Θερμός λάτρης του ρεμπέτικου στην πειραιώτικη εκδοχή του, πλήττω ανέκαθεν με τα πολίτικα και μικρασιάτικα τραγούδια. Οχι πως δεν μ' αρέσουν. Ορισμένα, μάλιστα, τα λατρεύω. Αλλά να, βαριασταίνω με τα τζιβαέρια, τα κουζούμ, τα γιαβρίμ και τα ψάρια που τηγανίζονται στο μαγερειό. Το τέμπο και η θεματολογία τους παραπέμπουν περισσότερο σε δημοτικά, παρά σε λαϊκά ακούσματα.

 

Είχα την τύχη, μολαταύτα, να παρακολουθήσω την περασμένη Δευτέρα, στο σκεπασμένο αίθριο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης», μια μοναδική παράσταση σαν βαρκάδα -λένε οι διοργανωτές- στην Πόλη, τη Σμύρνη, τη Συρία και τον Λίβανο, όπου ηχοχρώματα και λέξεις ελληνικές, αρμένικες, αραβικές, τούρκικες συνθέτουν ένα σαγηνευτικό μωσαϊκό, που σε ταξιδεύει στον Βόσπορο των αισθημάτων και των αισθήσεων. «Στον Γαλατά ψιλή βροχή» τιτλοφορείται.

 

Ο αρμενικής καταγωγής Χάικ Γιαζιτζιάν έφθασε από τη Συρία το 1980 για να ανακαλύψει στην Ελλάδα το ούτι και τους εκμαυλιστικούς σεβντάδες των μουσικών της ανατολικής Μεσογείου. Εκπληκτικός σολίστας και εκφραστικός ερμηνευτής, εμφυτεύει στην ψυχή του ακροατή ετερόκλητες νότες, που αποσυναρμολογούν το αποτύπωμα της ειμαρμένης.

 

Δεκάδες ψαλτάδες κρύβει στο λαρύγγι του ο Μάνος Κουτσαγγελίδης. Δεξιοτέχνης στο κανονάκι επιπροσθέτως, στο μαγικό επιτραπέζιο όργανο με τις εβδομήντα οκτώ χορδές, που σε μερακλώνει με την ασυνήθιστη γλύκα του. Οταν σκεπάζει με τις παλάμες τ' αφτιά του και πιάνει τον αμανέ δολιχοδρομούν όλοι οι αγγέλοι, ακόμα και οι κουτσοί, για να τον ακούσουν.

 

Ο Βενιαμίν της παρέας, Φώτης Τσορανίδης, ακομπανιάρει εφάμιλλα με την κιθάρα του τους υπόλοιπους μουσικούς και ταυτοχρόνως άδει με τη γνήσια λαϊκή χροιά του. Για τη Θεοδοσία Στίγκα τι να πεις; Μαστόρισσα στα κλασικά ρεμπέτικα, όταν αλλάζει ρεπερτόριο εκδηλώνει σπάνιες ερμηνευτικές αρετές. Οπως πέρυσι, που παρουσίασε στο «Αγγέλων βήμα» ένα πρόγραμμα με τραγούδια της Μοσχολιού.

 

Στέκεται ευθυτενής στο πάλκο, όπου ξεδιπλώνει αβίαστα τη βελουδένια φωνή της. Σχεδόν δωρική, χωρίς τίποτα το περιττό. Δεν ακολουθεί τα πατήματα της Μαρίκας της Πολίτισσας -Φραντζεσκοπούλου κατά κόσμον-, της Ρόζας Εσκενάζυ ή της Ρίτας Αμπατζή, κι όμως έχεις την ψευδαίσθηση ότι κι οι τρεις τους παραφυλάνε στο βάθος της σκηνής.

 

Ισάξιος και καλύτερος απ' τον πατέρα του, ο καραγκιοζοπαίκτης Κώστας Σπυρόπουλος προσφέρει ξεκαρδιστικό γέλιο πίσω απ' τον μπερντέ. Τον θυμάμαι πιτσιρικά να τον βοηθά. Μεστός σήμερα, έχει εντάξει ακόμα και τον ΕΝΦΙΑ στο δραματολόγιό του. Ο Πάνος Σκουρολιάκος δεν χρειάζεται συστάσεις. Δίνει καίριες πάσες στους μουσικούς, με κείμενα των Νικηφόρου Ρωμανού, Νικήτα Χωνιάτη, Μιλτιάδη Χουρμούζη, Θέμη Πάνου και αφηγήσεις απλών ανθρώπων.

 

Απορώ ποιος διεστραμμένος εγκέφαλος, ποιος ορκισμένος εχθρός του λαϊκού πολιτισμού, εμπόδισε την «Εφ.Συν.» να γίνει χορηγός σ' αυτήν τη σπουδαία παράσταση, που θα παίζεται τις Δευτέρες και Τρίτες ίσαμε τις 9 Δεκεμβρίου. Συννεφιές με λίγα νερά και τραμουντάνες έως 7 Μποφόρ προοιωνίζονται τα μετέωρα.

 

Μετέωρος [email protected]