Ο Γουόνγκ Καρ Γουάι παρακολουθεί τη ζωή του θρυλικού Ιπ Μαν, δασκάλου του Μπρους Λι, αλλά εγκλωβίζεται γιατί θέλει να πει τα πάντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι όλα όμορφα και παραμυθένια -πρωταγωνιστές, ντεκόρ, σκηνές- φτιαγμένα από έναν λάτρη της εικόνας

Της Λήδας Γαλανού

^[1]Τhe Grandmaster

σκηνοθεσία: Γουόνγκ Καρ Γουάι

ηθοποιοί: Τόνι Λιουνγκ, Ζίγι Ζανγκ

Διανύοντας την ιστορία της Κίνας για το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, ο Γουόνγκ Καρ Γουάι, στην πιο φιλόδοξη και, παραδόξως, προσωπική ταινία της φιλμογραφίας του, παρακολουθεί τη ζωή του Ιπ Μαν, ενός από τους θρυλικούς grandmasters του Κουνγκ Φου του 20ού αιώνα και Δασκάλου του Μπρους Λι, και μαζί την αλλαγή στις αξίες και τις πεποιθήσεις στη χώρα του.

Σε μια παραγωγή που διήρκεσε 5 χρόνια και που αρχικά λεγόταν «The Grandmasters», στον πληθυντικό, μια και καταπιανόταν ταυτόχρονα με όλους τους σημαντικούς Δασκάλους του Κουνγκ Φου, ο Καρ Γουάι εγκλωβίζεται μόνος του σε μια φιλότιμη υπερβολή: θέλει να πει τα πάντα, να καλύψει τα γεγονότα, να αναπτύξει κοσμοθεωρίες και φιλοσοφικά διλήμματα, να γεννήσει έναν έρωτα και μια εθνική ήττα κι όλα αυτά να είναι πανέμορφα, αριστοτεχνικά χορογραφημένα, στιλιζαρισμένα και φωτισμένα, με αλλεπάλληλα κοντινά πλάνα, σε πρόσωπα, χέρια, βλέμματα, νιφάδες χιονιού, σταγόνες βροχής και εμφατικό slow motion.

Επειδή ο μυστικισμός της Ανατολής είναι μέσα του ζωντανός και ταυτόχρονα είναι ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει πώς να περιγράψει το απόλυτο πάθος και να τιμήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αίσθηση που αναδίδει η ταινία είναι ρομαντική, μελαγχολική κι εμπνέει το δέος. Είναι όμως ταυτόχρονα ένα φιλμ με ασυγκράτητη, φλύαρη πλοκή, ξεχειλωμένη δομή, αμέτρητους δεύτερους χαρακτήρες, που δύσκολα κρατά το ενδιαφέρον στα 130 λεπτά του και μόνο θεωρητικά διαμορφώνει ήρωες, σχέσεις και δράσεις. Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών είναι τόσο όμορφο όσο τα παραμυθένια ντεκόρ και τα κοστούμια και, χωρίς αμφιβολία, απομονωμένες μία-μία οι σκηνές πολεμικών τεχνών θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αριστουργηματικά εικαστικά φιλμ φτιαγμένα από έναν λάτρη της εικόνας.

………………………………………………………………………………………………………………

^[2]Το τέλειο χτύπημα

(La Migliore Offerta)

σκηνοθεσία: Τζουζέπε Τορνατόρε

ηθοποιοί: Τζέφρι Ρας, Τζιμ Στέρτζες, Σίλβια Χεκς, Ντόναλντ Σάδερλαντ

Ενας εκκεντρικός, οριακά μισάνθρωπος εκτιμητής και δημοπράτης έργων τέχνης βρίσκει τον εαυτό του να έλκεται από μια αγοραφοβική κληρονόμο και να τυλίγεται ασφυκτικά στο μυστήριο που σκεπάζει τη ζωή της. Κάπου ανάμεσα στο αινιγματικό θρίλερ κι ένα art installation, ο Ιταλός σκηνοθέτης αγγίζει την τέλεια ισορροπία ομορφιάς, μεγαλείου, πάθους και εμμονής. Και μετά την αφήνει να του φύγει μέσα από τα χέρια. Εχοντας περάσει τη μισή ταινία στήνοντας το ιδανικό ντεκόρ μέσα στο οποίο οι ήρωες (και κυρίως ο εξαιρετικός, λεπτολόγος Τζέφρι Ρας) έρχονται αντιμέτωποι με τη φοβία του εαυτού τους και της μοίρας, εγκαταλείπει το σενάριό του σ’ ένα άνευ προηγουμένου κλισέ, αφήνοντας τον θεατή να αναρωτιέται αν έχει δει μία ή δύο ταινίες. Η πρώτη από αυτές, πάντως, θα άξιζε μια καλύτερη συνέχεια.

………………………………………………………………………………………………………………….

^[3]Τα παλιόπαιδα

(Les Gamins)

σκηνοθεσία: Αντονί Μαρσιανό

ηθοποιοί: Αλέν Σαμπά, Μαξ Μπουμπλίλ, Μελανί Μπερνιέ, Σαντρίν Κιμπερλέν

Ο τυχοδιώκτης μουσικός Τομά αποφασίζει να «συμμαζευτεί» και να παντρευτεί την κοπέλα του Λολά. Μόνο που ο μελλοντικός πεθερός του, ο Ζιλμπέρ, στο απόγειο της κρίσης μέσης ηλικίας, έχει βαλθεί να τον πείσει ότι δεν υπάρχει καταστροφικότερο πράγμα για τη ζωή από τη δέσμευση.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή τού «Forever Young» ανάμεσα στα τραγούδια που ακούγονται διαρκώς στο background της δράσης. Αυτή είναι μια αμερικανικού τύπου «back to school» κωμωδία, η οποία, αφού πειραματιστεί με τη γοητεία της ανευθυνότητας, επιστρέφει στο δίδαγμα της ανοχής, της αγάπης και της οικογένειας. Με δυο θαυμάσιους πρωταγωνιστές, διασκεδαστική περιρρέουσα ατμόσφαιρα και την ακαταμάχητη (για όσους την αγαπούν) γαλλική χάρη, η ταινία γρήγορα εξαντλεί την κεντρική ιδέα και τη σκανταλιά της και μένει στη μνήμη περισσότερο για τη μεγάλη εμπορική επιτυχία που σημείωσε στη Γαλλία, παρά για τον βαθμό απόλαυσής της.

……………………………………………………………………………………………………………

^[4]Στρουμφάκια 2

(The Smurfs 2)

σκηνοθεσία: Ράτζα Γκόσνελ

ηθοποιοί: Χανκ Αζάρια, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Μπρένταν Γκλίσον, Τζέιμα Μέιζ

Με τις φωνές των: Κέιτι Πέρι, Κριστίνα Ρίτσι, Τζόναθαν Γουίντερς, Αντον Γέλτσιν, Αλαν Κάμινγκ. Στα ελληνικά: Σίσσυ Χρηστίδου, Ντορέτα Παπαδημητρίου, Αντίνοος Αλμπάνης, Ηλίας Ζερβός, Κώστας Δαρλάσης

Ο Δρακουμέλ έχει επινοήσει τα δικά του στρουμφάκια, τα Naughties, τα οποία όμως για να γίνουν αληθινά μπλε, έξω και μέσα, χρειάζονται ένα μαγικό ξόρκι που κατέχει μόνο η Στρουμφίτα. Ετσι ο κακός μάγος θα την απαγάγει και θα την κρατήσει όμηρο στο Παρίσι, αναγκάζοντας τον Μπαμπαστρούμφ και την παρέα του να ενώσουν πάλι τις δυνάμεις τους με τους ανθρώπους φίλους τους για να τη σώσουν. Οτι τα κινηματογραφικά Στρουμφάκια δεν έχουν και πολλή σχέση με τους ατίθασους, τολμηρούς και ατρόμητους ήρωες των παιδικών μας χρόνων το έχουμε ήδη δεχτεί από την πρώτη ταινία της σειράς. Το σίκουελ, εκτός του ότι βολτάρει στο πανέμορφο Παρίσι, κινείται στο ίδιο ύφος, μιας ρηχής περιπέτειας, χωρίς οξύτητα στο χιούμορ. Θετική προσθήκη, η Vexy (όπως Sexy), το σκοτεινό alter ego της Στρουμφίτας. Θετική πλευρά ότι κανένα από τα παιδιά που γύρισαν από διακοπές δεν θα παραπονεθεί για τις δυο κινηματογραφικές μπλε ώρες.

……………………………………………………………………………………………………………..

^[5]Πέρσι Τζάκσον και η Θάλασσα των Τεράτων

(Percy Jackson: Sea of Monsters)

σκηνοθεσία: Θορ Φρόιντενταλ

ηθοποιοί: Λόγκαν Λέρμαν, Αλεξάντρα Νταντάριο, Ντάγκλας Σμιθ, Στάνλεϊ Τούτσι

Σίκουελ στις περιπέτειες του Πέρσι Τζάκσον: ο γιος του Ποσειδώνα και η παρέα του αναλαμβάνουν να σώσουν το καταφύγιο Ημίαιμων και να ταξιδέψουν στη Θάλασσα των Τεράτων για να πάρουν το Χρυσόμαλλο Δέρας, προσπαθώντας ταυτόχρονα να καταπνίξουν μια αρχέγονη απειλή.

Κάτι σαν college movie σε μια τριπαρισμένη αρχαιότητα, κακόγουστο και ανέμπνευστο, χωρίς καν να είναι αστείο ή έστω camp, διασώζεται κατά στιγμές από το εντυπωσιακό 3D του, αλλά κάνει την τηλεοπτική Ζίνα να μοιάζει με κομψοτέχνημα.