01/09/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ο ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟΥ

Η ζωή μου είναι γεμάτη περίεργες συμπτώσεις

      Pin It

Στο πρώτο του βιβλίο («Ακου τον άνεμο να τραγουδάει», 1979), ο Χαρούκι Μουρακάμι ξεκινά με μια παράδοξη παραδοχή: «Δεν υπάρχει τέλειο γράψιμο. Ετσι ακριβώς όπως δεν υπάρχει τέλεια απόγνωση». Ο πολυβραβευμένος διεθνούς φήμης Γιαπωνέζος συγγραφέας μπορεί να φλερτάρει έντονα τελευταία με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, παρά ταύτα, όπως παραδέχεται απαντώντας σε ερωτήσεις του συλλόγου φίλων βιβλίου της «Γκάρντιαν», στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Βιβλίου στο Εδιμβούργο, «Μικρότερος ήθελα να είμαι ένας ήσυχος άνθρωπος και να ζω μια ήσυχη ζωή. Πλέον η ζωή μου δεν είναι τόσο ήσυχη».

 

Συγγραφέας των magnum opus «Το κουρδιστό πουλί», «Νορβηγικό δάσος», έως το πρόσφατο «1Q84» (εκδόσεις Ψυχογιός), δείχνει να ξέρει πολύ καλά προς τα πού θα κυλήσει τα γεγονότα των ιστοριών του, τι κι αν η απάντησή του στο αναγνωστικό κοινό της «Γκάρντιαν» τον εμφανίζει χαμένο στις σκέψεις του. «Οταν ξεκινάω το γράψιμο, δεν έχω καμία ιδέα για το τι πρόκειται να γίνει. Για παράδειγμα, στο “Κουρδιστό Πουλί”, το πρώτο που είχα στο μυαλό μου ήταν το κελάηδημα ενός πουλιού, που είχα ακούσει στην αυλή μου. Ηταν η πρώτη φορά που άκουγα έναν τέτοιο ήχο. Ενιωσα σαν να προέβλεπε κάτι. Ετσι, ήθελα να γράψω γι’ αυτό. Εχει πλάκα! Ξυπνάω, πάω στο γραφείο, ανοίγω τον υπολογιστή και λέω στον εαυτό μου: “Λοιπόν, τι πρόκειται να συμβεί σήμερα;”».

 

Η αγωνία του «παρακάτω» και οι συμπτώσεις που αυτή επιφέρει αποτελούν βασικό μοτίβο όχι μόνο των ιστορημάτων του, αλλά και της ίδιας της ζωής του. «Η ζωή μου είναι γεμάτη από περίεργες συμπτώσεις», λέει. Προφανώς σαν εκείνη την ανεξήγητη που τον έκανε να γράψει το πρώτο του μυθιστόρημα, το 1977, παρακολουθώντας έναν αγώνα μπέιζμπολ στο Τόκιο. Μεταφυσικό; Μπορεί. Αλλωστε, ο Μουρακάκι έχει «κατηγορηθεί» και για τις συγγραφικές εμμονές του. «Είμαι απορροφημένος με το πηγάδι, τον ελέφαντα, το ψυγείο, τη γάτα και το σιδέρωμα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω», λέει παρομοιάζοντας τη φαντασία του με κάποιο είδος ζώου, που προσπαθεί να το κρατήσει ζωντανό. Μπορεί, πάλι, όλα αυτά να εξυπηρετούν και τον μύθο. Οπως η βία και το σεξ, θέματα που, ενώ δηλώνει πως αντιπαθεί, εντάσσει στα βιβλία του για χάρη μιας συναρπαστικής πλοκής.

 

Μυημένος στη «δυτική» κουλτούρα, μυθιστορήματά του φέρουν τίτλους γνωστών τραγουδιών, όπως το «Νορβηγικό δάσος» από τους Μπιτλς. «Οταν γράφω μυθοπλασία, χρειάζομαι τη μουσική», λέει. «Εχω μάθει τόσα απ’ αυτήν – αρμονία, ρυθμό, αυτοσχεδιασμό. Ο ρυθμός είναι σημαντικός για μένα». Ισως να χαρίζει κι ένα είδος ελευθερίας στη γραφή του. Μια ελευθερία που του επιτρέπει να δηλώνει ότι «ξέχασε» παλαιότερες ιστορίες του. «Δεν θυμάμαι. Γράφτηκε πριν από 20 χρόνια και από τότε δεν το έχω διαβάσει ξανά», λέει για το «Κουρδιστό πουλί», γύρω από το οποίο επικεντρώθηκε η βραδιά στο Εδιμβούργο. Και συνεχίζει στον ίδιο χαλαρό τόνο: «Το καλό με το να είσαι συγγραφέας είναι: όχι τρεξίματα, όχι συμβούλια, όχι αφεντικά».

 

Βλάσης Κωστούρος

([email protected])

 

Scroll to top