→ΗΠΑ Ο Αμερικανός πρόεδρος χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει υπέρ της επέμβασης στη Συρία

Της Μαργαρίτας Βεργολιά

^[1]Λίγες ώρες πριν ο Μπαράκ Ομπάμα εξαπολύσει την επικοινωνιακή εκστρατεία του για τον προσεταιρισμό των συμπατριωτών του, ψηφοφόρων και πολιτικών, στα στρατιωτικά του σχέδια για τη Συρία -έξι μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις του για το Συριακό θα προβληθούν σήμερα από ισάριθμα αμερικανικά κανάλια-, το CNN «βομβάρδιζε» την εγχώρια και διεθνή κοινή γνώμη με νέες, φρικιαστικές εικόνες από τη θηριωδία της 21ης Αυγούστου, μετά την επίθεση με χημικά όπλα, στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού.

Ηταν μία «χορηγία» του Λευκού Οίκου από τα απόρρητα βίντεο που παρουσιάστηκαν προ ημερών σε Αμερικανούς γερουσιαστές ως πειστήριο της ενοχής του καθεστώτος Ασαντ και ως επιχείρημα για την ανάγκη ανάληψης στρατιωτικής δράσης. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η γερμανική εφημερίδα «Bild» παρουσιάζει μία πιο… στρογγυλοποιημένη εκδοχή. Οι συριακές δυνάμεις, γράφει, ίσως να έκαναν χρήση των χημικών χωρίς την προσωπική άδεια του προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ…

Στρατιωτικοί διοικητές ζητούσαν τους τελευταίους τεσσερισήμισι μήνες από τη Δαμασκό άδεια να κάνουν χρήση χημικών όπλων -αναφέρει το δημοσίευμα, επικαλούμενο στοιχεία των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών- όμως η απάντηση ήταν σταθερά «όχι». Αυτό τουλάχιστον προκύπτει, κατά την «Bild», από μηνύματα μέσω ασυρμάτου που υποκλάπηκαν από το γερμανικό αναγνωριστικό πλοίο Oker, το οποίο πλέει κοντά στις συριακές ακτές. «Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι χρησιμοποίησα χημικά όπλα κατά του ίδιου του λαού μου» διαμηνύει από την πλευρά του ίδιος ο Ασαντ σε συνέντευξή που παραχώρησε στο αμερικανικό δίκτυο CBS.

Με πολλά κρίσιμα ερωτήματα να πλανώνται ακόμη στον «αέρα», οι Ευρωπαίοι ζητούν να υπάρξει εξουσιοδότηση από τον ΟΗΕ σε οποιοδήποτε σχέδιο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία. Ο «προθυμότερος» σύμμαχος, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, διαμηνύει τώρα ότι οι τελικές του αποφάσεις θα είναι στα τέλη της εβδομάδας, οπότε -ανέφερε- αναμένεται το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ και η κρίσιμη ψηφοφορία στο αμερικανικό Κογκρέσο. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, τόνισε, «θα πρέπει να ληφθεί μία απόφαση, πιθανόν ύστερα από μια νέα προσφυγή στον ΟΗΕ».

Παραδόξως, την προοπτική αυτή άφησε χθες ανοιχτή και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η συναίνεση στους κόλπους της διεθνούς κοινότητας για μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία διευρύνεται. Προς ενίσχυση των αιτιάσεών του, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (CCG) -ήτοι Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Σαουδική Αραβία- κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να επέμβει το συντομότερο στη Συρία για «να απαλλαγεί ο αδελφός συριακός λαός από το τυραννικό καθεστώς και να δοθεί ένα τέλος στα δεινά του».

Σε αυτά πάντως προστέθηκε από το βράδυ του Σαββάτου και η κατάληψη της χριστιανικής πόλης Μααλούλα, βορείως της Δαμασκού, από εξτρεμιστές ισλαμιστές του Μετώπου Αλ Νούσρα, το ισχυρότερο παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία. «Καθαρίσαμε την πόλη από τα σκυλιά του Ασαντ και όλα τα καθάρματα», αναφέρει ένας από τους διοικητές των σαλαφιστών σε βίντεο που αναρτήθηκε στο Ιντερνετ. Μένει να φανεί τι θα σημαίνει αυτό πρακτικά για τον πληθυσμό της Μααλούλα, αλλά κι εν γένει για τη χριστιανική κοινότητα της Συρίας, που προεμφυλιακά αποτελούσε το 10% του πληθυσμού, στήριζε το κοσμικό καθεστώς του Ασαντ έναντι ενός ισλαμικού μοντέλου και τώρα ανάγεται μοιραία σε «εξιλαστήριο θύμα» της μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ σιιτών (αλαουιτών) και σουνιτών.

Εδώ και τεσσερισήμισι μήνες έχουν χαθεί τα ίχνη των δύο απαχθέντων μητροπολιτών: του Χαλεπίου Παύλου και του Συροϊακωβίτη Γιοχάνα Ιμπραχίμ. Ηδη πολλοί χριστιανοί της Συρίας έχουν μεταναστεύσει στον Λίβανο, αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο ακόμη και σε μοναστήρια. «Σας ικετεύω να παραμείνετε εδώ» ήταν η έκκληση του μελκίτη Ελληνοκαθολικού Πατριάρχη Γρηγόριου ΙΙΙ Λάχαμ στη λειτουργία που τελέστηκε στη Δαμασκό το Σάββατο, που το Βατικανό ανακήρυξε ημέρα «Προσευχής και Νηστείας για τη Συρία». «Πρέπει να μείνουμε εδώ για να χτίσουμε ξανά μια νέα Συρία. Αυτή τη στιγμή πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε».