Ερμηνεύοντας στεγνά το γράμμα του νόμου η έδρα απάλλαξε τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ και τον γραμματέα του ΕΕΚ, ικανοποιώντας την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη. Η μαύρη κηλίδα που αφήνει ωστόσο η δίκη στους δημοκρατικούς θεσμούς παραμένει

→Σάββας Μιχαήλ: Οι πραγματικοί κατήγοροι μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι σεμνύνονται για το Γ΄ Ράιχ

→Κωνσταντίνος Μουτζούρης: Είμαι χαρούμενος που επελέγη το Ιδρυμά μας ως πηγή αντιπληροφόρησης από το Indymedia

Της Κατερίνας Κατή

^{[1] [2]}Με μια καθαρή αθώωση, που στηρίχθηκε σε ένα νομικώς ορθό σκεπτικό, αλλά αγνόησε την ουσία της υπόθεσης που ήταν τα πολιτικά δεδομένα της ποινικής δίωξης, το δικαστήριο έδωσε χθες τη μοναδική διέξοδο από το χρυσαυγίτικο μοντέλο καταστολής στο οποίο ενεπλάκη ο δικαστικός μηχανισμός.

Ο λόγος, βεβαίως, για την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας να αθωώσει χθες, έπειτα από πολύωρη ακροαματική διαδικασία, τον πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, Κων. Μουτζούρη, και τον γραμματέα του ΕΕΚ, Σάββα Μιχαήλ, οι οποίοι οδηγήθηκαν στο εδώλιο μετά το ατόπημα της εισαγγελικής αρχής να τους αποδώσει μια ψευδεπίγραφη κατηγορία έπειτα από έγκληση στελεχών της Χρυσής Αυγής.

Της απόφασης του προέδρου της έδρας, που έγινε δεκτή από το κατάμεστο ακροατήριο με χειροκροτήματα, είχε προηγηθεί η εισαγγελική εισήγηση για αθώωση και των δύο κατηγορουμένων, το σκεπτικό της οποίας κάλλιστα χαρακτηρίζεται με τις τρεις και μόνο λέξεις που χρησιμοποίησε ο εξαιρετικά έμπειρος δικηγόρος Σπ. Φυτράκης, ο οποίος υπερασπίστηκε στη δίκη τον Σάββα Μιχαήλ: «Σωστή, αλλά συντηρητική».

Με λίγα λόγια, τόσο η εισαγγελέας της έδρας όσο και ο πρόεδρος του δικαστηρίου στοιχειοθέτησαν την κρίση τους, ερμηνεύοντας στεγνά το γράμμα του νόμου για να καταλήξουν σε αυτό που εξόφαθλμα προέκυπτε ήδη από την ανάγνωση της δικογραφίας, καταδεικνύοντας ότι η υπόθεση αυτή δεν έπρεπε ποτέ να φτάσει στο ακροατήριο.

Οτι, δηλαδή, «δεν αποδείχτηκε η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος».

«Δεν με ενοχλεί το Indymedia»

Ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ, Κων. Μουτζούρης, που παρά την προηγηθείσα αθώωσή του για το ίδιο ζήτημα, κάθισε εκ νέου στο εδώλιο, επειδή δεν λογόκρινε προληπτικά τις ενοχλητικές για τη Χρυσή Αυγή και τους ομοϊδεάτες της αναρτήσεις του Athens Indymedia, ξεκίνησε χθες την «απολογία» του αναφερόμενος στη δύσκολη περίοδο (2006-2010) κατά την οποία διετέλεσε πρύτανης.

«Υπήρξε ο φόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το Πολυτεχνείο κινδύνευε να αναφλεγεί. Πέρασα μια εβδομάδα μέσα και το παραδώσαμε άθικτο», τόνισε χαρακτηριστικά.

«Είναι η δεύτερη φορά -συνέχισε- που κάθομαι στο εδώλιο και διασύρομαι για το Indymedia. Είμαι βέβαια τυχερός, γιατί γνώρισα έναν σπουδαίο Ελληνα και κάθισα δίπλα του. Εκ πεποιθήσεως πιστεύω στην ελεύθερη έκφραση όλων των ιδεών, ασχέτως αν δεν τις ασπάζομαι. Ουδέποτε δόθηκε άδεια στο Indymedia. Οι άδειες δίνονται σε πύλες και αλίμονο αν κάνουμε προληπτική λογοκρισία. Ούτε είναι υποχρέωση του πρύτανη να εκτελεί αστυνομικά καθήκοντα. Και στις συγκεντρώσεις για τις οποίες έγιναν οι μηνύσεις τα θύματα δεν προκλήθηκαν από αυτούς που είχαν κάνει τις αναρτήσεις, αλλά από άλλους χώρους. Οφείλω στους φοιτητές μου και στους δύο φοιτητές-γιους μου να πω ότι εξεπλάγην δυσάρεστα γιατί η εισαγγελική αρχή επέλεξε το “εβραϊκό σκουλήκι” (σ.σ. όπως χαρακτηρίζεται από τους χρυσαυγίτες ο Σάββας Μιχαήλ) κι εμένα που έχω αθωωθεί. Εχασα την εμπιστοσύνη μου σε πολλά πράγματα».

«Είμαι χαρούμενος -κατέληξε ο κ. Μουτζούρης- που επελέγη το Ιδρυμά μας ως πηγή αντιπληροφόρησης από το Indymedia».

Εισαγγελέας: «Θέλετε δηλαδή να λειτουργεί;»

Κων. Μουτζούρης: «Δεν ενοχλούμαι. Η δημοκρατία προάγεται πολύ καλύτερα από την ύπαρξη όλων των ιστοσελίδων και των πηγών αντιπληροφόρησης».

«Μια απίθανη αντιστροφή»

«Υπάρχει ένα κεντρικό παράδοξο, μια βασική αντίφαση σ’ αυτήν την πολιτική δίκη, η εξής: Κατά την άποψη χιλιάδων ανθρώπων και από το εξωτερικό υπάρχει μια απίθανη αντιστροφή στην κατάσταση στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία. Οι πραγματικοί κατήγοροι να μετατρέπονται σε κατηγορούμενους και οι πραγματικοί κατηγορούμενοι, αυτοί που σεμνύνονται για το Γ΄ Ράιχ, σε κατήγορους», είπε ξεκινώντας την «απολογία» του ο Σάββας Μιχαήλ.

Και συνέχισε:

«Οι πραγματικοί κατηγορούμενοι για “διατάραξη ειρήνης” δεν είμαστε εμείς, είναι αυτοί που ασκούν βία και διαταράσσουν ολόκληρες περιοχές παριστάνοντας τους αστυνομικούς χωρίς να είναι και χαίρουν και ασυλίας. Αυτοί που καθημερινά σπέρνουν και κινούν το μίσος από άνθρωπο σε άνθρωπο με κηρύγματα μίσους και φτηνή δημαγωγία, εκμεταλλευόμενοι την απελπισία των ανθρώπων. Κατηγορούμενοι και ένοχοι, αυτοί που θα έπρεπε να κάτσουν στο εδώλιο του λαού είναι οι διεθνείς τοκογλύφοι που καταδίκασαν έναν ολόκληρο λαό στην ανθρωπιστική τραγωδία των τελευταίων χρόνων. Οι στιγμές που ζούμε όλοι, όπου κι αν ανήκουμε, μέσα στην τρέχουσα συστημική κρίση, είναι ιστορικές. Αυτοί που σεμνύνονται για τα αναβολικά που έχουν και παριστάνουν τους νταήδες εκεί που τους παίρνει, φοβούνται με τις ήπιες προκηρύξεις; Αυτοί που συμπεριφέρονται σε ανθρώπους σαν να είναι υπάνθρωποι; Ελεος. Δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στη δεκαετία του ’30 και στα ρετσινόλαδα, ούτε στη χούντα των συνταγματαρχών και της CIA που την πάλεψα από την πρώτη στιγμή».

Αναφερόμενος στα αίτια της ποινικής του ταλαιπωρίας, ο κ. Μιχαήλ επισήμανε:

«Για πρώτη φορά μετά την ήττα των ναζιστών, ένας αντιφασίστας κάθεται στο εδώλιο μαζί με έναν διανοούμενο μετά από μήνυση φασιστών. Ποιο είναι το επίδικο;

Για πρώτη φορά γίνεται απόπειρα ποινικοποίησης του αντιφασιστικού λόγου και δράσης με τη δημιουργία δικαστικού προηγούμενου.

Το δεύτερο διακύβευμα είναι να απαγορευθεί, να τεθεί εκτός νόμου όλος ο χώρος που αντιστέκεται στη βαρβαρότητα, αρχίζοντας από τους τροτσκιστές, που είναι το πιο αδιάλλακτο κομμάτι της Αριστεράς, ώστε να διαρρηχθεί όλος ο ιστός των κοινωνικών ελευθεριών.

Το τρίτο είναι το ζήτημα μιας καλυμμένης αποδοχής, θεσμοποίησης του αντισημιτισμού. Ρωτάνε πολλοί από το εξωτερικό “Τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα; Κυνηγιέται ένας Εβραίος γιατί είναι αριστερός κι ανήκει σε ένα κόμμα που δεν τους αρέσει; Γιατί;” Σ’ αυτή τη χώρα δεν έγινε ποτέ πραγματικά το πένθος του Εμφυλίου. Ολα εντάσσονται στην προσπάθεια δημιουργίας νέων μηχανισμών και δικαστικών προηγούμενων, ώστε να ελέγξουν πληθυσμούς σε μια χώρα σε χρεοκοπία και σε κοινωνική αναστάτωση».

Και ο γραμματέας του ΕΕΚ κατέληξε, καταχειροκροτούμενος:

«Το δίλημμα που μπαίνει μέσα στην κρίση είναι όχι αν απλά θα πάμε μπροστά σε έναν πιο ανθρώπινο ή σε έναν πιο βάρβαρο καπιταλισμό. Είναι η καθολική εξαφάνιση του ανθρώπου μέσα στον άνθρωπο ή αυτό που λέει το ΕΕΚ: “Πανανθρώπινος,ελευθεριακός κομμουνισμός”».