ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

Τι άραγε θέλει να μας πει η Αγγελική Στελλάτου της ομάδας ύψιλον με την παράστασή της «Μικρές ζωές ή το σώμα που κατοικώ », στο Θέατρο του Νέου Κόσμου; Ο,τι και να 'ταν αυτό που ο καθένας από τους θεατές μπορούσε να ερμηνεύσει με τη δική του αντίληψη, η σημαντική αυτή χορογράφος και χορεύτρια το έδωσε μέσα σε μία ώρα μ’ ένα τρόπο θαυμαστό όσο και πρωτότυπο.

Στην παντελώς άδεια από κάθε σκηνικό σκηνή δύο σκυφτές φιγούρες αναδιπλώνονται αργά, με απαράλλαχτες ταυτόσημες κινήσεις κρατώντας πάντοτε το κεφάλι προς τα κάτω, με το πρόσωπο να καλύπτεται από κοντά σγουρά μαλλιά, γκριζόμαυρα της μιας, ξανθοκόκκινα της άλλης. Συντονισμένες στους μαλακούς ήχους ηλεκτρονικής μουσικής συμπλέουν πανομοιότυπα, αρμονικά, καταλαμβάνοντας τον χώρο δίχως σταματημό. Τα χέρια ανοιγοκλείνουν σε ευρηματικούς σχηματισμούς, ενώ το σώμα ακολουθεί ένα λικνιστικό ρυθμό που συναρπάζει το βλέμμα. Μια ξαφνική μεταβολή οδηγεί σε νέα κατεύθυνση κι όλα αυτά με μια εκπληκτική ακρίβεια σ’ ένα σιαμιαίο δέσιμο δίχως άγγιγμα.

Κάποια στιγμή ο πολύ καλά μελετημένος φωτισμός αλλάζει. Οι δύο υπάρξεις με τα μαύρα ολόσωμα καλσόν σκύβουν, σηκώνονται κι αποκαλύπτουν τελικά το πρόσωπό τους. Μέσα σε καταιγισμό χειροκροτημάτων η Αγγελική Στελλάτου με την Ιωάννα Αποστόλου έδωσαν ένα μοναδικό ρεσιτάλ χορευτικής σύμπνοιας και περίτεχνου σχεδιασμού.

*Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως το τέλος του Μαΐου.

Μίρκα Ψαροπούλου