Της Βένας Γεωργακοπούλου

-Ορίστε αιτία και αφορμή για να κάνουν απεργία οι εκπαιδευτικοί. Και να πάω να τους κρατήσω το πλακάτ, εγώ, που οι κινητοποιήσεις τους μέσα στις εξετάσεις μού φαίνονταν ανοσιούργημα.

-Μα να βάζεις σε σημερινούς δεκαοχτάρηδες θέμα στην έκθεση για τη μοναξιά και την αποξένωση που προκαλεί το Διαδίκτυο, τα μέιλ και τα κινητά τηλέφωνα; Αντί να κοιτάξει το δημόσιο σχολείο να μάθει στα παιδιά ακριβώς πώς να εκμεταλλεύονται καλύτερα τις συναρπαστικές δυνατότητες επικοινωνίας, έκφρασης, διαλόγου και γνώσης που προσφέρει η τεχνολογία, τα βάζει να κλαυθμυρίζουν ψεύτικα πάνω σε μια κόλλα χαρτί για κάποιους κινδύνους που ούτε τους έχουν νιώσει.

-Για να βγουν μετά από την αίθουσα και να αρχίσουν τα sms με τα μπινελίκια κατά των εγκεφάλων, που συνέλαβαν την ωραία ιδέα της έκθεσης. Τουλάχιστον, έτσι θέλω να πιστεύω. Και είμαι και μεσήλιξ. Αν μου έβαζαν εμένα ανάλογα αντιδραστικό θέμα έκθεσης καμιά 30αρια χρόνια πριν, όχι 16 δεν θα είχα γράψει, μονάδα θα έπαιρνα. Και θα με πήγαιναν και στον εισαγγελέα.

-Κάτι το βαρύ και ασήκωτο και μικροαστικό και οπισθοδρομικό νιώθω να με πνίγει τις τελευταίες μέρες. Ξεκίνησε από την απειλή για την επέλαση του λαϊκισμού στο Εθνικό Θέατρο. Συνεχίστηκε με την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ κατά της Αντζελίνα Τζολί (μα τι κάνουν οι γυναίκες στον Περισσό, φωνή δεν έχουν, την παραχώρησαν στον Κουτσούμπα;). Ηρθε και έδεσε με την τεχνοφοβία του θέματος της έκθεσης.

-Γι' αυτό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θα το ρίξω όλο το Σαββατοκύριακο στο facebook, εγώ η θλιβερή, η έρημη και μόνη. Γι' αυτό και θα πάω στο Εθνικό να δω τις «Αναγνώσεις» ως φόρο τιμής στους ανθρώπους του. Γι' αυτό θα βάλω στο βίντεο μια ταινία της Τζολί, που, μεταξύ μας, μεγαλύτερη προσφορά έχει στην ανθρωπότητα από τον Ολιβερ Στόουν, που όπου δει δικτάτορα τρέχει και προσκυνάει. Και δεν εννοώ φυσικά τον Τσίπρα. Αλλα κάτι Κάστρο και Αχμαντιντετζάντ όλο και τους γυροφέρνει.