομών, υπό την προϋπόθεση ότι προβλέπονται από το σχεδιασμό».

 

Για τον αιγιαλό

 

Σε ό,τι αφορά το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε προχθές στη Βουλή, προβλέπεται η χάραξη της οριογραμμής του αιγιαλού για όλη τη χώρα, η οποία με την ισχύουσα νομοθεσία πραγματοποιείται τοπικά, κατόπιν σχετικής αίτησης.

 

«Αν και κατ’ αρχήν η ενιαία χάραξη είναι επιθυμητή, εντούτοις η συνέχιση του κατακερματισμού της παράκτιας ζώνης σε αιγιαλό, παλαιό αιγιαλό και παραλία αντιβαίνει στο γράμμα και το πνεύμα της σχετικής με την παράκτια ζώνη κοινοτικής και διεθνούς νομοθεσίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, που έχει κυρωθεί από την Ε.Ε., η παράκτια ζώνη αποτελεί ενιαία γεωμορφολογική περιοχή εκατέρωθεν της ακτογραμμής, η οποία ορίζεται με οικολογικά κριτήρια», τονίζει ο Γιώργος Χασιώτης, νομικός συντονιστής του WWF Ελλάς.

 

Scroll to top