Του Γιάννη Ξανθούλη
…Κι αν οι φιλόμουσοι Γερμανοί, έτσι, από νοσηρή περιέργεια, παρατήσουν τον Μπαχ και αρχίσουν να εντρυφούν στα… μπλιαχ; Στα δικά μας «νότια» μπλιαχ εξαιτίας του πολυδιαφημισμένου αστακο-σαμπανιοπάρτι της νήσου Μυκόνου «που έχει κορυφή κόλουρου κώνου» (που έλεγε και ο αείμνηστος Παύλος Μάτεσις); Τι θα γίνει τότε; Θα γίνει του αστακοπόλεμου και θα πρέπει οπωσδήποτε να παρέμβει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, αλλά και ειδικές δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν τις δαγκάνες ενός γλεντζέ αστακού. Αυτά συνέβησαν λίγο προτού δύσει η τελευταία πανσέληνος του Ιουλίου, στη νήσο των Κυκλάδων όταν ο γερμανοθρεμμένος τραγουδιστής Ρέμος (γεννήθηκε στο συμπαθές Ντίσελντορφ νομίζω) έφερε σε πλήρη απόγνωση κεφιού μια κεφάτη ομάδα νεοελλήνων «όξω καρδιά». Και το γεγονός δεν θα είχε, απ' όσο κατάλαβα, απήχηση, ΑΝ ο συγκεκριμένος ερμηνευτής, που χρόνια τώρα αγγίζει όλα τα ευαίσθητα εντόσθια των οπαδών του, ΔΕΝ θυμόταν ότι η κυρία Μέρκελ είναι μια κουφάλα… (μάλλον βελανιδιάς) κι ότι ο υπουργός κύριος Σόιμπλε ενδέχεται να σηκωθεί απ' το αναπηρικό του όχημα ακούγοντας τα βαθυστόχαστα υπογαστριώδη άσματα του κιμπάρη αοιδού.
Φαίνεται πως ο τραγουδιστής που πιάνει τους στίχους και τους λιώνει, όπως ακριβώς συμβαίνει με το «ταβούκ-γκιοκσού» της τουρκικής μουχαλεμπιτζίδικης αξιοσύνης (δηλαδή λιωμένο στήθος κοτόπουλου σε γάλα), δεν υπολόγισε καλά τη βαρύτητα του άκαιρου σχολίου. Σχόλιο σε ποιους; Σ' αυτούς που μένουν ρητορικά και ουσιαστικά άβρεχτοι από τις επώδυνες αποφάσεις της μητριάς βόρειας Ευρώπης. Μια από τις αποφάσεις είναι και το κόψιμο νόμιμων αποδείξεων κ.λπ. Σιγά τα ωά, θα μου πεις, όταν η Γερμανία αναπαρήγαγε το μυκονιάτικο γεγονός με τσουχτερά σχόλια και μπλα… μπλα… μπλα…
Ο καιρός θα δείξει την πραγματική διάθεση των νεφών, τώρα που είναι της μόδας να μπαίνουν και οι ζάπλουτοι στην «μπουζού» (!!!) όπως απήγγειλε τη συγκεκριμένη λέξη η κυρία του άρχοντα της Χρυσής Κατακραυγής. Κι έτσι, μας τέλειωσε ο Ιούλιος, αφήνοντας μια κατά φαντασίαν γεύση αστακού και υποκοσμικής θαλπωρής, γιατί στην Ελλάδα όλα είναι θεμιτά εφ' όσον νομιμοποιούνται από την αβάσταχτη ελαφρότητα του… «είναι» μας…
Τώρα είναι Αύγουστος κι όπου να 'ναι θα σκαρφαλώσω ένα σκαλί ψηλότερα. Δηλαδή ζω τις τελευταίες μέρες του εξηκοστού έκτου έτους της ηλικίας μου. Γεγονός τεράστιο που θα γιορταστεί μυστικά σε δροσερές κατακόμβες με χορωδίες μεσηλίκων να ψάλλουν πολυφωνικά το «Κουρασμένο παλικάρι» και «Πώς καταντήσαμε, λοχία…». ΕΚΤΟΣ και αποφασίσω (να τη η ζήλια) πως μου χρειάζεται μια αντίστοιχη φιέστα της Μυκόνου νήσου. Το σκέφτομαι να οργανώσω πάρτι σε ηφαιστειογενές έδαφος με φυσικά εφέ, όπως έκρηξη ηφαιστείου ακριβώς τα μεσάνυχτα και διαρροή καυτής λάβας που θα καλύψει όλους τους καλεσμένους. Αυτά εννοείται θα γίνουν με άλλοθι το ανεπανάληπτο «χιούμορ του μέσου Ελληνα», όπως δικαιολόγησε τα αστειάκια του κι ο κ. Ρέμος, ως γνήσιος απόγονος του Αριστοφάνη και των φεστιβαλικών παρενεργειών. Επίσης σκέφτομαι να προσκαλέσω στη γενέθλια φιέστα και τον Πάπα, αν έχει βέβαια χρόνο μετά την Αργεντινή και το κήρυγμα της Κοπακαμπάνα στο Ρίο. Φοβάμαι όμως ότι τον απασχολούν περισσότερο τα πάρτι που κατά καιρούς έστηναν (και μάλιστα χωρίς αστακό) οι παιδεραστές καρδινάλιοι που δεν μετριούνται ούτε με τα πόδια της σαρανταποδαρούσας…
Ψυχραιμία, όπως λέει και ο κ. Στουρνάρας, που τρέχει δεξιά κι αριστερά με τα εθνικά μας μπακαλοτέφτερα, και με τέτοια αισθήματα προχωράμε στον Αύγουστο, ώσπου να μας πετύχει κατακέφαλα η αυγουστιάτικη πανσέληνος και να μπούμε σιγά σιγά και ανώμαλα στις στενωπούς του Σεπτέμβρη.
Το ενθαρρυντικό είναι πως ο πολυθαυματουργός Δεκαπενταύγουστος πέφτει ημέρα Πέμπτη, ώστε να δοθεί μια ελαστικότητα γιορταστικής άπνοιας για ένα ανέμελο τετραήμερο. Πάνω από 1.673 Παναγιές ετοιμάζονται να θαυματουργήσουν σε πείσμα του κυρίου Τόμσεν και των άλλων πικρόχολων λογιστών. Τα θαύματα βέβαια ΦΕΤΟΣ θα είναι λιγότερο εντυπωσιακά, προπαντός στον τομέα της υγείας. Προτεραιότητα θα δοθεί στις νευρασθένειες, στην εμμονή με τα υπερβολικά μαρξιστικά ιδεώδη, στο ουρικό οξύ και στην παχυσαρκία. Δεν ανακοινώθηκε επίσημα, ΟΜΩΣ οκτώ «Παναγιές» θα ασχοληθούν ή μάλλον θα εκπονήσουν θαύματα για την κυτταρίτιδα και τις extra large περιφέρειες όλων των φύλων, γιατί το κακό παράγινε σε μια χώρα που προωθεί τον ερωτικό τουρισμό και τη λιτότητα (βλ. Minimalism).
Δεν επιβεβαιώθηκε αλλά ακούγεται πως εξωτική νησιώτικη Παναγία, τραγουδισμένη από το Κονιτοπουλέικο, πέρα απ' τα καθιερωμένα θαύματα (θεραπεία θυρεοειδούς, μαγουλάδων κ.λπ.) θα μοιράσει δίσκους cd του κ. Ρέμου για βαριές περιπτώσεις σπονδυλαρθρίτιδας σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, γερμανικά και μυκονιάτικα… Θα δούμε.
…Πέρα απ' όλα αυτά τα γραφικά, «πέρα από τις θάλασσες πέρα από τα πάρτι» που έλεγε και το παλιό άσμα και ασχέτως αν προωθηθεί σε ηλικίες συνώνυμες της υπομονής και της μελαγχολικής φιλοσοφίας, τούτα τα βράδια, όσο περίεργο κι αν είναι, έχουν λιγότερη μοναξιά απ' ό,τι παλιά. Στις βεράντες ανάβουν φώτα, ακούγονται γέλια και κουβέντες, ψίθυροι που μέσ' στη νύχτα χαμηλώνουν το μέγεθος της ερήμωσης. Μάλλον κάποιοι αποφάσισαν να αναβάλουν ταξίδια σε αστακονήσια με τουρκουάζ ύδατα που να συνάδουν με το ανάλογο μαύρισμα ή με κάποιο τατουάζ στον γλουτό. Νομίζω πως με τη σειρά μου κι εγώ αποτελώ ψηφιδωτό της παρηγοριάς τους…
Σε είκοσι εννιά μέρες Σεπτέμβρης…
