Η Τate Britain ξανακρέμασε τα έργα της με χρονολογική σειρά
Aν επισκεφτείτε την Τate Britain στο Λονδίνο, θα βρεθείτε μπροστά σε μια εκπληξη. Επειτα από δύο χρόνια σταδιακής ανακαίνισης -χωρίς να κλείσει εντελώς- και εντατικής προετοιμασίας, το φημισμένο μουσείο του Λονδίνου παρουσιάζει με ανανεωμένο τρόπο και με διαφορετική αντίληψη τις μόνιμες συλλογές του προκαλώντας θετικές αλλά και αρνητικές αντιδράσεις. Η επανεκκίνηση της Τate Britain, η πρώτη από το 2000 οπότε διαχωρίστηκε από την αδελφή της Tate Modern, διχάζει τους ανθρώπους της τέχνης, τα μίντια αλλά και το κοινό.
Ο τρόπος παρουσίασης των μόνιμων συλλογών έχει αλλάξει δραστικά και θα παραμείνει έτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως επισημαίνει η διευθύντρια της Τate Britain, Πενελοπε Κέρτις, στην «Guardian». Κατ' αρχάς υπάρχουν περισσότεροι πίνακες στους τοίχους, άφθονα γλυπτά στα πατώματα. Τα φλύαρα πάνελ που περιέγραφαν τους πίνακες και τις εγκαταστάσεις έχουν φύγει, οι θεματικές ενότητες απουσιάζουν.
Η μόνιμη έκθεση έχει τίτλο «A Walk through British Art» («Ενας περίπατος στη βρετανική τέχνη») και περιλαμβάνει έργα από το 1500 μέχρι τις μέρες μας. «Αισθάνεσαι σαν να κάνεις μια βόλτα στην ίδια τη Βρετανία. Δεν είναι όλα όμορφα, δεν είναι όλα λαμπερά, αλλά η χώρα μας είναι καλά» επισημαίνει καυστικά η εφημερίδα.
Τα πάντα είναι τακτοποιημένα με χρονολογική σειρά, τα διάσημα έργα δίπλα στα παραμελημένα και ο επισκέπτης έχει την ελευθερία να δει τις συνδέσεις, να συγκρίνει ή και να… μπερδευτεί, αν δεν έχει μαζί του την ακουστική ξενάγηση. Ας μην ξεχνάμε όμως την απόλαυση του βλέμματος. Γιατί πολλά αριστουργήματα βρίσκονται εκεί: από τον περίφημο πίνακα του Ουίλιαμ Χόγκαρθ με τους υπηρέτες του και το «A Bigger Splash» του Ντέιβιντ Χόκνεϊ μέχρι το τρίπτυχο που φιλοτέχνησε το 1972 ο Φράνσις Μπέικον, όταν αυτοκτόνησε ο φίλος του Τζορτζ Ντάιερ.
Σε κάθε αίθουσα υπάρχουν αντιπροσωπευτικά δείγματα μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου της βρετανικής τέχνης. Η αρχή γίνεται με τους ζωγράφους της αυλής των Τιδόρ και των Στιούαρτ, σε συνδυασμό με τα έργα του Γερμανού Χανς Χολμπάιν. Ενας απρόσμενος σταρ, ο σερ Τζόσουα Ρέινολντς, ζωγράφος, θεωρητικός και πρώτος πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας, αναδεικνύεται στις αίθουσες που είναι αφιερωμένες στον 18ο αιώνα.
Στο προσκήνιο έρχονται οι Σκοτσέζοι ζωγράφοι, αντιθέτως η γοτθική τέχνη, με εξαίρεση τον Ουίλιαμ Μπλέικ, δεν εκπροσωπείται σε σημαντικό βαθμό. Οι γυναίκες αναδεικνύονται, με προεξάρχουσα την Αννα Ατκινς, την πρώτη φωτογράφο. Η αιθουσα με τη βικτοριανή τέχνη έχει διαμορφωθεί σαν σαλόνι του 19ου αιώνα. Ο 20ός καταλαμβάνει ακόμα δύο χώρους, με έργα των Χένρι Μουρ, Ρίτσαρντ Χάμιλτον, Κρίστοφερ Γουντ, Πολ Νας, Γκίλμπερτ & Τζορτζ, Σάρα Λούκας, Ρίτσαρντ Ράιτ κ.ά. Βεβαίως δεν υπάρχουν πάντα τα πιο «δυνατά» έργα τους, διατείνεται ο «Οbserver». Σ' αυτή τη βόλτα όμως στη βρετανική τέχνη θα συναντήσει κανείς έργα-ορόσημα, πρωτότυπα, απρόσμενα, υποτιμημένα ή υπερεκτιμημένα και σίγουρα δεν θα πλήξει.
Επιμ.: Π. Σπίνου
