^[1]Αυτό δεν είναι ρεπορτάζ, είναι ερωτική εξομολόγηση. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω έστω να είμαι αντικειμενική, γιατί μαζί της είμαι ερωτευμένη σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα. Κι ακόμα και τώρα, κάθε φορά που το πλοίο δένει στο λιμάνι και ο καταπέλτης ανοίγει, η μυρωδιά της και μόνο με κάνει να κλαίω. Από βαθιά χαρά. Κι εσύ; Πότε ήταν η τελευταία χαρά που βούρκωσες από συγκίνηση; Η ανατολικότερη των Κυκλάδων στέκει καταμεσής του Αιγαίου σαν «ίππος πέτρινος με τη χαίτη ορθή». Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη περιγραφή από τον στίχο του Ελύτη γι’ αυτό το νησί που μοιάζει η ενσάρκωση του ανδρόγυνου: άγρια βράχια στα ανατολικά, τοπίο σκληρό κι αντρίκειο. Και στα δυτικά τα δυο της λιμάνια και μικροί κολπίσκοι, όλη η μαγεία του θηλυκού. Καθόλου τυχαία, εδώ λατρεύτηκε η Μεγάλη Μητέρα των θεών και των θνητών, η θεότητα της γονιμότητας που κρατάει αγκαλιά τους ανθρώπους όταν γεννιούνται κι όταν πεθαίνουν, η Κυβέλη.

 

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

 

Μα πού είμαι, τέλος πάντων, και γιατί αργώ τόσο πολύ να μπω στο θέμα; Είμαι στην Αμοργό και το τραβάω για να σας ψήσω, μιας και από φέτος μπορείτε να έρθετε κι εσείς, αρκεί να έχετε 33 ευρώ στην τσέπη για το εισιτήριο, μια σκηνή και κέφι για εθελοντισμό.

 

Οι Αμοργιανοί, μετά από 4 χρόνια που έμενε κλειστό, άνοιξαν το δημοτικό κάμπινγκ στα Κατάπολα και το λειτουργούν ως αυτοδιαχειριζόμενο χώρο. Εμπνευσμένοι από το πολύ πετυχημένο πείραμα της Βούλας, σκέφτηκαν ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να πετύχει και σε τούτο το νησάκι της άγονης γραμμής. Και, ποιος ξέρει, αύριο σε κάθε νησάκι.

 

«Το κάμπινγκ μας ρήμαζε και παρόλο που οι πολίτες ήθελαν πολύ να ανοίξει, η υπόθεση κολλούσε σε τυπικά προσκόμματα», μας εξιστορεί η Ελευθερία Ψυχογιού.

 

«Εχουμε δει τον τελευταίο χρόνο πολλά εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, αλλά κάτι τέτοιο δεν είχε δοκιμαστεί στον χώρο του τουρισμού. Αποφασίσαμε λοιπόν να το πάρουμε ως πολίτες στα χέρια μας». Ετσι, τον Ιούνιο ήρθαν σε επαφή με μια ομάδα περιηγητών–εθελοντών κυρίως από το αυτοδιαχειριζόμενο κάμπινγκ της Βούλας. Ο Μάκης Σταύρου είναι ένας από αυτούς: «Υποβάλαμε στον δήμο το αίτημα να μας παραχωρήσει τον χώρο δωρεάν και σε αντάλλαγμα να τον καθαρίσουμε και να τον φροντίζουμε για όσες μέρες λειτουργήσει». Ο δήμος του νησιού απάντησε θετικά στο αίτημα και στις 21 Ιουλίου οι πρώτοι εθελοντές ήρθαν κι έπιασαν δουλειά. Το κάμπινγκ καθαρίστηκε και οι πρώτες σκηνές είναι ήδη στημένες.

 

«Θέλουμε να έρθετε όλοι και να συμμετάσχετε», μας καλεί ο Αντώνης Πάσσαρης. «Δεν είναι τζάμπα διακοπές, αφού όλες οι λειτουργίες του κάμπινγκ στηρίζονται στους εθελοντές. Είναι μια άλλη λογική διαχείρισης του δημόσιου χώρου και μια εντελώς διαφορετική προοπτική ανάπτυξης, που στηρίζεται στον άνθρωπο και σέβεται το περιβάλλον». Τέτοιου είδους πειράματα έχουν ήδη γίνει με μεγάλη επιτυχία στην Ευρώπη, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που κάτι τέτοιο επιχειρείται σε νησί. «Θα μπορούσε να γίνει πιλότος για όλα τα νησιά», μας λέει ο Μάκης Σταύρου που έχει μελετήσει ενδελεχώς το πείραμα του Αμπρούζο στην Ιταλία. «Η Αμοργός έχει όλες τις προϋ- ποθέσεις για να το κάνει πετυχημένα: έχει πανέμορφο τοπίο και μονοπάτια για να το εξερευνήσεις. Εχει μεγάλη παράδοση για να ανακαλύψεις. Και, κυρίως, έχει το έμψυχο δυναμικό για υποστηρίξει μια τέτοια προσπάθεια».

 

Πόσο δεκτικοί είναι οι κάτοικοι του μικρού αυτού νησιού σε τέτοιου είδους λογικές, ρωτήσαμε την Ελευθερία. «Οι Αμοργιανοί είναι ανοιχτόμυαλοι και σκεπτόμενοι. Πριν από λίγες μόνο μέρες πραγματοποιήσαμε δύο μουσικά φεστιβάλ, χωρίς καμία εταιρική ή θεσμική υποστήριξη. Αλλωστε, ο σύλλογος των επαγγελματιών του νησιού εδώ και χρόνια ήθελε να ανοίξει το κάμπινγκ. Επ' ουδενί οι κάτοικοι δεν θα ήθελαν να δοθεί σε ιδιώτη και φαντάζονταν πως μόνον ο δήμος μπορεί να το «τρέξει». Ηταν λοιπόν απογοητευμένοι και δεν έβλεπαν φως. Απλώς δεν είχε ποτέ περάσει από το μυαλό τους πως μπορούμε να διαχειριστούμε το κάμπινγκ μόνοι μας, ντόπιοι κι επισκέπτες, χωρίς αφεντικό, αλλά μέσα από τη γενική συνέλευση».

 

Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς πως ένα τέτοιο εγχείρημα στερεί έσοδα από τον δήμο ή λειτουργεί ανταγωνιστικά στους ιδιώτες που νοικιάζουν δωμάτια. Η διεθνής εμπειρία δείχνει το αντίθετο, μας εξηγεί ο Αντώνης. «Ενα κάμπινγκ γεμάτο με 700 ανθρώπους θα τονώσει την τοπική οικονομία με διάφορους τρόπους. Κι επειδή θα έχει πλήθος δραστηριοτήτων –από δωρεάν συναυλίες μέχρι θερινό σινεμά– θα είναι πόλος έλξης για επισκέπτες που δεν θα επέλεγαν ποτέ να μείνουν σε σκηνή. Οραματιζόμαστε ένα ζωντανό πολυχώρο με πρόγραμμα που θα αλλάζει ανάλογα με τους επισκέπτες του».

 

Οπως έχω ήδη εξομολογηθεί, και αμαρτία ουκ έχω, αυτό δεν είναι ρεπορτάζ κι αυτό δεν είναι απλώς ένα νησί, είναι έρωτας. Καθόλου αντικειμενικά, λοιπόν, σας λέω πως στην ομορφότερη των Κυκλάδων αξίζει να πάτε μόνο και μόνο για να ζήσετε ένα ξημέρωμα τραγουδώντας «να 'μουν στη Γιάλη μια βραδιά, στη Χώρα μιαν αυγίτσα». Τώρα έχετε κι έναν λόγο ακόμα: θα κάνετε διακοπές συμμετέχοντας σ’ ένα πείραμα ελευθερίας. Κι αν δεν ερωτευτείτε κι εσείς, θα μου τρυπήσετε τη μύτη (όχι στο δεξί ρουθούνι, που έχω τον κρίκο, αλλά στο αριστερό).

 

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

 

Αν θέλετε να επισκεφθείτε την Αμοργό, αρκεί μια σκηνούλα κι ένα τηλεφώνημα στον Αντώνη (6977448001) ή την Ελευθερία (6937936525).

 

Οι σελίδες μας είναι ανοιχτές σε ομάδες, δράσεις, οργανώσεις που προωθούν την ιδέα της αλληλεγγύης. Επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected].