Του Γιώργου Σταματόπουλου
Είχα, λόγω ανωτέρας βίας…, καιρό να ταξιδέψω με τον Προαστιακό. Βολεύει να φεύγω από τον σταθμό «Νερατζιώτισσα». Εφτασα νωρίς, πράγμα σπάνιο, γιατί όλο στο τσακ το προλαβαίνω, και είχα χρόνο να χαζέψω λίγο. Αυτό που συμβαίνει στις ράγες του τρένου, και προς Κιάτο και προς αεροδρόμιο, δεν περιγράφεται. Οι γραμμές σχεδόν δεν φαίνονται· είναι καλυμμένες από: εκατομμύρια αποτσίγαρα, εκατοντάδες πλαστικά μπουκάλια, νάιλον τσάντες, χαρτοσακούλες, πλαστικά περιτυλίγματα τροφών και εδώ εκεί και κόπρανα, ελπίζω ζώων. Φρίκη. Ενα αίσθημα αηδίας κατακλύζει το είναι του παρατηρητή, του πάντα αμέτοχου και αδιάφορου, του αρεσκόμενου να εκστομίζει αβίαστα «πού είναι το γ… κράτος», ή «κράτος είναι αυτό;» και λοιπά.
Δεν διαφωνώ για την ανυπαρξία του κράτους, εν προκειμένω, όμως, θα μπορούσαν οι υπεύθυνοι του σταθμού να μην καταθέσουν αίτηση προς το κράτος για να πάρουν άδεια καθαριότητας. Στοιχειώδεις λόγοι υγιεινής αλλά και αισθητικής απαιτούν την πρωτοβουλία των υπευθύνων του σταθμού να καθαρίσουν άμεσα τον χώρο. Δεν νιώθουν υποβαθμισμένοι ως άνθρωποι αντικρίζοντας αυτό το χάλι; Δεν τους θίγει; Δεν τους δυσαρεστεί; Δεν τους εκνευρίζει;
Εντάξει, έχει αφεθεί στην τύχη του ο Προαστιακός, το κράτος έχει μεριμνήσει ώστε να υπολειτουργεί, να χάσει την (πολύτιμη) αξία του και να δοθεί μπιρ παρά στους καραδοκούντες, καιροσκόπους επενδυτές (ώστε να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, να αναβαθμιστούν οι παροχές υπηρεσιών και άλλα φαιδρότατα). Είναι πιθανό εξ αυτού οι εργαζόμενοι να έχουν χάσει κάθε διάθεση για προσφορά κι εργατικότητα και να έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους με την περιβαλλοντική συνείδηση. Εδώ, όμως, έχουν να κάνουν με τον χώρο της καθημερινότητας, με την ποιότητα της ζωής τους. Ετσι ελκύουν τους επιβάτες, τους τουρίστες; Ακριβώς έτσι τους απωθούν και, σε συνδυασμό με την υπολειτουργία των συρμών (καθυστερήσεις, βλάβες, κλοπές κ.λπ.), διώχνουν τον κόσμο από το πολύ ωραίο αυτό μέσο μαζικής μεταφοράς, με την πανέμορφη θέα και προς τον Σαρωνικό και προς τον Κορινθιακό (αν και η θέα έχει υποβαθμιστεί και αυτή με τα πλέγματα που έχουν τοποθετήσει στα παράθυρα· έχουμε γράψει γι’ αυτά άλλη φορά και βεβαίως ουδενός το αυτό ίδρωσε…).
Είναι κι αυτή η ιστορία του Προαστιακού μία ένδειξη του πρωθυπουργικού success story, της αστείας αυτής πολιτικής έκφρασης. Τι να κάνουμε; Θέλουμε να αποκαλούμε εαυτούς Ευρωπαίους ή Δυτικούς γενικότερα; Τέτοιο θέαμα δεν υπάρχει σε κανέναν ευρωπαϊκό σταθμό τρένου ή δυτικό. Σ’ αυτούς τους σταθμούς επικρατεί η απόλυτη καθαριότητα και ας μην μπορούν να πάνε σε έναν οδοντίατρο ή δεν έχουν πού να κοιμηθούν λόγω της πολιτικής των ανάλγητων κρατών τους.
Εάν η καθαριότητα είναι μία από τις βαθμίδες πολιτισμού ενός λαού (είναι), τότε είμαστε στον βούρκο μας και μάς αρέσει. Υες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι έλεγε ο Ηράκλειτος. Λέτε να καταντήσαμε σαν τα συμπαθή αρχαία γουρουνάκια;
