- Εφημερίδα των Συντακτών - http://archive.efsyn.gr -

«Τα θύματα της σχολικής βίας σιωπούν»

23/09/14 ART,ΘΕΜΑ,ΘΕΜΑΤΑ

Της Νόρας Ράλλη

 

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης [1]

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης

Κατά πόσο μπορεί το τελικό «αμήν» μιας σχολικής προσευχής να σηματοδοτήσει την αρχή μιας εφηβικής εξιστόρησης φάνηκε ξεκάθαρα στη μικρού μήκους «Προσευχή» του Θανάση Νεοφώτιστου, πριν από λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ Δράμας. Η ταινία πήρε το πρώτο βραβείο («Χρυσός Διόνυσος»). «Αν με ρωτάς, ακόμη δεν το έχω πιστέψει. Ηταν έκπληξη για μένα», μας είπε ο σκηνοθέτης. «Ημουν εντελώς άγνωστος και προσπάθησα να πείσω σημαντικούς ανθρώπους του χώρου να με εμπιστευτούν. Ο Ηλίας Αδάμης στη φωτογραφία, ο Χρόνης Θεοχάρης στο μοντάζ, ο Αλεχάντρο Καμπρέρα στον ήχο… Χωρίς αυτούς τίποτε δεν θα μπορούσε να συμβεί. Στο εξωτερικό, αντίστοιχης αξίας ονόματα είναι άπιαστα. Κι όμως, δεν μου αρνήθηκαν τη βοήθειά τους. Το βραβείο τούς ανήκει. Ο καθένας έβαλε το προσωπικό του βίωμα στην ταινία. Γι’ αυτό και είχε επιτυχία τελικά».

 

Η λέξη «βίωμα» επανέρχεται συνέχεια στην κουβέντα μας. «Εζησα την εφηβεία μου τη δεκαετία του ’90 και είχα δεχτεί τρομοκρατία από άλλα παιδιά στο σχολείο. Ποτέ, όμως, δεν το είπα σε κανέναν. Ούτε σε γονείς, ούτε σε δασκάλους, ούτε καν στους φίλους μου». Τι άλλαξε τώρα; «Ηταν κάτι που ήθελα να πω και ήμουν πλέον έτοιμος να πω. Είχε έρθει η στιγμή. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι έκανα μια ταινία για το bullying. Η ταινία έχει να κάνει με την ευτυχία, με το τι απασχολεί τους εφήβους. Πάσχουν, καθώς βρίσκονται σε ένα μεταίχμιο σκέψεων και συμπεριφορών. Δεν παίρνω ποτέ προσωπική θέση για το bullying στην ταινία. Μιλάω γι’ αυτό, αλλά μέσα σ’ ένα πλαίσιο αφύπνισης ζωής του εφήβου. Βέβαια, υπάρχει και μία χρονική αμφιθυμία, καθώς έβαλα σημερινούς νέους σε ένα «περιβάλλον» δικών μου αναμνήσεων».

 

Γιατί τόσα χρόνια σιωπής; «Οταν ένας άνθρωπος πέφτει θύμα ψυχολογικής κακοποίησης και καθημερινής τρομοκρατίας, ειδικά όταν είναι παιδί, το να μιλήσει γι’ αυτό σημαίνει ταυτόχρονα πως το παραδέχεται. Ομως, ο φόβος της έκθεσης είναι τεράστιος. Δεν τον αντέχεις, γι’ αυτό σιωπάς. Στην περίπτωσή μου, μου πήρε 10 χρόνια! Αναρωτιέσαι τι θα σου συμβεί αν μιλήσεις. Και ο ήρωας στην ταινία, ο Δημήτρης, ανεβαίνει να πει το πρωί την προσευχή και βιώνει ήδη βία. Μέσα στο μυαλό του, όμως. Είναι ο φόβος τού “τι θα συμβεί εάν…”».

 

Η επιλογή του τίτλου δεν ήταν τυχαία, ούτε των πρωταγωνιστών: «Είμαστε μέσα στις 5 εναπομείνασες χώρες στον κόσμο που ακόμα λέμε προσευχή στο σχολείο. Δεν είναι παρωχημένο αυτό για μια πολιτισμένη χώρα; Οσο για τον 14χρονο Χρήστο Καραβένα (Δημήτρης) και τον 16χρονο Στέλιο Καραμπίνα (Βασίλης), τους πρωταγωνιστές μου, τα παιδιά ήταν εξαιρετικά. Πηγαίνουν στο καλλιτεχνικό Γυμνάσιο του Γέρακα και δρούσαν σαν επαγγελματίες!»

 

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική. Η «Προσευχή» είναι η «διπλωματική» του για να μπορέσει να πάρει το πτυχίο του και από τη σχολή κινηματογράφου. «Την είχαμε καταθέσει στην επιτροπή του Μικροφίλμ της ΕΡΤ και αμέσως μετά… έκλεισε. Καταλαβαίνεις, μείναμε μετέωροι. Ωστόσο έπρεπε να τελειώσει με κάθε τρόπο, για να μπορέσω να τελειώσω κι εγώ τη σχολή. Γι’ αυτό και καταλαβαίνω τον Κωνσταντίνο Σαμαρά (“Αργυρός Διόνυσος”) που είπε στην τελετή πως η πολιτεία είναι εχθρική στο σινεμά. Καλά έκανε το παιδί και το είπε. Παντού είναι δύσκολα σήμερα».

 

Είναι έτοιμος για τη νέα του ταινία, ίσως μεγάλου μήκους αυτή τη φορά; «Σαν δημιουργός, θα πω πως νιώθω ολοκληρωμένος και μέσω των μικρού μήκους ταινιών. Εξάλλου, και την “Προσευχή” τη γύρισα σαν να τραβούσα σε φιλμ. Ολα μου τα πλάνα ήταν ωφέλιμα. Απλά, έπρεπε να είναι πιο φειδωλά απ’ ό,τι αν ήταν μεγάλου μήκους. Είμαι έτοιμος να περάσω και στη μεγάλη διάρκεια, μόνο που τότε θα πρέπει να γίνω, εκτός από δημιουργός και επιχειρηματίας»

 

info: Την «Προσευχή», όπως και ένα μεγάλο μέρος του φετινού Φεστιβάλ Δράμας, θα δούμε στο «Τριανόν» 22 με 29 Οκτωβρίου

 

[email protected]

 


Σύνδεσμος άρθρου : http://archive.efsyn.gr/?p=236974