Σε αμηχανία η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας μετά την αποκάλυψη της «Εφ.Συν.»

 

Της Ντάνι Βέργου

 

Η δημοσιοποίηση των οδηγιών της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, για εδώ και τώρα κλείσιμο των τριών ψυχιατρικών νοσοκομείων -Αττικής, Δρομοκαΐτειο και Θεσσαλονίκης- με άρον άρον μεταφορά τετρακοσίων χρόνιων ασθενών (μέχρι το τέλος του χρόνου) και μετακόμισης 21 κλινικών, δυναμικότητας κατά μέσο όρο 20 κλινών, κάπου, χωρίς να ξέρει κανείς πού (μέχρι το τέλος του 2015), από την «Εφ.Συν.» (φ. 9/8) ενόχλησε και έφερε σε αμηχανία υπουργό Υγείας και αρμόδια υφυπουργό.

 

Με επείγον έγγραφο την 31η Ιουλίου η υφυπουργός Υγείας Ζέττα Μακρή έδινε δεκαήμερη προθεσμία στις διοικήσεις των ψυχιατρικών νοσοκομείων, ώστε στο πλαίσιο της υλοποίησης των επιταγών του Μνημονίου να προβούν «αμέσως στον σχεδιασμό μετακίνησης των χρόνιων ασθενών σε κενές θέσεις Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (στεγαστικού τύπου ) τόσο ΝΠΔΔ όσο και ΝΠΙΔ» και στη συνέχεια στην «υποβολή προτάσεων για τον μετασχηματισμό των νοσοκομείων» (μεταφορές κλινικών).

 

Ο μνημονιακός στόχος

 

Παίρνοντας τη μέγιστη απόσταση από το όραμα της πάλαι ποτέ ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, για τον «μετασχηματισμό και την υπέρβαση του ψυχιατρείου» προς ένα ολοκληρωμένο, βασισμένο στην κοινότητα, δημόσιο και δωρεάν σύστημα ψυχικής υγείας, κινούμενο ουσιαστικά στη διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση το υπουργείο Υγείας ασχολείται στεγνά με την επίτευξη του μνημονιακού στόχου και των προθεσμιών που αυτό φέρνει μαζί του.

 

Πρώτη βγήκε η αρμόδια υφυπουργός να υπερασπίσει την πολιτική που της έχει ανατεθεί να εφαρμόσει, με την επιχειρηματολογία ότι «δεν θα κλείσουν τα ψυχιατρεία. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πάρκα υγείας για τους ψυχικά πάσχοντες»! Με μότο το «όχι πρόχειρα, όχι βιαστικά, αλλά σύντομα και επιστημονικά», είπε ότι «θα συζητήσω εξαντλητικά, αλλά όχι σε βάθος χρόνου» και μίλησε για «ανάγκη να προχωρήσουμε κάποια στιγμή σε κάθε κατεύθυνση» (;), τονίζοντας στο ραδιόφωνο του «9,84» ότι «δεν είναι μόνο η τρόικα ή το Μνημόνιο, είναι ανάγκη της σύγχρονης ψυχιατρικής»!

 

Στο δημοσίευμα απαντά «δίνοντας» την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας και ο καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Βένος Μαυρέας, πρόεδρος της «Επιτροπής για την Αναθεώρηση του Ψυχαργώς» που επεξεργάστηκε το σχέδιο.

 

Οπως αναφέρει στο άρθρο του στο «tvxs» για το δημοσίευμα της «Εφ.Συν.», «το σχέδιο προβλέπει την κατάργηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων στις τακτές ημερομηνίες, με παράλληλη ενίσχυση των κοινοτικών δομών, όπως και τις προϋποθέσεις και τις απαραίτητες δράσεις. Στους αρμόδιους πολιτικούς φορείς απομένει το καθήκον να ενεργοποιήσουν με σωστό τρόπο και την αναγκαία επιστημονική στήριξη τις απαραίτητες δράσεις ώστε να περάσουμε σε μια νέα φάση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης».

 

Ο καθηγητής επιβεβαιώνει ότι το υπουργείο λειτουργεί βιαστικά και επικίνδυνα για τους ψυχικά ασθενείς, αφού όπως επισημαίνει «σίγουρα η κατάργηση των ψυχιατρείων θα πρέπει να συνδυάζεται με την ανάπτυξη υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην κοινότητα, προκειμένου να υποστηρίξουν τόσο τους χρόνιους όσο και τους νέους ασθενείς με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, πράγμα που δεν συνέβη στον βαθμό που θα όφειλε. Σήμερα, υπάρχουν περιοχές της χώρας που στερούνται δημόσιων κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας ή αυτές είναι ελλιπώς ανεπτυγμένες».

 

Η μεταφορά των ασθενών

 

Επιπλέον αναφέρει ότι «η μεταφορά των 300-400 χρόνιων ασθενών των δημόσιων ψυχιατρείων σε στεγαστικές δομές στην κοινότητα σε διάστημα 4 μηνών είναι πράγματι εσπευσμένη» και αυτό «δεν αποτελεί απλώς μια διοικητική πράξη».

 

Ο υπουργός Υγείας δε, σε νέα τηλεοπτική του εμφάνιση στο Mega χθες το πρωί, απάντησε στην εφημερίδα επαναλαμβάνοντας τον γνωστό αληθοφανή μύθο ότι το κλείσιμο των ψυχιατρείων «δεν είναι δέσμευση απέναντι στην τρόικα, αλλά υποχρέωση της χώρας στη βάση των προβλέψεων του προγράμματος Ψυχαργώς».

 

Ούτε λόγος για την αποτυχία της επίτευξης του στόχου. Ούτε λόγος για τις οδηγίες του υπουργείου του -με τη σηματοδότηση του επείγοντος- για κλείσιμο των ψυχιατρείων εις βάρος του πολίτη. Ούτε λόγος για τις λογικές όχι της αποϊδρυματοποίησης, αλλά της απονοσοκομειοποίησης, της γνωστής ως ριγκανικής παράδοσης, της διαλυτικής εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στην ψυχική υγεία – όπως και σε όλη την κοινωνία.