Της Πέπης Ρηγοπούλου

Οι κινητοποιήσεις των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών ήταν το θέμα μου σε αυτήν τη στήλη και παλαιότερα. Αυτό που προσπαθούσα να μεταδώσω στον αναγνώστη ήταν ένα αίσθημα αλληλεγγύης και ευθύνης, που αναδυόταν από τις προσπάθειες αυτές, και ακόμη μια σύμπνοια στον αγώνα, που ξεπερνούσε τις όποιες κομματικές και ιδεολογικές εντάξεις. Αυτό το πνεύμα πιστεύω ότι υπήρξε από τα κεκτημένα του αντιμνημονιακού αγώνα, όταν δεν εξαντλούνταν στο σύνθημα αλλά γινόταν αγωνιστική πράξη. Αυτό πιστεύω ότι πρυτανεύει και σήμερα στην κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη ως άμυνα στα μέτρα που έχει λάβει η πρυτανεία εναντίον των εργαζομένων.

«Το μανιφέστο του πολέμου/Μέρος Α΄»

Δεν θα ήταν κακό να διαβάζουμε αραιά και πού Θουκυδίδη. Ο Θουκυδίδης, λοιπόν, λέει ότι βασικό αίτιο του Πελοποννησιακού Πολέμου ήταν ο φόβος που προκάλεσαν στους συντηρητικούς Λακεδαιμονίους η τόλμη και η ανάπτυξη των Αθηναίων. Η σημερινή Πρυτανεία και πιθανόν αυτοί που της υπαγορεύουν κάποιες πράξεις μοιάζουν να ζουν κάτω από τον αστερισμό του φόβου. Φόβο ενάντια στους εργαζομένους, που τους φαντάζονται σαν άγρια θηρία ή μιάσματα, φορείς του ιού κάποιας επιδημίας τύπου Εμπολα που χρειάζονται μάντρωμα.

Φόβο των πολιτικών με τους οποίους δίκαια ή άδικα μοιάζουν να συμπλέουν απέναντι σε ένα κόμμα, αυτό της αντιπολίτευσης, που το νιώθουν να φτάνει στην εξουσία και δεν κατανοούν ότι βασικό του επιχείρημα είναι η πασιφανής, παταγώδης αποτυχία των αντιπάλων του.

Γιατί κλείδωσαν τους διοικητικούς στα κεντρικά κτίρια του Πανεπιστημίου, όχι απλώς ζητώντας ταυτότητα για κάθε εισερχόμενο, πανεπιστημιακό ή μη, αλλά απαγορεύοντάς τους την έξοδο ώς το τέλος του ωραρίου; Γιατί δήλωσαν ότι έτσι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, όταν στη Σαπιέντσα της Ρώμης, το υπ’ αριθμόν ένα Πανεπιστήμιο της γειτονικής χώρας των εξήντα εκατομμυρίων, η είσοδος και η έξοδος είναι εντελώς ελεύθερες; Γιατί δήλωσαν τη Δευτέρα ότι οι αστυνομικές δυνάμεις δεν ήταν εκεί, όταν η παρουσία τους τρυπούσε μάτι; Γιατί ισχυρίστηκαν ότι η κινητοποίηση των διοικητικών, για τους οποίους ξέρω ότι λειτουργούν ανεξάρτητα από κόμματα, χειραγωγείται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Υπάρχει σίγουρα κάποιας λογής φόβος στη βάση αυτής της συμπεριφοράς και των απειλών ότι θα κινηθούν οι προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες, διαδικασίες που αυτοί που τις επικαλούνται τις θεωρούν τόσο ακατονόμαστες ώστε δεν τολμούν να τις πουν. Αυτό όμως που πρέπει όλοι να αναλογιστούν είναι πως η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη συγκυρία. Και πως όσοι ποντάρουν σαν μαθητευόμενοι μάγοι σε μια «στρατηγική της έντασης», που θα γίνει ανάχωμα στην προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ, βλάπτουν σοβαρά τη χώρα, αλλά και τον εαυτό τους.