Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου*
Η ενότητα των συνεργαζόμενων δυνάμεων είναι προϋπόθεση για την αποτελεσματική κοινωνική και πολιτική δράση. Η αναγκαιότητά της είναι απόλυτη, ενόψει της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών σε συνθήκες απόλυτης ετερονομίας και κοινωνικο-οικονομικής καταστροφής.
Από ιστορική-διαλεκτική σκοπιά, θεωρούμε ότι οι διαφοροποιήσεις μέσα στο δικό μας σχήμα, αλλά και στην ευρύτερη Αριστερά, είναι μάλλον διογκωμένες και τεχνητές. Κανένας θεωρητικός του διαλεκτικού υλισμού και ακτιβιστής της προοδευτικής δράσης δεν θα συμβούλευε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να απεμπολήσει τη δυναμική -άνευ προκαταλήψεων και ορίων- διαπραγματευτική της στρατηγική και να παραιτηθεί των συνεξαρτήσεων που υπάρχουν στο πεδίο του ταξικού αντιπάλου. Την άμεση αυτή προτεραιότητα, ως καθήκον της ενωμένης Αριστεράς, την έχουμε αναλύσει και υποστηρίξει στα άρθρα και τα βιβλία μας ήδη από τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές του 2010. Εν όψει μάλιστα της κινητικότητας στον ευρωπαϊκό Νότο και της αυξανόμενης δυσαρέσκειας για τη λειτουργία της ΟΝΕ, η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει κάθε λόγο να αναδειχθεί σε καταλύτη ριζικών ανατροπών των εύθραυστων ισορροπιών που επέβαλαν τα γερμανικά συμφέροντα.
Η πρόταση δυναμικής ανατοποθέτησης του ελληνικού ζητήματος, που θα τεθεί στην τριαρχία των δανειστών και στα όργανα της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής, περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες:
α) καταγγελία του Μνημονίου και ακύρωση των εφαρμοστικών του νόμων, με άμεση προτεραιότητα αυτών που αφορούν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συλλογικά δικαιώματα και θεσμούς,
β) επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με διαγραφή του χρέους, στο οποίο, εκτός από το μεγάλο επαχθές τμήμα του, θα συνυπολογιστεί ποσοτικοποιημένα και το μέγεθος της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που προξένησε το υφεσιακό και πλουτοκλεπτικό μνημονιακό πρόγραμμα, κάτι που είναι πανθομολογούμενο από την παγκόσμια οικονομική συστημική σκέψη, αλλά και από το ίδιο το ΔΝΤ,
γ) διεκδίκηση πακέτου ανάπτυξης και άμεσης χρηματοδότησης του προγράμματος οικονομικής ανασυγκρότησης προς την κατεύθυνση των συμπλεγμάτων σύνθετης οικονομικής δραστηριότητας που αξιοποιούν τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, αφού η τρόικα και η Γερμανία που μας κατέστρεψαν θα πρέπει να αναδεχτούν το κόστος της διάσωσης-ανάπτυξής μας,
δ) αποπληρωμή του υπόλοιπου νομιμοποιημένου μέρους του χρέους (αν υπάρξει) με ρήτρα ανάπτυξης, που θα καθοριστεί κατά το υπόδειγμα παλαιότερων συμφωνιών, όπως π.χ. της Συμφωνίας του Λονδίνου για τη Γερμανία το 1953.
Ο λαός περιμένει από εμάς να αφήσουμε τον κατήφορο της ετερονομίας και να βαδίσουμε το ανηφορικό μονοπάτι της εθνικής και κοινωνικής αυτοδυναμίας. Ο σχεδιασμός του κράτους, των κοινωνικών δομών, του παραγωγικού μοντέλου και το μέλλον των νέων μας πρέπει να επανέλθουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του δημοκρατικώς δρώντος λαού. Στην παρούσα συγκυρία, δεν υπάρχει άλλη λύση και όλοι πρέπει να συμβάλουν στον άμεσο τερματισμό της καταστροφικής πορείας.
Αυτή η πρότασή μας εμπεριέχει πολλές από τις θέσεις της σύνολης Αριστεράς, αλλά και του ευρύτερου Λαϊκού Κινήματος που αναγνωρίζει πλέον το Μνημόνιο ως το μέσο της νεο-αποικιοποίησης της χώρας και του διαρκούς υποβιβασμού της στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Αποκρούουμε τη μνημονιακή κατάλυση του συλλογικού και συνταγματικού μας πολιτισμού.
Απορρίπτουμε την αλλοτρίωση των κύριων μορφών της ζωής μας και την καταστροφή των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων.
Αξιώνουμε να επανασυγκροτηθεί ο σκελετός ύπαρξης της πατρίδας και του έθνους, δηλαδή ο διαχρονικός άυλος και υλικός πλούτος…
Για να γίνουν όλα αυτά, απαιτείται ενότητα. Διαφορετικά η ευθύνη όλων μας θα είναι μεγάλη και ο λαός δεν θα συγχωρήσει αυτούς που υποτιμούν αυτή την ανάγκη.
………………………………………………………………..
*βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αττικής
