Tου Βαγγέλη Καραγεώργου*

Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκινάει σήμερα θα είναι σίγουρα το πιο σημαντικό της πολιτικής του διαδρομής. Ολα τα ενδεχόμενα σε αυτό το συνέδριο είναι ανοιχτά. Μπορεί να είναι ένα συνέδριο που θα κυριαρχήσουν οι αντιθέσεις για τις λίστες, η διάλυση των συνιστωσών και η εκλογή του προέδρου και οι διαφωνίες για το ευρώ, αλλά μπορεί να είναι ένα συνέδριο που θα καταλήξει σε μια πολιτική απόφαση, η οποία θα δίνει κατευθύνσεις για τη δράση των μελών του. Είναι σίγουρο πως εκεί θα ακουστούν πολλές κριτικές για τη δημοσκοπική καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μειοψηφικότερες κριτικές περί «δεξιάς» μετατόπισης. Αν οι σύνεδροι κατανοήσουν πως και τα δύο αυτά έχουν να κάνουν με την απουσία κινήματος στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης Σαμαρά, αφού οι αριστερή φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και η ανάπτυξή του ήταν πάντα αποτέλεσμα κινηματικών διαδικασιών –από το άρθρο 16 μέχρι το Σύνταγμα–, τότε ίσως, αντί για γκρίνια, στο συνέδριο μπορούν να μπουν πολιτικές βάσεις για να ξεπεράσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα όποια προβλήματά του.

Δυστυχώς, η δημιουργία κινήματος δεν είναι ζήτημα βολονταρισμού. Δεν υπάρχουν τρόποι για να εξασφαλίσεις την ανάπτυξη κινηματικών διαδικασιών. Μπορείς, όμως, να πάρεις αποφάσεις που θα κινητοποιήσουν τα μέλη σου, ώστε να επιδιώξεις κάτι τέτοιο. Αυτό που περνάει από το χέρι του κόμματος είναι να επιβεβαιώσει την πρόθεσή του γι’ αυτό που του χάρισε το 27%. Κι αυτό ήταν το σύνθημα για την κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να παλέψει γι’ αυτή την κυβέρνηση γιατί μόνο έτσι μπορεί να δώσει διέξοδο στα τεράστια τμήματα της κοινωνίας που μαστίζονται από το Μνημόνιο.

Για να γίνει όμως πραγματικότητα η κυβέρνηση της Αριστεράς, πρέπει να υπάρξει εκείνη η κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία στην οποία θα στηριχτεί. Το ζήτημα της πολιτικής πλειοψηφίας οδηγεί κατά τη γνώμη πολλών αναγκαστικά στο ζήτημα συμμαχιών. Η συμμαχία με ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι σαφές ότι δεν αποτελεί απάντηση στο ζήτημα της πολιτικής πλειοψηφίας. Ούτε οι συμμαχίες με το κέντρο, αφού όσοι επιχείρησαν να το εκφράσουν πολιτικά –Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου κ.λπ.- είχαν πενιχρές επιδόσεις.

Είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στόχο την αυτοδυναμία. Αυτό στο πολιτικό πεδίο σημαίνει ακόμα πιο τολμηρά ανοίγματα προς τον κόσμο που εκφραζόταν παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ. Κυρίως όμως ο στόχος της αυτοδυναμίας θα υπηρετηθεί από μια κοινωνική συμμαχία, σαν κι αυτή που είχε συγκροτήσει το ΕΑΜ, αλλά και η ΕΔΑ στα καλά της. Μια κοινωνική συμμαχία του κόσμου της εργασίας, που ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη έχει πετύχει να τον εκφράζει, με τα μεσοστρώματα, έτσι όπως είναι σήμερα.

Ζούμε σε μια περίοδο που τα μεσοστρώματα προλεταριοποιούνται βίαια. Ο μικροεπιχειρηματίας μπορεί να έχει κλείσει την επιχείρησή του, αλλά η συνείδησή του δεν αλλάζει εξίσου γρήγορα, εξακολουθεί να έχει μικροαστικά χαρακτηριστικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απευθυνθεί προς τα μεσοστρώματα, χωρίς να υποκλιθεί στα χαρακτηριστικά της συνείδησής τους. Γι’ αυτό χρειάζεται να βγει από το συνέδριό του με μια πολιτική απόφαση για πρωτοβουλίες που θα πάρει, οι οποίες πρέπει να στοχεύουν σε τρία πράγματα: α) Να ξεκαθαριστεί ο αριστερός–ριζοσπαστικός χαρακτήρας του προγράμματός του στο εθνικό ακροατήριο. β) Να καλλιεργηθεί το έδαφος πάνω στο οποίο θα σφυρηλατηθεί η νέα κοινωνική συμμαχία εργαζόμενων – μεσοστρωμάτων. γ) Να δίνονται περιεχόμενα δράσης στα μέλη του πάνω στα οποία μπορούν να συγκροτηθούν κοινωνικά κινήματα. Τέτοιες κινήσεις μπορεί να είναι μία πρωτοβουλία για την ανακούφιση των ανέργων, και όχι για το πώς θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας – κάτι για το οποίο χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Μία πρωτοβουλία για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά – σ’ αυτά συγκαταλέγονται και εργαζόμενοι και μικροεπιχειρηματίες, αλλά ακόμα και μία πρωτοβουλία για την Υγεία που διαλύεται ή και την Παιδεία.

Και βέβαια η πολιτική απόφαση του συνεδρίου, και για λόγους φυσιογνωμικούς αλλά και για να προλάβει το ερώτημα «Πού θα βρείτε τα λεφτά;», πρέπει να ξεκινάει με την επανεπιβεβαίωση της καταγγελίας των μνημονίων και της επαναδιαπραγμάτευσης των δανειακών συμβάσεων, αλλά να μη διστάσει να αναφερθεί για όσο είναι αναγκαίο και σε στάση πληρωμών, όπως έκανε στην πρόσφατη ομιλία του στην Πάτρα ο Αλέξης Τσίπρας.

…………………………………………………………………………………………

*δημοσιογράφος, μέλος της απελθούσας Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ