11/08/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Πολωνία, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα

Οι άστεγοι βάζουν γκολ

      Pin It

Είναι κάτι φράσεις που μ’ αρέσουν πολύ και ψάχνω αφορμή να τις ξεστομίσω. Οπως, ας πούμε, «παίξε μπάλα, ρε παλτό». Ούτε και την Τρίτη μου δόθηκε η αφορμή στην τελευταία προπόνηση της Ομάδας Αστέγων. Δεν είναι που είμαι καλός άνθρωπος, αλλά αυτή η Εθνική δεν μοιάζει σε τίποτα με ό,τι έχεις συνηθίσει. Εξ ου, κι ενώ έκαναν την τελευταία προπόνησή τους πριν αναχωρήσουν για την Πολωνία, όπου από αύριο θα συμμετάσχουν στο 11ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, οι παίκτες είναι απολύτως χαλαροί. Τόσο που προσκαλούν την πανασχέτου κυρία με το μακρύ φόρεμα και τα σανδάλια να χτυπήσει ένα πέναλτι.

 

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

 

«Ετσι, έτσι, στρώσε την μπάλα. Κι άλλο, κι άλλο και τώρα ΧΤΥΠΑ!» Δεν είχα ποτέ φανταστεί τον εαυτό μου να κλοτσάει μια μπάλα ποδοσφαίρου, αλλά κανένας σε αυτή την ομάδα δεν μοιάζει με ό,τι έχεις συνηθίσει.

 

Το νόημα εδώ δεν είναι ο ανταγωνισμός, είναι η συνάντηση. Και η αξία δεν είναι στη νίκη, αλλά στη χαρά: να ανταμώνεις, να παίζεις, να γελάς, να κάνεις αστεία και να γίνεσαι λιγάκι 12χρονο.

 

Για να την παλέψεις και την επόμενη σκληρή μέρα που θα σε βρει και πάλι άστεγο, πρόσφυγα, μετανάστη ή σε πρόγραμμα απεξάρτησης.

 

Τα παιδιά που παίζουν μπάλα κάθε βδομάδα στο γήπεδο του Ρουφ δεν έρχονται για να αθληθούν μόνο, αλλά για να γεμίσουν μπαταρίες για το επόμενο ημίχρονο της ζωής τους, που θα είναι εκτός γηπέδου κι αγριότερο.

 

Τώρα, αν ήμουν αθλητική συντάκτρια, θα έπρεπε ήδη να έχω αναφέρει ότι στο Πόζναν θα αναμετρηθούν 70 εθνικά συγκροτήματα, ενώ το δικό μας κατεβαίνει κάθε χρόνο αδιαλείπτως από το 2007. Θα έπρεπε επίσης να έχω αναλύσει ενδελεχώς στρατηγικές και τακτικές, όπως και να σας έχω δώσει στατιστικά και πιθανότητες. Ομως αυτή η διοργάνωση δεν έχει καμία σχέση με ό,τι έχετε συνηθίσει.

 

Ο Γιάννης είναι 38 χρόνων. Εχει τελειώσει το πρόγραμμα του 18 Ανω. Η πρώτη του συμμετοχή στην ομάδα συνέπεσε με την περίοδο της επανένταξής του. Σήμερα, αφού έχει ήδη παίξει σ' ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα (δεν επιτρέπεται από τους κανονισμούς να πάει σε δεύτερο, για να έχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι παίκτες την ευκαιρία), ονειρεύεται να γίνει προπονητής.

 

 

«Είναι παράξενο γιατί είχα φάει κατάμουτρα τον ρατσισμό προς τον πρεζάκια, αλλά όταν ήρθα εδώ ήμουν ρατσιστής», λέει ενώ κάθεται οκλαδόν στο ταρτάν. «Στην ομάδα έμαθα να σέβομαι και να εκτιμώ τους μετανάστες, να τους αντιμετωπίζω ισότιμα και κατάλαβα πόσο, μα πόσο λάθος ήμουν. Η πιο σημαντική μου ίσως μέρα ήταν όταν παίξαμε αντίπαλοι με τους θεραπευτές

 

του ΨΝΑ: βρέθηκα απέναντι στους ανθρώπους που μου έδωσαν την ευκαιρία να ξαναζήσω και να παίξω μπάλα. Ηταν από τις πιο χαρούμενες μέρες της

 

ζωής μου». Ο Δημήτρης είναι 36άρης κι είναι ο τερματοφύλακας. Βρέθηκε άστεγος στις αρχές του χρόνου κι έζησε δυο μήνες μέσα σ’ ένα σαράβαλο στο Γαλάτσι. «Την πρώτη μέρα που είδα μπανιέρα, της είπα “τώρα την έβαψες’’. Πλενόμουν με τις ώρες», λέει γελώντας. Τώρα ζει σε ξενώνα, ασχολείται με το θέατρο και ψάχνει για δουλειά. «Πάντα μου άρεσε η μπάλα, αλλά ο πιο σημαντικός λόγος που έρχομαι εδώ είναι ότι κάνεις φίλους, η ζωή γίνεται κανονική ξανά. Σκέψου πως θα ήταν η δική σου ζωή αν το να μένεις σ’ ένα εγκαταλειμμένο αμάξι, μόνη στην κορυφή ενός βουνού, σου φαινόταν ευτυχία μόνο και μόνο γιατί δεν σε κυνηγάνε οι τράπεζες και οι κλητήρες».

 

Η Ορθοδοξία πάλι είναι ευτυχισμένη για άλλους λόγους. Στα 20 της είναι η πρώτη Ελληνίδα που θα παίξει με την Εθνική Αστέγων (οι αποστολές από όλο τον κόσμο είναι μικτές – εμείς δεν βρίσκαμε γυναίκες για τη δική μας). «Αυτή η ομάδα είναι η ευκαιρία μου», λέει. «Στα 11 μου ο δάσκαλος μού απαγόρευσε να παίζω. Για χρόνια προσπαθούσα να γίνω σαν τα άλλα κορίτσια: να με νοιάζουν τα μαλλιά μου και τα νύχια μου, να μη βλέπω επιστημονική φαντασία και να ντύνομαι “γυναικεία’’. Εδώ όλοι με αποδέχονται γι’ αυτό ακριβώς που είμαι: είμαι η Ορθοδοξία, αγαπάω την μπάλα και παίζω σέντερ φορ».

 

Κάπως έτσι, για πρώτη φορά στη ζωή μου, νιώθω οπαδός. Δυστυχώς δεν υπάρχει σύνδεσμος οργανωμένων της Εθνικής Αστέγων, αλλά πρέπει να τον δημιουργήσουμε. Τα έξοδά της είναι ελάχιστα, αφού χρειάζεται ελάχιστες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο για να συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κι αφού κανένας γκράντε πρόεδρος ΠΑΕ δεν φιλοτιμείται να πιει μια σαμπάνια λιγότερη στην Ψαρού για να συνδράμει, λέω να πάρουμε την ομάδα πάνω μας. Τη μοναδική Εθνική που δεν θα πιαστεί κανένας ποτέ ντοπέ και όπου ουδείς –ούτε παίκτης ούτε οπαδός– σκέφτεται μισαλλόδοξα.

 

Τώρα πια δεν θέλω καθόλου να φωνάξω «παίξε μπάλα, ρε παλτό». Αντιθέτως, του χρόνου θα έχω μαζέψει τα λεφτά για το εισιτήριο και σε κάποια μακρινή κερκίδα θα τραγουδάω: Ρε μαγκίτες, είστε τρέλα, είστε τρέλα με την άστεγη φανέλα.

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

 

Παρακολουθείτε το πρωτάθλημα σε ζωντανή μετάδοση στο http://www.homelessworldcup.org/. Από τον Σεπτέμβριο οι προπονήσεις της ελληνικής ομάδας είναι ανοιχτές στο κοινό, το οποίο είναι ευπρόσδεκτο όχι μόνο για να παρακολουθήσει, αλλά και για να παίξει.

 

Οι σελίδες μας είναι ανοιχτές σε ομάδες, δράσεις, οργανώσεις που προωθούν την ιδέα της αλληλεγγύης. Επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected] και στο 69 74 73 33 23

Scroll to top