^[1]Τέλος στη ζωή της έβαλε το Σάββατο η Μαρία Χαράνη, μέλος της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό», πάντα ενεργή στο αντιφασιστικό κίνημα και στο κίνημα LGBT (Lesbian, Gay, Bi, Trans). Δεν έχανε συλλαλητήριο, λένε όσοι τη γνώριζαν, και περιγράφουν έναν άνθρωπο πολύ ζωντανό, με διαρκή αγωνιστική διάθεση, αλλά και πολύ ευαίσθητο.

Τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Είχε ένα μικρό φούρνο στη Νίκαια. Τον έκλεισαν τα χρέη. Αλλη μια μικρή επιχείρηση που χάθηκε μέσα στο βαθύ πηγάδι της ύφεσης. Εκεί όπου έριξαν την οικονομία της χώρας οι μνημονιακές πολιτικές. Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα δεν είχε ούτε ρεύμα στο σπίτι. Τη φιλοξενούσαν φίλοι και σύντροφοί της. Ζούσε από την αλληλεγγύη τους.

«Είναι σωστό: το ψωμί μου ακόμα το κερδίζω. Ομως πιστέψτε με: Είναι εντελώς τυχαίο. Απ’ ό,τι κάνω, τίποτε δεν μου δίνει το δικαίωμα να φάω ως να χορτάσω. Εχω γλιτώσει κατά σύμπτωση. (Λίγο η τύχη να μ’ αφήσει, χάθηκα)», γράφει ο Μπέρτολντ Μπρεχτ.

«Οσοι συνεχίζουν να αγωνίζονται δεν είναι κατ’ ανάγκη οι πιο δυνατοί. Μπορεί να είναι απλώς οι πιο τυχεροί, που δεν έχει καταφέρει να τους συνθλίψει ο ογκόλιθος της κρίσης», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Θανάσης Κούρκουλας από την Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό» και συμπληρώνει ότι «θέλουμε να δικαιώσουμε τον αγώνα της Μαρίας, να μην το βάλουμε κάτω και να πάμε μέχρι τέλους».

Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης της Αυτοκτονίας (10 Σεπτεμβρίου) βρίσκει τη χώρα μας να κατέχει τα πρωτεία στην αύξηση των αυτοκτονιών. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, από το 2007 έχουμε αύξηση 43% στις αυτοκτονίες, ενώ μόνο από το 2010 έως το 2011, τα πρώτα χρόνια του Μνημονίου, σημειώθηκε αύξηση 25%. Σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας που σημειώθηκαν μεταξύ 1.1.2009 και 23.8.2012 ανέρχονται σε 3.124. Ειδικά σήμερα, η απουσία εθνικού σχεδίου πρόληψης για την αυτοκτονία είναι πιο αισθητή από ποτέ.

Γιάννης Μπασκάκης

[email protected]