11/08/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Στο σημαιάκι του κόρνερ

      Pin It

Της Βένας Γεωργακοπούλου

 

Κάποτε μού την έδιναν οι προσκλήσεις στα θέατρα και τα φεστιβάλ. Γιατί είχαμε να δώσουμε, αλλά θεωρούσαμε ότι η τέχνη έπρεπε να μας διατίθεται τσάμπα. Τέτοια απαξίωση. Αλλωστε, όλο και κάποιο γνωστό γνωστού είχαμε όλοι μας να εξασφαλίσουμε θεσούλα.

 

Τώρα, η κρίση μού άλλαξε αναγκαστικά τα μυαλά. Τα δωρεάν εισιτήρια σε ανέργους, τα πολύ φτηνά που εισήγαγαν το Φεστιβάλ Αθηνών, η Λυρική και άλλοι φορείς, η ελεύθερη είσοδος καθορισμένες μέρες σε μουσεία (π.χ. Μπενάκη) μού φαίνονται ευλογία. Γιατί ανταποκρίνονται, το βλέπω καθημερινά, σε μια αυξημένη ανάγκη του κόσμου για τέχνη. Καλή τέχνη.

 

Κι αν εμένα έχει πάψει πια να μου κάνει εντύπωση η εικόνα των γεμάτων θεάτρων σε εποχές που οι περισσότεροι ζούμε με τα ελάχιστα, έφτασε μια φράση του παιδιού μου, το περασμένο Σάββατο στην Επίδαυρο, για να με κάνει να δω μέσα από τα παρθένα μάτια του ακόμα πιο καθαρή και συγκινητική την εικόνα. «Είμαστε υπέροχοι εμείς οι Ελληνες, λεφτά δεν υπάρχουν, και όμως μαζευόμαστε 6 και 7 χιλιάδες στου διαόλου τη μαμά να δούμε Σοφοκλή».

 

Γι' αυτό και φέτος, ό,τι απολογισμό κι αν κάνει ο θαυματοποιός Λούκος όταν σβήσουν τα φώτα και της τελευταίας παράστασης στο αργολικό θέατρο (31 Αυγούστου), θα μου φανεί ιδανικός. Το έγραψε και το «Nouvel Observateur»: «Στην Ελλάδα ο πολιτισμός θριαμβεύει επί της χρεοκοπίας». Το αν γέμιζε ή δεν γέμιζε η Επίδαυρος, το ποιος τη γέμισε πολύ και ποιος λιγότερο δεν έχει αυτό το καλοκαίρι καμιά σημασία. Ούτε οι συγκρίσεις με περασμένα μεγαλεία.

 

Σημασία έχει πως με το υστέρημά μας, με ΚΤΕΛ, με ρεφενέ βενζίνη και διόδια, χωρίς φαγητό μετά στις έρμες τις ταβέρνες της περιοχής, αλλά με σουβλάκι στον Ισθμό, ξεκινάμε κάτι γλυκά απογεύματα Παρασκευής και Σαββάτου. Να φτάσουμε στα πεύκα της Επιδαύρου. Τα ωραιότερα της Πελοποννήσου.

Scroll to top