Πώς να συναγωνιστεί κανείς τις δεκάδες δραστηριότητες που από θαύμα χωράνε σε μία μέρα: πρωινό κι απογευματινό τσεκάρισμα των e-mails, συναντήσεις με φίλους, διάβασμα στην παραλία, ρακέτες ή γιόγκα ή τρέξιμο, κολύμπι, τηλεφωνικές συνομιλίες, μηνύματα και σχόλια στα social media, ψώνια, μανικιούρ – πεντικιούρ, συναυλία ή σινεμά και στο ενδιάμεσο κατά συρροή κι εξακολούθηση uploading στο facebook καρέ καρέ της μέρας. Αγχώθηκα. Το είμαι «ξαπλωμένη με το παρεό μου στην άμμο και χαζεύω τον ορίζοντα της θάλασσας για ώρες, χωρίς να μιλάω, χωρίς να διαβάζω» μοιάζει φτωχό.

Κι αν γίνει κάτι, δεν θες να το μάθεις; Τι να γίνει; Οχι. Μερικές φορές η άγνοια είναι ευτυχία. Κι αυτό γιατί η καρδιαγγειακή αντιδραστικότητα και η επαγρύπνηση συνδέονται (B. Gump, Journal of Biobehavioral Medicine, 2000). Η διαδικασία των διακοπών ξεκινά εβδομάδες πριν ταξιδέψουμε. Αλλοι αδειάζουμε τις ψυχικές μας βαλίτσες όσο φτιάχνουμε τα σακίδια των διακοπών, άλλοι είμαστε στα… κλαριά, αφού προσεγγίζουμε τις διακοπές σαν δουλειά: διαμορφώνοντας μια ατελείωτη λίστα πραγμάτων που πρέπει να κάνουμε κι αν δεν τα κάνουμε είμαστε δυστυχισμένοι, λέει ο Gump.

To μόνο που πραγματικά χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας είναι η ενσυνειδητότητα: η διατήρηση της συνείδησής μας ζωντανής σε κάθε παρούσα πραγματικότητα. Στην περίπτωσή μας, σε αυτήν των διακοπών. Είναι κοντά στην αυτοσυγκέντρωση και πολύ μακριά από τη διενέργεια πολλαπλών εργασιών.

Ετσι κι αλλιώς, οι διακοπές από μόνες τους επιβραδύνουν την αντίληψή μας για τον χρόνο, αφαιρώντας την ένταση της αίσθησης ότι τα πάντα έρχονται κατά πάνω μας ασταμάτητα με ταχύτητα φωτός (G. Strauss-Blasche, Leisure Sciences, 2002). Ας μας το επιτρέψουμε.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ντάνι Βέργου ([email protected])

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΥΛΗΣ: Αγνή Κατσιούλα ([email protected])

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ: Λουίζα Καραγεωργίου