Με καμπάνια που τρέχει από τις 10/9, το Ευρωκοινοβούλιο επιχειρεί να πείσει τους πολίτες της Ε.Ε. να ψηφίσουν αφού πλέον έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος του -και όσον αφορά την ευρωπαϊκή νομοθεσία αλλά και την εκλογή προέδρου της Κομισιόν

 

→«Το πραγματικό ερώτημα είναι αν θέλουμε να κρατήσουμε την Ευρώπη ή θα την εγκαταλείψουμε. Η απάντησή μου είναι ότι θα πρέπει να αγωνιστούμε μέσα στην Ευρώπη». Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρόεδρος Κομισιόν, στην ετήσια ομιλία του για την «Κατάσταση της Ενωσης», στο Στρασβούργο

 

Αποστολή στο Στρασβούργο Της Μαργαρίτας Βεργολιά

 

^{[1] [2] [3]}

 

 

 

 

 

 

 

Βορράς έναντι Νότου, πλούσιοι έναντι φτωχών, ανάπτυξη έναντι λιτότητας, δανειστές έναντι δανειζομένων στους χαλεπούς καιρούς των μνημονίων, φεντεραλιστές έναντι ευρωσκεπτικιστών. Κάτω από το «χαλί» των ευαγγελιζόμενων success stories, οι διαχωριστικές γραμμές στην Ευρώπη γίνονται εν καιρώ κρίσης ολοένα και περισσότερες, ολοένα και πιο βαθιές. Σε αυτές προστίθεται ακόμη μία πιο έντονη κι ανησυχητική: το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων και τους ίδιους τους πολίτες της Ε.Ε.

 

Οχι τυχαία, οι «αποστάσεις» μεγαλώνουν μεταξύ των Βρυξελλών και της «προβληματικής» περιφέρειας της Ευρώπης. Στο εαρινό Eυρωβαρόμετρο, στο ερώτημα «Αισθάνεστε πολίτης της Ε.Ε.;» οι Ελληνες απαντούν με το πιο ηχηρό «όχι» (56%), ακολουθούμενοι από τους Κύπριους (55%), τους παραδοσιακά ευρωσκεπτικιστές Βρετανούς και τους γείτονες Βούλγαρους (51%), αλλά και τους Ιταλούς (47%).

 

Αυτή η τάση αποξένωσης δεν είναι καινούργια. Αποτυπώνεται ξεκάθαρα στη σταθερά φθίνουσα συμμετοχή σε όλες στις ευρωεκλογές από το 1979 κι εντεύθεν, φτάνοντας στο ιστορικό χαμηλό του 43% το 2009 (μόλις 29% στις τάξεις των νέων ψηφοφόρων). Ωστόσο, τώρα έχει αποκτήσει νέα δυναμική, τροφοδοτούμενη από την καλπάζουσα ανεργία, το διαρκές «ψαλίδισμα» των εισοδημάτων και την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, το έλλειμμα δημοκρατίας, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας, την απουσία ξεκάθαρης προοπτικής…

 

Μέσα σε αυτό το αρνητικά φορτισμένο κλίμα, έχοντας ως «φόντο» στον πολιτικό ορίζοντα των ευρωεκλογών του ερχόμενου Μαΐου τον κίνδυνο αυξημένης αποχής (με διακύβευμα τη δημοκρατική νομιμοποίηση των ευρωπαϊκών αποφάσεων), την άνοδο της επιρροής των ευρωσκεπτικιστικών ρευμάτων, αλλά εσχάτως και της Ακροδεξιάς, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο περνά, σε πρώτη φάση τώρα, σε μια συντονισμένη επικοινωνιακή «αντεπίθεση» ενημέρωσης: έντυπη, ηλεκτρονική και διαδικτυακή.

 

Πιο νωρίς από ποτέ, άρχισε από τις 10 του μήνα τη θεσμική προεκλογική καμπάνια. «Δράσε, αντίδρασε, επηρέασε» είναι το κεντρικό της σύνθημα. Το κόστος της ανέρχεται στα 16 εκατ. ευρώ: 0,0316 ανά Ευρωπαίο πολίτη ή 0,0388 ανά Ευρωπαίο ψηφοφόρο, όπως μας επισημάνθηκε σε ειδικό σεμινάριο που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οργάνωσε για δημοσιογράφους, στο Στρασβούργο. Στόχος είναι να τονιστεί o ενισχυμένος πλέον ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου ως ισότιμου συν-νομοθέτη και να κινητοποιηθούν τα 400 εκατομμύρια των Ευρωπαίων ψηφοφόρων, για να μην πάει αυτή τη φορά ούτε μία ψήφος χαμένη, τώρα που αυτή -θεωρητικά- μπορεί να κάνει τη διαφορά.

 

«Αυτές οι εκλογές θα είναι διαφορετικές, γιατί για πρώτη φορά οι λαοί των 28 κρατών-μελών δεν θα καθορίσουν με την ψήφο τους μόνον τις πολιτικές πλειοψηφίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά θα έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν άμεσα την εκλογή του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά κάποιον τρόπο δηλαδή της νέας ευρωπαϊκής κυβέρνησης», επισήμανε η αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Αννυ Ποδηματά, στην πανηγυρική έναρξη της καμπάνιας.

 

Η διαδικασία απέχει βέβαια παρασάγγας από την απευθείας εκλογή προέδρου της Κομισιόν, που σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο ζητά για το μέλλον το 70% των Ευρωπαίων πολιτών. Παρ’ όλα αυτά, οι επικείμενες ευρωεκλογές -που θα διεξαχθούν μεσούσης της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε.- αποτελούν ένα πρώτο βήμα και σίγουρα ένα κρίσιμο τεστ.

 

Θα είναι οι πρώτες που θα διεξαχθούν μετά την -μετά πολλών εμποδίων- υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Βάσει αυτής, το Ευρωκοινοβούλιο θα κληθεί να εκλέξει τον πρόεδρο της Κομισιόν, με απόλυτη πλειοψηφία και γνώμονα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (άρθρο 17.7 της Συνθήκης), πρακτικά μέσα από μία λίστα υποψηφίων, που θα έχουν προεπιλέξει τα πολιτικά κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου.

 

Πάντως, μόνο οι Πράσινοι έχουν προγραμματίσει ανοιχτές προκριματικές εκλογές, με τη συμμετοχή μελών και «φίλων» και -κατά δήλωση του Βέλγου ευρωβουλευτή τους, Φιλίπ Λαμπέρ- με «προσγειωμένες» πολιτικές φιλοδοξίες (θα εκλεγούν δύο κεντρικά πρόσωπα, που θα ηγηθούν της προεκλογικής καμπάνιας). Οι έτερες πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου θα επιλέξουν τους υποψηφίους τους σε συνέδρια, το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο (χωρίς να αποκλείονται εξ ορισμού οι συνεργασίες).

 

Με αυτά και με άλλα, η προεκλογική καμπάνια αναμένεται να αποκτήσει πιο προσωποκεντρικό χαρακτήρα, με ολίγον από πολιτικό ηχόχρωμα α λα… αμερικανικά! Μεταξύ Οκτωβρίου και Φεβρουαρίου μάλιστα προγραμματίζονται θεματικές εκδηλώσεις στα πιο κρίσιμα κράτη-μέλη. Για την οικονομία, στην Ισπανία (Μαδρίτη). Για την απασχόληση, στη Γαλλία (Παρίσι). Για την ποιότητα ζωής, στην Ιταλία (Ρώμη). Για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, στη Γερμανία (Φρανκφούρτη, όπου και η έδρα της ΕΚΤ). Για τον διεθνή ρόλο της Ε.Ε., στην Πολωνία (Βαρσοβία).

 

Υπάρχουν ακόμη σχέδια για ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων των ευρωπαϊκών κομμάτων για την προεδρία της Κομισιόν, ενώ γίνονται σκέψεις και για μία μετεκλογική φιέστα, με την επίσημη ανάληψη καθηκόντων από τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα τέλη του 2014. Μέχρι τότε, βέβαια, μένει να διανυθεί πολύς δρόμος ακόμη. Κι αυτός θα περνά μοιραία μέσα από τις Συμπληγάδες του πανίσχυρου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων), αρμόδιου μέχρι και σήμερα για την τελική επιλογή στην «κεφαλή» της Κομισιόν…

 

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

 

«Ευρωεκλογές, έλλειμμα δημοκρατίας και οικονομική κρίση: προς τα πού οδεύει τελικά η Ευρώπη;»

 

Μαριέττα Γιαννάκου

 

Επικεφαλής ευρωβουλευτών Ν.Δ., μέλος Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

 

«Ο συνδυασμός αυτός έχει ένα πλεονέκτημα. Αποκαλύπτει δηλαδή το δέον γενέσθαι. Σημασία έχει προς ποια κατεύθυνση πρέπει να βαδίσει η Ευρώπη. Δεν αρκεί πια μόνο η εμβάθυνση της νομισματικής ένωσης και η οικονομική διακυβέρνηση. Χρειάζεται πολιτική ενοποίηση και πραγματική ευρωπαϊκή διακυβέρνηση ώστε να καθοριστούν οι αρμοδιότητες που παραμένουν στα κράτη-μέλη και το αντικείμενο μιας πραγματικής ευρωπαϊκής δημοκρατίας με όλα τα κοινοβουλευτικά χαρακτηριστικά και τις αρμοδιότητες για την άσκηση εξουσίας. Η παγκόσμια κατάσταση αποκαλύπτει και τη διάσταση της αδυναμίας της εθνικής πολιτικής μόνη της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και να προσφέρει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και ευημερία. Πρέπει λοιπόν να συνενωθούν οι δυνάμεις και να δημιουργηθούν δομές που θα εξαλείψουν το δημοκρατικό έλλειμμα, θα δημιουργήσουν ισχυρές πεποιθήσεις γύρω από την ευρωπαϊκή ταυτότητα και θα οδηγήσουν σε πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ χωρών και πολιτών».

Πάουλο Ρανγκέλ

 

Πορτογάλος ευρωβουλευτής, αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

 

«Σε αντίθεση με ό,τι λένε ορισμένοι, ασκώντας εύκολη κριτική στο αποκαλούμενο “δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης”, η Ευρώπη είναι παράγοντας σταθερότητας και εγγύησης της Δημοκρατίας στα κράτη. Φυσικά, πρέπει να βελτιώσουμε τη νομιμοποίηση των αποφάσεών μας και νομίζω ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της εφαρμογής ενός αληθινά ομοσπονδιακού μοντέλου. Δεν ξεχνάμε ότι η οικονομική κρίση είναι συνέπεια μιας πολιτικής κρίσης. Ενα πράγμα είναι σίγουρο: παρά τις περιόδους κρίσης, η Ευρώπη είναι μια ιστορία επιτυχημένης οικονομικής ενοποίησης κι ακόμα περισσότερων».

 

Σίρπα Πιετικένεν

 

Φινλανδή ευρωβουλευτής, μέλος Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

«Η ευρωπαϊκή ενοποίηση προωθήθηκε σε περιόδους ειρήνης και ευημερίας. Τελευταία, η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κοινωνική κρίση, που έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στην Ε.Ε. Κατ’ εμέ, τώρα είναι η ώρα να φροντίσουμε επίσης για τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών. Τα προβλήματά μας έγκεινται στην έλλειψη αρμοδιοτήτων και τη δυνατότητα να προστατεύσουμε τους Ευρωπαίους πολίτες από τις αγορές. Εχουμε μία ένωση για την οικονομία, αλλά όχι για τους ανθρώπους. Πρέπει να προωθήσουμε τις κοινωνικές διαστάσεις της Ευρώπης και να αντιληφθούμε τα προβλήματα της φτώχειας και της αποξένωσης, προτού βρεθούμε με μια πλήρως εξελιγμένη κοινωνική κρίση στα χέρια μας».

Μαριλένα Κοππά

 

ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ, μέλος Σοσιαλιστών & Δημοκρατών

 

«Δύο είναι τα στοιχήματα των ευρωεκλογών του 2014: Πρώτον, θετική εμπλοκή της λεγόμενης “χαμένης γενιάς”. Πάνω από οκτώ εκατομμύρια νέοι στην Ε.Ε. των 28 είναι άνεργοι. Περισσότεροι απασχολούνται επισφαλώς. Η γενιά του 1990 είδε την επέκταση του κοινωνικού κράτους και σήμερα παρατηρεί την κατεδάφισή του, είχε την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση αλλά οι προσδοκίες της κατεδαφίζονται. Είναι μια θυμωμένη γενιά, που ενδεχομένως να στραφεί σε επιλογές που αμφισβητούν όχι μόνο το πρόγραμμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά ακόμα την ίδια την αστική δημοκρατία. Δεύτερον, διατήρηση της πολυπολιτισμικότητας ως κατάκτησης του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η άνοδος του εθνικισμού και της φοβικότητας του “άλλου” γνωρίζει μια άνευ προηγουμένου “πολιτική άνοιξη”. Σ’ αυτές τις προκλήσεις έχουμε σπασμωδικές, ανέξοδες και αναποτελεσματικές προτάσεις τόσο ως εθνικά πολιτικά συστήματα όσο και ως ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο κίνδυνος σαφής: όσο διαχειριζόμαστε συντηρητικά το παρόν, μπορεί να χάσουμε κάθε αξίωση στο μέλλον. Η Ευρώπη μπορεί να “ξεμείνει” από Ευρωπαίους».

Γιώργος Τούσσας

 

Ευρωβουλευτής ΚΚΕ

«Η Ε.Ε., ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου, χαρακτηρίζεται από την ένταση της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους ενάντια στους λαούς, τάση που ενισχύεται όσο βαθαίνει η οικονομική και πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. Οι αντιθέσεις Ε.Ε.-ΔΝΤ για το μείγμα της αστικής διαχείρισης της κρίσης όπου στοιχίζονται είτε η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου οδηγούν τον εργαζόμενο λαό στην ίδια κόλαση: τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εξαπατούν χυδαία τους εργαζόμενους όσοι τους λένε ότι το πρόβλημα της Ε.Ε. είναι δήθεν το “έλλειμμα δημοκρατίας” και τους τάζουν ότι “μπορεί ο λύκος να γίνει αρνί”. Συμπόρευση με το ΚΚΕ για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την Ε.Ε., με εργατική λαϊκή εξουσία».

 

Μαρία Μπαδία ι Κατσέτ

 

Ισπανίδα ευρωβουλευτής, μέλος Σοσιαλιστών & Δημοκρατών

 

«“Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά” είναι το σλόγκαν που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις επόμενες εκλογές, υπό την έννοια ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει αυξήσει την ικανότητά του να επηρεάζει τις αποφάσεις που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ομως “αυτή η φορά” είναι επίσης διαφορετική, με την έννοια ότι η Ευρώπη διέρχεται μια βαθιά κρίση τα τελευταία τέσσερα χρόνια και οι πολίτες της χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις για ένα καλύτερο μέλλον και καθαρά μηνύματα για το τι θέλουμε και γιατί είναι καλό να είμαστε μαζί. “Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά” επειδή είτε εμείς, οι προοδευτικοί, θα πετύχουμε να πείσουμε τους πολίτες ότι μόνον όταν είμαστε ενωμένοι θα μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις, είτε θα διακινδυνέψουμε η Ευρώπη να οπισθοχωρήσει στην παρανόηση και στη δυσπιστία μεταξύ των κρατών, κάνοντας βήματα προς τα πίσω στον δρόμο που χαράξαμε μαζί για τόσο καιρό και χάνοντας την ευημερία που έχει επιφέρει».

 

Νίκος Χουντής

 

Ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, μέλος Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς

 

«Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την εφαρμογή των ακραίων και καταστροφικών οικονομικών πολιτικών του Μνημονίου, η χώρα μας αποτέλεσε το μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό πειραματόζωο της Ευρώπης. Ενα πειραματόζωο στο οποίο ασκήθηκαν πολιτικές που, σε λίγο χρονικό διάστημα, πήραν τη μορφή ευρωπαϊκών κανονισμών και θεσμικών λειτουργιών της ευρωζώνης. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι σήμερα η ευρωζώνη και η Ε.Ε. λειτουργούν υπό το καθεστώς ενός μόνιμου ευρωπαϊκού μνημονίου, που κόβει μισθούς, συντάξεις και δημόσιες δαπάνες για να διασώσει τους τραπεζίτες, καταργεί τις εργασιακές σχέσεις για να υπερασπιστεί τα κέρδη των επιχειρήσεων και πετάει στον κάλαθο των αχρήστων κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Στις επόμενες ευρωεκλογές πρέπει να δοθεί ισχυρή δύναμη στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Ευρωπαϊκή Αριστερά, ώστε να ανατραπούν οι μνημονιακές πολιτικές στην Ελλάδα και την Ευρώπη και να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και το δικαίωμα ενός λαού να αποφασίζει αυτός για το μέλλον του».

Νίκoς Χρυσόγελος

 

Ευρωβουλευτής Οικολόγων Πράσινων, μέλος ομάδας Πράσινων

 

«Οι ευρωεκλογές 2014 είναι κρίσιμες για το μέλλον της Ευρώπης και των κοινωνιών. Οι Πράσινοι ασκούμε έντονη κριτική στις ακολουθούμενες πολιτικές και στην απουσία ελέγχου της τρόικας από τα Κοινοβούλια για τις πολιτικές που απαιτεί να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις, απαξιώνοντας τον κοινωνικό διάλογο και τη δημοκρατική διαδικασία. Ομως είναι το Συμβούλιο, δηλαδή οι κυβερνήσεις, και όχι αφηρημένα η Ευρώπη ή το Ευρωκοινοβούλιο που προωθούν τις πολιτικές σκληρής λιτότητας. Οι πολίτες με τη μαζική συμμετοχή και την ψήφο τους πρέπει να ενισχύσουν τον ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις, κυρίως τους Πράσινους, που θα δώσουν ώθηση στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ενοποίηση και στην ενίσχυση της δημοκρατίας. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι ο μόνος δημοκρατικά εκλεγμένος ευρωπαϊκός θεσμός, που έχει άμεση σχέση με τους πολίτες και μπορεί, εφόσον υπάρχουν οι πολιτικοί συσχετισμοί, να εκφράσει μια διαφορετική στρατηγική απέναντι στη σημερινή πολιτική».