Ρεζιλίκια στα σύνορα. Χρυσαυγίτες πραγματοποίησαν μια προκλητική πορεία στο κέντρο της Φλώρινας και στο τελωνείο της Νίκης, θέλοντας ακόμα μία φορά να υποκαταστήσουν τις κρατικές ελεγκτικές αρχές
Της Αντας Ψαρρά
«Μακεδονία ξακουστή του Αδόλφου η χώρα» ντύθηκαν οι χρυσαυγίτες με τα σύμβολά τους και προσπάθησαν ξανά να σπείρουν σε μια ευαίσθητη περιοχή όπως η Φλώρινα το μίσος, με την πολιτεία και την αστυνομία να κοιτάζουν άβουλα και σε πλήρη αδυναμία να διακόψουν αυτή τη μαύρη πορεία, που άρχισε τώρα να εξαπλώνεται μέχρι και στα σύνορα της χώρας. Κυριακάτικα πραγματοποίησαν μια προκλητική πορεία στο κέντρο της πόλης και στο τελωνείο της Νίκης, αποπειρώμενοι για μία ακόμα φορά να υποκαταστήσουν τις κρατικές ελεγκτικές αρχές.
«Κολλημένες» πολιτικές
Κάποτε όλοι οι παράγοντες της Φλώρινας ζητούσαν να διευκολυνθούν οι διακρατικές σχέσεις με τη FYROM ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα η εμπορική κίνηση ανάμεσα στις κοντινές πόλεις των δύο κρατών. Τελικά, ενώ η FYROM άνοιξε διάπλατα τις πόρτες και τα σύνορα στους Ελληνες που ήθελαν να επισκεφτούν τις ομορφιές της χώρας αλλά και τη φτηνή αγορά της, οι ελληνικές αρχές εμπόδισαν την εύκολη πρόσβαση των γειτόνων στις δικές μας ομορφιές και στην ποιοτική δική μας αγορά, θεσμοθετώντας πολύ ακριβές βίζες. Αργότερα, έκλεισαν πολλά ελληνικά μαγαζιά στον πιο φτωχό νομό της Ελλάδας και όταν ήρθε η κρίση, ήδη η ανεργία χτυπούσε κόκκινο. Μας είχε μείνει όμως η εθνική «περηφάνια», κολλημένη πάντα στη βελόνα του Εμφυλίου και του μίσους για τον γείτονα.
Σήμερα, κι ενώ οι γείτονές μας οι Τούρκοι χαίρονται τις διακοπές τους στην Ελλάδα, δοκιμάζουν τις γεύσεις και ψωνίζουν στα νησιά, οι Φλωρινιώτες στα σύνορα έχουν εκτός από την ανεργία και τους χρυσαυγίτες να ασχημονούν και να παρελαύνουν στο κέντρο της πόλης. Με αφορμή τα τοπικά πανηγύρια διαταράσσουν τις ήδη δύσκολες διακρατικές σχέσεις και εκθέτουν ακόμα μια φορά τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας και μάλιστα τώρα που όλα είναι τόσο δύσκολα. Από την άλλη, βέβαια, βοηθάει και ο σημερινός πρωθυπουργός, που επιμένει να μην ξεκινάει τις διαδικασίες για μια λύση στο θέμα του ονόματος, μετρώντας κι αυτός το ελληνόμετρο της κυβέρνησής του.
………………………………………………………………………………………………………..
Χρυσαυγίτικη τουριστική ατραξιόν
Σάββατο πρωί στην προβλήτα 8 του Πειραιά. Oσοι κατέβηκαν να πάρουν το καράβι για Αργοσαρωνικό βρέθηκαν απέναντι στο… μαύρο θέαμα. Μια φάλαγγα της Χρυσής Αυγής παραταγμένη δίπλα στα εκδοτήρια και απέναντι από τις μπουκαπόρτες κρατούσε σημαίες με τον «κρυμμένο» αγκυλωτό σταυρό και ένα πορτοκαλί πανό με το όνομα της οργάνωσης.
Στοιχισμένοι ο ένας πίσω από τον άλλον, φορώντας μαύρα μπουζάκια pitbull, κρατούσαν τυλιγμένες σε ρόπαλα ελληνικές σημαίες και μοίραζαν την εφημερίδα τους. Το θέαμα ήταν σίγουρα πολύ δυσάρεστο, αλλά και παράξενο, κάπως σαν ακατανόητο κόμικς. Oπως τους έβλεπες έτσι ανέκφραστους, με τα ξυρισμένα κεφάλια και τα φουσκωτά μπράτσα ήταν σαν από άλλο πλανήτη. Βλοσυροί στην προσπάθεια να μη χαλάσουν τις γραμμές τους και να πείσουν τους εκδρομείς ότι επιτελούν μια πολύ σημαντική «στρατιωτική» αποστολή. Μερικοί από αυτούς ήταν γύρω μοιράζοντας εφημερίδες και προσέχοντας μήπως και γίνει καμιά… στραβή. Ανάμεσά τους και μερικές κοπέλες που έδειχναν να μπορούν μέχρι και να χαμογελάσουν. Οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να μεταδώσουν το εσωτερικό τους μίσος στους ταξιδιώτες.
Ταξιδιώτες, που είτε από φόβο είτε και όχι, δέχονταν να πάρουν την εφημερίδα. Πολλοί έλεγαν όχι ή γύριζαν αλλού το κεφάλι. Ολοι όμως, για δικούς του λόγους ο καθένας, έκαναν σαν να μη βλέπουν τη φάλαγγα των ναζιστών μπροστά τους. Κάτι πιτσιρίκια ρώτησαν τη μαμά τους, αλλά τους γύρισε το πρόσωπο λέγοντας «Δεν είναι τίποτα». Πώς δεν ήταν τίποτα, κυρία μου; Μέρα μεσημέρι να βλέπεις τα παραποιημένα σήματα των SS σε νέους ανθρώπους έτοιμους να δείρουν ή να σκοτώσουν, και δεν είναι τίποτα; Οι λιμενικοί έκαναν σαν να μην έβλεπαν επίσης. Μαγική εικόνα χωρίς εικόνα, μια και όλα μαύριζαν στη θέα του αυτόκλητου αυτού στρατιωτικού σχηματισμού. Ενας ξένος ρώτησε χαμηλόφωνα: «Greek nazi;» Ναι, του είπε ο πράκτορας των εισιτηρίων.
Ηταν μια ωραία τουριστική «φιλόξενη» εικόνα και κρίμα που η υπουργός δεν τη βλέπει ώστε να τη βάλει κι αυτήν στο σποτάκι για την ομορφιά των διακοπών στην Ελλάδα που σου προσφέρει το θέαμα των παραταγμένων ροπαλοφόρων στον καταπέλτη του πλοίου. Τελικά όμως αυτή η εικόνα, με τη φάλαγγα μέσα στον ήλιο να προσπαθεί να σπείρει το μίσος για ό,τι… δεν γουστάρει, ήταν σαν μία από αυτές τις σκηνές του «Θιάσου», με τους χαφιέδες και τους χίτες, που δείχνοντάς τους στις πραγματικές τους διαστάσεις, ο σκηνοθέτης έκανε τον θεατή να μην ξέρει τελικά αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει.
Κ.Μ.
