→Το… ηθικό δίδαγμα; Ποτέ ένα ημίχρονο δεν είναι αρκετό

Του Μ. Μορφονιού

Από το όνειρο στον εφιάλτη! Πώς αλλιώς να το περιγράψεις…

Ο Ολυμπιακός ήταν συγκλονιστικός στο πρώτο ημίχρονο, όταν έπαιξε στα ίσια την Παρί Σεν Ζερμέν και έκανε τον κόσμο του να παραμιλάει. Ομως στο δεύτερο έχασε… τα αυγά και τα καλάθια φτάνοντας στο 4-1 και τη συντριβή!

Απίστευτο με βάση την εικόνα του αγώνα στα πρώτα 45 λεπτά. Πέρα για πέρα, όμως, αληθινό. Απόλυτο το «μπλακ άουτ» των ερυθρολεύκων στο δεύτερο ημίχρονο! Και η μεγάλη αλήθεια: τον… Ιμπραΐμοβιτς φοβόντουσαν όλοι, αλλά ο Τιάγκο Μότα έκανε τη μεγάλη ζημιά!

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα ίσως ανεπανάληπτο σε ευρωπαϊκό παιχνίδι πάρτι για ένα ημίχρονο. Κι αν αναλογιστεί κανείς ότι η ομάδα του Λοράν Μπλαν είναι το δεύτερο ακριβότερο ρόστερ μετά από αυτό της Μπαρτσελόνα, που έχει έλθει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, τότε χαλάλι το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος!

Αλλωστε η ομάδα μιλούσε τόσο καλά τα… «γαλλικά» στα πρώτα 45 λεπτά, με τρόπο που ξάφνιασε ακόμη και τους πιο αισιόδοξους οπαδούς του.

Κι αν η μπάλα τού είχε κάνει τα κέφια στο δοκάρι με το «καλησπέρα» του αγώνα από το σουτ του Βάις, ή στη φάση με την προσπάθεια του Φουστέρ που βρήκε κι αυτή δοκάρι, τότε ίσως η ομάδα να είχε κρατήσει κάτι παραπάνω από το χθεσινό ματς. Ομως στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός έχασε λόγια του και υποτάχτηκε στην ανωτερότητα της Παρί!

Η «κατάρα» της πρεμιέρας συνεχίζει, λοιπόν, να τον κυνηγάει. Με μια διαφορά: σε αντίθεση με τα προηγουμένα χρόνια, αυτή τη φορά οι οπαδοί έφυγαν με την αίσθηση ότι η ομάδα τους προσπάθησε.

Προδόθηκε, όμως, από τις στημένες φάσεις. Και μέσα σε πέντε λεπτά, από το 68’ ώς το 73’, έφαγε δύο γκολ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κόρνερ Λαβέτσι, κεφαλιά Τιάγκο Μότα στο πρώτο δοκάρι! Ετσι το 1-1 του πρώτου ημιχρόνου έγινε 1-3.

Αδικο; Μπορεί και ναι, αφού στο πρώτο μισό ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να κάτι παραπάνω με βάση την εμφάνισή του, χωρίς βέβαια κανένας να μπορεί να πει με σιγουριά αν θα ήταν αρκετό για να του προσφέρει καλύτερο αποτέλεσμα στο τέλος. Αλλωστε η ομάδα προδόθηκε από τις δυνάμεις της και παρά τις όποιες (ας τις πούμε) διορθωτικές κινήσεις του Μίτσελ, με τον Κάμπελ αντί του Τσόρι Ντομίνγκεζ και τον Σαβιόλα αντί του Φουστέρ, η μοίρα του αγώνα δεν άλλαξε.

Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Ρομπέρτο απέκρουσε και το πέναλτι του Ιμπραΐμοβιτς.

Τον βαθμό, λοιπόν, που τόσο πολύ ήθελε από το χθεσινό ματς δεν κατάφερε να τον κατακτήσει. Και τώρα ξεκινάει από την ίδια αφετηρία, όπως τις δύο προηγούμενες χρονιές.

Θα καταφέρει να πετύχει κάτι παραπάνω εκτός από τα «κεκτημένα» της τρίτης θέσης; Οπως αποδείχθηκε, ένα ημίχρονο δεν είναι ποτέ αρκετό, όταν έρχονται «κολλητά» οι Βρυξέλλες και η Λισαβόνα. Γιατί αν δεν γυρίσει με βαθμούς στις αποσκευές του κι από κει, τότε θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο από πολύ νωρίς.

Οσο για την Παρί, άργησε να προσαρμοστεί στο ματς, προφανώς γιατί δεν της το επέτρεψε και ο Ολυμπιακός. Αλλά με την είσοδο του Λαβέτσι αντί του Λούκας, ο Λοράν Μπλαν τα άλλαξε όλα. Τι έμεινε; Το χειροκρότημα στο τέλος του αγώνα. Κάτι είναι κι αυτό!