Φωτογραφίζει και σχολιάζει Ο Τάσος Κωστόπουλος
Η πολυδιαφημισμένη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στον Πάπα προκάλεσε, ως γνωστόν, εύλογο εκνευρισμό στην αντίπαλη ομάδα. Με τον επικεφαλής της μεγαλύτερης χριστιανικής Εκκλησίας της οικουμένης να χαριεντίζεται προς τ’ αριστερά, ακολουθώντας κατά πόδας τους αγιορείτες πατέρες, η προσθήκη της θείας χάριτος στα όπλα του ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί πλέον από τον Αντώνη Σαμαρά το δικαίωμα να καμαρώνει για την αποκλειστική στήριξη της Θεομήτορος και Αειπαρθένου Μαρίας. Η καλή είδηση είναι πως η συνάντηση κορυφής του Βατικανού θα μας κοστίσει πολύ λιγότερο από το προσκύνημα του Περιβολιού της Παναγίας, που ως φορολογούμενοι το μοσχοπληρώσαμε ήδη με τη διακριτική συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην προνομιακή φοροαπαλλαγή των ρασοφόρων «περιβολάρηδων». Οι όποιες ζημιές περιορίστηκαν στο ενημερωτικό εποικοδόμημα, με τη βραχύβια υποβάθμιση του ραδιοσταθμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ΕΙΡΤ της παλιάς καραμανλικής εποχής. Δεν περίμενε βέβαια κανείς από τα κομματικά ΜΜΕ να ασχοληθούν με το αντιδραστικό παρελθόν του Πάπα Φραγκίσκου και την προβληματική στάση του κατά τη μαζική εξολόθρευση των αριστερών συμπατριωτών του, θρησκευόμενων και μη, από το θεάρεστο καθεστώς του στρατηγού Βιντέλα˙ το ακατάσχετο λιβάνισμα του ποντίφικα ως νέου Λένιν λειτούργησε ωστόσο ως δυσάρεστη προειδοποίηση για τις μελλοντικές επιδόσεις μιας κυβερνητικής αριστερής δημοσιογραφίας.
Υπάρχει, πάντως, και μια εναλλακτική ερμηνεία αυτών των εξελίξεων: ο Αλέξης Τσίπρας προσκύνησε τα κάστρα της χριστιανοσύνης για να αποτινάξει τη ρετσινιά του «εβραιοσιωνιστή» που τον βάραινε ήδη από την άνοιξη του 2008, όταν ανέλαβε την προεδρία του ΣΥΝ (1-2). Εν ονόματι της «Ομάδας Εψιλον», των αφανών προστατών του Ελληνισμού που επινόησε η ακροδεξιά πολιτική ουφολογία της περασμένης δεκαπενταετίας, ο ανώνυμος αφυπνιστής του κοινού απειλούσε τότε τον ανερχόμενο αστέρα της ριζοσπαστικής Αριστεράς με δημόσιες «αποκαλύψεις» (2). Με το πάλαι ποτέ «κόμμα των κουκουλοφόρων» να επελαύνει ελέω μνημονίων ακάθεκτο προς την εξουσία, προκύπτουν ωστόσο βάσιμες υπόνοιες πως οι δαιμόνιοι «Εψιλον» προτίμησαν τελικά να αντιμετωπίσουν τον επερχόμενο κίνδυνο με την απείρως αποτελεσματικότερη μέθοδο του εισοδισμού…
……………………………………………
Χαλάνδρι, φθινόπωρο του 2007. Ογδόντα πέντε ολάκερα χρόνια μετα την Καταστροφή του 1922, τι νόημα μπορούσε να έχει η επίκληση της μικρασιατικής καταγωγής ως τεκμήριο αυθεντικής σχέσης με την απόμακρη, μυστηριακή Ανατολή; Προφανώς, κάποια στερεότυπα αντέχουν στον χρόνο πολύ περισσότερο από τους κοινούς θνητούς. Η εμπορική επιτυχία του τεχνάσματος παραμένει, βέβαια, συζητήσιμη. Στην πολυπολιτισμική Ελλάδα των ημερών μας, τα υποψήφια θύματα της καφεμαντείας και κάθε συναφούς τέχνης διαθέτουν άλλωστε πρόσβαση σε αυθεντικούς εκπροσώπους της τριτοκοσμικής «Ανατολής», διαφημιστικά προσπέκτους των οποίων διανέμονται τακτικά στις κεντρικές εξόδους του αθηναϊκού μετρό. Μπροστά στον επώνυμο μάγο από τα βάθη της Αφρικής, που όλα τα βρίσκει κι όλα τα τακτοποιεί, τι να σου κάνει πλέον μια ανώνυμη πρωτευουσιάνα με γιαγιά από τις χαμένες πατρίδες;
……………………………………………
Κολωνάκι κόκκινο
Δεκέμβριος του 2012. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει καλά καλά σταθεροποιηθεί, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρχίσει ακόμη να βάζει νερό στο κρασί των επαγγελιών της. Στο Σύνταγμα, τα πλήθη της τελευταίας γενικής απεργίας είχαν αντιμετωπίσει με μια πρωτόγνωρη αποφασιστικότητα παρατεταμένους καταιγισμούς βροχής και δακρυγόνων. Στη μικρή περιοχή του εχθρού, το κάστρο της αστικής τάξης, το χαρμόσυνο μήνυμα αποτυπώνει τη στιγμιαία αίσθηση μιας ελπιδοφόρας λαϊκής αντεπίθεσης που τίποτα δεν φαινόταν σε θέση να σταματήσει.
