30/09/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Στη σκιά του Παρθενώνα

      Pin It

Φωτογραφίζει και σχολιάζει ο Τάσος Κωστόπουλος

 

Μολονότι εξόφθαλμα προεκλογικό, το επικοινωνιακό σίριαλ των ανασκαφών της Αμφίπολης διαθέτει βαθύ ιδεολογικό υπόστρωμα, ακουμπώντας τον βαθύτερο πυρήνα της σχέσης των συμπατριωτών μας με την αναπτυγμένη Δύση. Αφότου οι Γραικοί ξανάγιναν Ελληνες, αντλώντας από την αρχαιολατρία των Ευρωπαίων αστών την πολιτικοδιπλωματική νομιμοποίηση του δικού τους απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στον σουλτάνο, η σκιά της καταγωγής από την ένδοξη αρχαιότητα έχει φορτώσει την ελληνική κοινωνία μ’ ένα υβριδικό σύμπλεγμα μεγαλομανίας κι αυτοπεριφρόνησης που καταλήγει στην εναγώνια αναζήτηση επιβεβαίωσης από την Εσπερία˙ την ίδια αυτή Εσπερία που έτρωγε μεν βελανίδια όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αλλά στους συγγραφείς, τους περιηγητές και τους αρχαιοκαπήλους της οφείλουμε τη συγκρότηση της νοερής εθνικής κοινότητας που μας έδωσε μιαν αναγνωρίσιμη θέση στον κόσμο. Η πιο πρόσφατη επιβεβαίωση αυτού του συμπλέγματος έγινε προ δεκαετίας, όταν η ανακύκλωση υμνητικών δημοσιευμάτων για το «ελληνικό ολυμπιακό θαύμα», φιλοτεχνημένων με το αζημίωτο από ανυπόληπτους επαγγελματίες κόλακες των αλλοδαπών ΜΜΕ, νομιμοποίησε στη συλλογική συνείδηση το όργιο της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και την καταστροφική υπερχρέωση της χώρας από τη σύμπραξη των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή με τον «Αθήνα 2004» της Γιάννας Αγγελοπούλου. Ακόμη και στη λαϊκή εξέγερση του 2011 ενάντια στο Μνημόνιο, το αρχικό έναυσμα το παρείχε η υποτιθέμενη ειρωνεία των Ισπανών «αγανακτισμένων» για τον μακάριο «ύπνο» των εν Ελλάδι ομολόγων τους.

 

Στον διάλογο των τοίχων, αντιφατικά ίχνη αυτής της καθήλωσης εντοπίζονται σε αφίσες που διαφημίζουν από «σεμινάρια αυτογνωσίας» (1) μέχρι παντελόνια μπλου τζιν (2), στην επιστράτευση μιας αρχαΐζουσας ψευδοκαθαρεύουσας κατά τον νικηφόρο αγώνα του 2001 για το Ασφαλιστικό (3), στη διακωμώδηση της αρχαιοπρεπούς παρένδυσης των πρόσφατων αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων (4). Κατηγορηματικότερη είναι η έκφραση της ρητής αντίθεσης στις πολιτικές παραμέτρους αυτής της αναβίωσης, ποικιλότροπα διατυπωμένη από μια πλειάδα ριζοσπαστικών υποκειμένων: επικοινωνιακή διαπόμπευση της αρχαιοπληξίας από αντιφασιστικές συλλογικότητες (5-6), ενστικτώδης απόρριψη της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς από αντιεξουσιαστές της Θεσσαλονίκης (7), υπενθύμιση των ταξικών δομών του αρχαίου κόσμου από καταληψίες φοιτητές της Νομικής το 2008 (8). Κάποιες άλλες συνιστώσες του κινήματος θα επιλέξουν, απ’ την πλευρά τους, την προσφυγή στον Θουκυδίδη για να τονίσουν τον δομικό χαρακτήρα των πολιτικών αλλαγών που επέφερε το Μνημόνιο (9). Την εικόνα συμπληρώνει η ανώνυμη καταγγελία του 2005 που, εν μέσω οικονομικής μεγέθυνσης κι οικοδομικής ανάπτυξης, θύμιζε στους περαστικούς πως η αρχαιολάτρισσα ελληνική κοινωνία τιμά και μ’ άλλους τρόπους τα κατάλοιπα των ένδοξων προγόνων (10).

 

Scroll to top