→Πώς περιγράφει η αξιωματούχος του ΟΗΕ, Βάλερι Εϊμος, την ανθρωπιστική κρίση στη Συρία

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

^[1]Μια χώρα-στολίδι του παγκόσμιου πολιτισμού ισοπεδώνεται σε ερείπια. Ενας ευγενής και φιλόξενος λαός αφανίζεται και το μέλλον των επόμενων γενιών μοιάζει πιο ζοφερό από ποτέ, πόσο μάλλον αν αρχίσουν να πέφτουν στα κεφάλια τους και βόμβες προθύμων, αυτόκλητων «σωτήρων». Οψιμο κι ενίοτε κυνικό το «ενδιαφέρον» της διεθνούς κοινότητας. Εδώ και δυόμισι χρόνια παρακολουθεί σχεδόν απαθής να εκτυλίσσονται ανελέητες θηριωδίες καθεστωτικών και αντικαθεστωτικών κατά του άμαχου πληθυσμού της Συρίας -σε μεγάλο βαθμό σύσσωμων οικογενειών και νοικοκυραίων, που βλέπουν τις ζωές τους να γίνονται θρύψαλα…

«Οι εχθροπραξίες έχουν τρομακτικό αντίκτυπο στους απλούς ανθρώπους. Γειτονιές βομβαρδίζονται αδιακρίτως, πόλεις ολόκληρες πολιορκούνται», δήλωσε συγκλονισμένη από τη Βηρυτό η Βάλερι Εϊμος, υψηλόβαθμη αξιωματούχος του ΟΗΕ για Ανθρωπιστικές Υποθέσεις, έχοντας μόλις επιστρέψει από την εμπόλεμη Συρία. Σχεδόν 7 εκατομμύρια άμαχοι χρειάζονται επειγόντως βοήθεια. Οι μισοί είναι παιδιά. Αναγκαίες υποδομές, όπως νοσοκομεία, δίκτυα υδροδότησης, ηλεκτροδότησης και αποχέτευσης, έχουν καταστραφεί. Το φάσμα της πείνας και των επιδημιών εξαπλώνεται. Οι εσωτερικοί πρόσφυγες συνήθως φεύγουν χωρίς να πάρουν μαζί ούτε ίχνος απ’ το βιος τους. Εκατοντάδες χιλιάδες αναγκάζονται να καταφύγουν σε ασφυκτικά γεμάτα κέντρα διαμονής χωρίς καθαρό νερό και ρεύμα, με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής. Πληθώρα άλλων εκτοπισμένων φιλοξενούνται από συγγενείς τους, που κι αυτοί πολύ δύσκολα πλέον τα βγάζουν πέρα.

Ανείπωτο το δράμα των αθώων ανηλίκων. Γονείς απελπισμένοι περιγράφουν τα βαθιά ψυχικά τραύματα των παιδιών τους, τους καθημερινούς εφιάλτες, την επιθετική κι απρόβλεπτη συμπεριφορά τους, τις συχνές απώλειες μνήμης, τις ζωγραφιές γεμάτες αιματοχυσία κι εκρήξεις, διηγείται εκπρόσωπος της UNICEF. Ειδικά οι μαθήτριες φοβούνται να πάνε στο σχολείο -όπου αυτό συνεχίζει να υπάρχει- λόγω και των αυξημένων κρουσμάτων σεξουαλικής βίας. Ανεπιβεβαίωτες από τον ΟΗΕ μαρτυρίες κάνουν λόγο για εισβολή ένοπλων εξτρεμιστών σε σχολεία, όπου χωρίζουν τ’ αγόρια απ’ τα κορίτσια, απαγορεύουν τη διδασκαλία συγκεκριμένων μαθημάτων, όπως η μουσική, κάνουν ισλαμική κατήχηση ή στρατολογούν μαθητές στις τάξεις τους.

Εντός συριακού εδάφους το προσωπικό των Ηνωμένων Εθνών αριθμεί σήμερα 4.500 μέλη, που συνεργάζονται με μη κυβερνητικές οργανώσεις για να ανακουφίσουν -στον βαθμό που μπορούν- τους αμάχους σε περιοχές που ελέγχονται τόσο από τις δυνάμεις του στρατού όσο κι από τους αντάρτες. Σε συναντήσεις που είχαν η Βάλερι Εϊμος κι εκπρόσωποι άλλων ανθρωπιστικών οργανώσεων με στελέχη του συριακού καθεστώτος απέσπασαν μόνον αόριστες υποσχέσεις για επίσημες άδειες πρόσβασης των συνεργείων αρωγής σε απρόσιτες ώς τώρα περιφέρειες και διευκολύνσεις έκδοσης βίζας για όσους συμμετέχουν σε αποστολές με σκοπό να συνδράμουν τους πληγέντες. Αλυτο, βεβαίως, παραμένει το ζήτημα και της δικής τους ασφάλειας.