07/10/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ενας πίνακας Γάλλου ζωγράφου ενέπνευσε τον Ιρλανδό νομπελίστα

Το τελευταίο ποίημα του Σ. Χίνι

      Pin It
Γκιστάβ Καγιεμπότ, «Banks of a Canal, near Naples» (Οχθες ενός Καναλιού, κοντά στην Νάπολη), 1872

Γκιστάβ Καγιεμπότ, «Banks of a Canal, near Naples» (Οχθες ενός Καναλιού, κοντά στην Νάπολη), 1872

Δέκα μέρες πριν πεθάνει ο Σέιμους Χίνι έστειλε στην Τζάνετ Μακ Λιν, επιμελήτρια ευρωπαϊκής τέχνης (1850-1950) στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας, το τελευταίο ποίημα της ζωής του. Στις 30 Αυγούστου 2013 έκλεισε τα μάτια του, σε ηλικία 74 χρόνων. Χθες το ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, μαζί με άλλα ποιήματα, διηγήματα και δοκίμια, σε έναν τόμο που γιορτάζει τα 150ά γενέθλια του μουσείου («Lines of Vision: Irish Writers on Art»).

 

Το τελευταίο ποίημα του Ιρλανδού νομπελίστα, που τόσο αγαπούσε και έγραφε για τη φύση, έμελλε να έχει έμπνευση κάποιον από τους πίνακες του μουσείου. Αυτή ήταν η πρόταση-πρόσκληση και ήταν ελεύθερος να διαλέξει όποιον ήθελε. Κατέληξε στο έργο του Γάλλου Γκιστάβ Καγεμπότ «Banks of a Canal, near Naples» (Οχθες ενός καναλιού, κοντά στη Νάπολη), ζωγραφισμένο το 1872. Τον κέρδισε η ήρεμη ομορφιά του τοπίου, όπου «ο χρόνος επιβραδύνεται και ο κόσμος σταματάει», όπως γράφει, η γνώριμη εικόνα του («Την ξέρω αυτή τη λάσπη, την υγρασία και το χώμα»).

 

Η Τζάνετ Μακ Λιν περιγράφει στην «Γκάρντιαν» την επίσκεψη του Χίνι στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας, στο Δουβλίνο, Φεβρουάριο του 2013. Πώς ήπιαν ένα φλιτζάνι τσάι, πως ήθελε να τον αφήσει να περιηγηθεί μόνος του, με την ησυχία του τις αίθουσες, αλλά αναγκάστηκε να τον συνοδέψει γιατί συνέχεια οι επισκέπτες τον αναγνώριζαν και του έπιαναν κουβέντα. Της έστειλε το ποίημα για τον Καγεμπότ σε λιγότερο από μία εβδομάδα. Τον Αύγουστο ζήτησε να κάνει «μερικές τελικές αλλαγές». Δέκα μέρες πριν πεθάνει. «Ηταν μεγάλο προνόμιο για μένα να βλέπω ότι ήταν απολύτως φυσιολογικό για τον Σέιμους Χίνι να αλλάζει γνώμη, μια λέξη από ’δώ κι από ’κεί, έναν στίχο με τον οποίο δεν ένιωθε καλά» λέει η Μακ Λιν. «Οι άνθρωποι που τον γνώριζαν καλά συγκινήθηκαν πολύ όταν διάβασαν το ποίημα. Είπαν ότι μπορούσαν να ακούσουν τη φωνή του να το απαγγέλλει. Ο Καγεμπότ μπορούσε να ζωγραφίσει έναν πίνακα από το τίποτα. Το ίδιο και ο Χίνι. Αυτή είναι όλη η ομορφιά του πράγματος».

 

Ο Χίνι έχει πολύ καλή παρέα. Περισσότεροι από 50 Ιρλανδοί μυθιστοριογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές διάλεξαν ένα έργο από τους θησαυρούς της Εθνικής Πινακοθήκης της Ιρλανδίας και έγραψαν. Η συλλογή της διαθέτει πάνω από 15 χιλιάδες έργα, από τον 13ο αιώνα έως σήμερα, ενώ όταν άνοιξε τις πόρτες της το 1864 είχε μόνο 112 πίνακες.

 

Ο Ρόντι Ντόιλ έγραψε ένα διήγημα για τον πίνακα «Morning in a City» (1937) του Τζακ Μπάτλερ Γέιτς, αδελφού του μεγάλου ποιητή. Ο Κολμ Τόιμπιν διάλεξε το πορτρέτο της «Rose Butt» (1900) από τον πατέρα τους Τζον Μπάτλερ Γέιτς, μιας Αμερικανίδας με την οποία o πατριάρχης των Γέιτς μοιράστηκε μια μακρόχρονη πλατωνική σχέση και αλληλογραφία. Ο Τζον Μπάνβιλ έγραψε για τον πίνακα «Cattura di Cristo nell’ orto» (1602) του Καραβάτζιο. Ο τόμος περιλαμβάνει όλα τα έργα, που επιπλέον θα αποτελέσουν και μια έκθεση. Την εγκαινιάζει αυτή την εβδομάδα ο πρόεδρος της Ιρλανδίας, Μάικλ Ντ. Χίγκινς, ποιητής και ο ίδιος.

 

Επιμ.: Β.Γεωργ.

 

Scroll to top