Για την Αμφίπολη
Οι ανασκαφές προχωρούν και όλο και αυξάνεται το μέγεθος και η σημασία των αποκαλυπτομένων αρχαιοελληνικών θησαυρών. Και ταυτόχρονα και ο εκφυλισμός του λαού μας, που, υπό την επίδραση του καπιταλισμού, πρωταρχική αξία του και επιδίωξη είναι το οικονομικό κέρδος. Ολοι, δημοσιογράφοι σε έντυπα, τηλεπαρουσιαστές στην τηλεόραση και σε άλλα μέσα διακηρύττουν στεντορεία πρωτίστως τη φωνή και με όση ικανότητα γραψίματος διαθέτουν το οικονομικό όφελος που θα έχουν οι επιχειρηματίες της περιοχής και γενικότερα η χώρα από την αύξηση των τουριστών για το μνημείο. Δεν μας είπαν μόνο πόσους καφέδες θα πιουν και πόσα σουβλάκια θα καταβροχθίσουν…
Δηλαδή, η αξία των αρχαιοελληνικών θησαυρών έγκειται στο οικονομικό όφελος όποιων! Οχι στην αξία που έχουν «καθ’ εαυτώ», τα επισκέπτονται ή όχι οι τουρίστες!.. Αλλά και ο κ. Σαμαράς πρώτος έτρεξε εκεί, για κομματικό εκείνος κέρδος. Οι αρχαίοι Αθηναίοι το 227 π.Χ. σχεδίασαν τον Παρθενώνα (σχεδιαστής ο Ικτίνος, τεχνική επίβλεψη ο Καλλικράτης, γλύπτης Φειδίας) και η κατασκευή του διήρκεσε 7 χρόνια. Και βεβαιότατα το κόστος θα ανήρχετο στο ΑΕΠ (το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα των ημερών μας) πολλών χρόνων… Σε κάθε πόλη, περιοχή, βωμοί, θέατρα χιλιάδων θέσεων: το 776 π.Χ. έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ολυμπία και τα αθλητικά δάπεδα, γενικότερα οι αθλητικοί και οι λοιποί χώροι, τα κτίσματα κ.λπ. όλα αυτά στοίχιζαν, όπως και σε όλες τις πόλεις ή περιοχές το εθνικό τους εισόδημα και δεκαετιών. Και το διαθέτανε για την αισθητική τους απόλαυση και διαπαιδαγώνηση εξ αυτών, για την άνοδο του μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου και όχι για την προσέλκυση τουριστών και όποιο κέρδος οικονομικό εξ αυτών. Σε κανένα αρχαίο κείμενο κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται ούτε με μία αράδα!
Λοιπόν, τι σχέση έχουμε εμείς σήμερα με τους αρχαίους Ελληνες, που βαυκαλιζόμεθα ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοί τους; Μήπως δικαιώνουμε αυτούς που το αμφισβητούν, συνέλληνες φωνασκούντες και θριαμβολογούντες για το οικονομικό κέρδος από όποιο σημείο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού; Που μοναδικό μέτρο αξίας ατόμων και πατρίδας έχουμε το πόσα «αργύρια» διαθέτει και έτερον ουδέν!
Δημήτρης Κυριαζής
……………………………………….
Χωρίς αιδώ
«Δίκη σιγώσα σύνοιδε τα γιγνόμενα προ τ’ εόντα τω δε χρόνω πάντας ήλθ’ αποπεισομένη»
Σόλων
Εν τω αυτώ βουλευτηίω η ρήσις ήτο σαφής: / Εις το πάτριον μουσείον, ημείς / κρατήσωμεν-φυλάσσομεν “ταύτα”. Υιοθετήσαντες πράξιν αποτροπιασμού καταισχύνης και ύβρεως, θρασύδειλου-ασεβού καποποιού και ζηλόφθονου πνεύματος, (που ως άλλος συμφυής-άτεγκτος Σίνης ο Πιτυοκάμπτης), ξερίζωσε-εξέσχισε, διαμέλισε και κατέκλεψε τμήμα της αριστουργηματικής γλυπτομαρμαροστοιχίας της Ζωοφόρου, του Ελληνος θεού λόγου απάντων των αξιών, του εδραζομένου επί της Ακροπόλεως των Αθηνών, περισπούδαστου-περιλάλητου Παρθενώνος!
Πολυαγαπημένε μας Βρετανέ ποιητή Λόρδε Βύρωνα· πανάξιον τέκνον τούτης της τυραννισμένης, αλλά ηλιοφώτιστης Πατρίδας, λίγο από το κάλλος της ψυχικής σου μεγαθυμίας και της πνευματικής σου οξυδέρκειας, έως τώρα, δεν έμελλε να νουθετήσουν οι πικρόχολοι, και σκοταδόψυχοι πολιτευτές της γενέτειράς σου.
Ως πότε θα έρπονται στο βαθύμαυρο σπήλαιον της αναλήθειας, της ασχήμιας και της υποκρισίας; Ως πότε το περίγελον του κόσμου, θα αποδέχεται ο γενναιόψυχος, δικαιοσεβής, βαθύβουλος και φιλαλήθης λαός της; Ο ελληνικός θησαυρός του απαράμιλλου πολιτισμού και της τέχνης, τοποθετημένος σε διαδοχική σειρά, σε αταίριαστο ψυχρό κάλπικο περιβάλλον. Μακράν της φυσικής, περιαυγής, θεογενής του τοποθεσίας, θεόκλειστος.
Μακράν της ένθεης περίβλεπτης, ουρανοδρόμου γεωμετρικής των ευρυθμίας, ξένο τόπο ψευδοφωτισμένος, διαγουμισμένος, άνευ πολιτικής αρετής, και δικαίου λαϊκού αισθήματος. «Ομοιότροπες τυγχάνουν και άλλες πεφωτισμένες πολιτείες».
«Σαν τα κοιτάξω η ψυχή μου ρηγνύει, το άλγος το άλαλον με καθηλώνει, νοιώθω πως και εκείνα σπαράζουν, σαν ταις ψυχαίς των δημιουργών τους». «Κι εκείνα σπαράζουν, σαν ελληνικός οφθαλμός, αστραποβολεί-λαμποκοπεί επάνω τους!
Ελληνικός οφθαλμός όπου είναι η ανά των αιώνων, «διά του τριπτύχου» ή «αληθινή ένωσις». «Ποιητή: Απ’ τις αδελφές μου, και την έννομη θέση μου είμαι χωρισμένη και με συντροφεύουν οι εφιάλτες και μια πελώρια λύπη γιατί, μετά την αρπαγή – βεβήλωση και τον βανδαλισμό, του ανάλαμπου περικαλλούς ναού μου, δύο αιώνες πέρασαν και η κουκουβαγιόθωρη γλαυκόματη, πόνεσαν και νοιάστηκαν όσο θα ‘πρεπε για μας… Πού είναι άραγε, η αληθινή αγάπη τους; Πού είναι τα πολύβρεχτα, φλεγόπονα δάκρυά τους; Πού είναι οι αγώνες με τα απέραντα συλλαλητήριά τους;». Συγγνώμη ισομορφόθεα αρχόντισσα, των Δωριέων Ελληνίδα κόρη ή Παλλάδα βαθύτατα είναι απεγνωσμένη, γιατί μήτε άλλος πρόθυμος πολύτροπος Οδυσσέας βρέθηκε λύση άξια και δίκαιη να δώσει, μήτε άλλος σεβασμιος Νέστωρ της πειθούς, τη λευτεριά σας να αξιώσει. Αξίωσον εσύ Ποιητή το δίκαιο η αρετή και η αλήθεια είναι δόξες περήφανες, αθάνατες, θεολαμπούσες! Τούτο να γνωρίζεις και να θυμάσαι λυγερή, ευόφθαλμη καρυοτοπούλα: Η καλλιέργεια και το ήθος της ποίησης (που ανατράφηκαν τόσοι και τόσοι…) αγωγόν ενάρετον εις την θείαν βούλησιν προσδίδει!
Κι εσείς αξιομνημόνευτα, αξεπέραστα-εύμετρα και άφθαστα της ελληνικής τέχνης δημιουργήματα με αναστεναγμό και αμέτρητη νοσταλγία, σαν τον πολύχρονο, ξενιτεμένο ελληνισμό, διακαώς την επιστροφή, τη γλυκειά Ελλάδα σας ποθείτε και με τα υπόλοιπα αδέλφια σας, εν τω δικαίω νόμω θεού και ανθρώπων, ωσαύτως της Ελλάδος αγαπώντες – απανταχού ορθονοούντες, στην πλάσασά σας εφαλτήρια «περίκλητη»’ Πόλη, απολύτως και πάλι αρμονικά, στιβαρά, καλαίσθητα περίβλεπτα παραταχτήτε! Τη γενεσιουργό Πατρίδα του Πολιτισμού, αεί, δοξάστε και δοξασθήτε!
Απόστολος Β. Κοντονίκας, Αθήνα
