Ο Σόιμπλε θυμίζει πώς η χώρα του κατάφερε να «θεραπευτεί» και κηρύσσει τον τερματισμό της ύφεσης στην ευρωζώνη

Της Αρτέμιδος Σπηλιώτη

^[1]Πίστη και επιμονή στην… επιτυχημένη συνταγή λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο ζητεί ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με άρθρο του στους «Financial Times», με το οποίο κηρύσσει και τον τερματισμό της ύφεσης στην ευρωζώνη.

Ο Σόιμπλε διαπιστώνει ότι ενώ η κρίση εξακολουθεί να αντηχεί, είναι σαφές ότι η ευρωζώνη ανακάμπτει τόσο δομικά όσο και κυκλικά. Και ενώ ο ευρωπαϊκός Νότος είναι «ταπί και ψύχραιμος», ο Γερμανός υπουργός σημειώνει ότι, τελικά, συμβαίνει αυτό που σε γενικές γραμμές είχαν προβλέψει οι υποστηρικτές της ψύχραιμης διαχείρισης της κρίσης (!). Λέει, δηλαδή, ότι οι δημοσιονομικές και διαρθρωτικές εργασίες ανακατασκευής αποδίδουν, βάζοντας τα θεμέλια για βιώσιμη ανάπτυξη.

Παραμονές εκλογών

Ο Σόιμπλε, παραμονές των γερμανικών εκλογών χρησιμοποιεί το παράδειγμα της χώρας του, που κατάφερε, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, να… θεραπευτεί, αν και ήταν ο ασθενής της Ευρώπης, με αποτέλεσμα την εκτίναξη της ανεργίας τον Ιανουάριο του 2005, τη μείωση των επενδύσεων, την επιδείνωση των δημόσιων δημοσιονομικών. Ετσι, «η απόφαση να αντιμετωπιστεί η τάση ήταν συλλογική, συνένωσε σχεδόν όλα τα κόμματα του πολιτικού φάσματος, όπως επίσης εργοδότες και οργανωμένα συνδικάτα».

Το σχέδιο προσαρμογής που ξεκίνησε το 2003, όπως το περιγράφει ο Σόιμπλε, επικεντρώθηκε στην ενίσχυση των κινήτρων απασχόλησης, στον εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα, στην αποκατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης και στην αύξηση της φορολογίας κατανάλωσης, ενώ επιχειρήσεις και συνδικάτα συνεργάστηκαν για να καταστεί πιο ευέλικτη η εργασία.

Μέχρι εδώ η… γερμανική αφήγηση έχει κάποιες ομοιότητες με την ελληνική, ωστόσο στη χώρα μας η εφαρμογή του «γερμανικού μοντέλου» έγινε με διαφορετικούς όρους: οι ήδη χαμηλοί μισθοί «ψαλιδίστηκαν» ακόμα περισσότερο, ενώ οι τιμές σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες παραμένουν σε υψηλά επίπεδα. Η αποκατάσταση της κοινωνικής ασφάλισης, που πέτυχε η Γερμανία, ήρθε από την ουσιαστική μείωση της ανασφάλιστης εργασίας από το 2,5% στο 2%, ενώ στην Ελλάδα οι μνημονιακές κυβερνήσεις εκτόξευσαν το ποσοστό από το 25% στο 40% κ.λπ.

Οταν πέρασε το αποκορύφωμα της χρηματοοικονομικής κρίσης, αναφέρει ο Σόιμπλε, ένα δεύτερο κύμα συγκράτησης δαπανών και μεταρρυθμίσεων ακολούθησε. Αναφέρει για παράδειγμα, θέλοντας να ευλογήσει και τα γένια του, ότι την περίοδο 2010-2013 αυξήθηκαν οι δαπάνες σε έρευνα και παιδεία κατά 13,3 δισ. ευρώ, οι δαπάνες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για έρευνα και ανάπτυξη βρίσκονται στο 2,8% του ΑΕΠ και το ποσοστό ανεργίας των νέων στη Γερμανία είναι το χαμηλότερο στην Ευρώπη, 8%. Περισσότεροι από 2 εκατ. άνεργοι Γερμανοί βρήκαν καλές, ασφαλείς θέσεις εργασίας με αξιοπρεπή μισθό και η εγχώρια ζήτηση είναι η βασική κινητήριος δύναμη της Γερμανίας, γράφει ο Σόιμπλε.

Σύμφωνα με τα όσα περιγράφει, οι Ελληνες θα έπρεπε να αισιοδοξούμε, ωστόσο επειδή έχει αποδειχθεί ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι χαμένες στη… μετάφραση το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό, ιδιαίτερα για τους 1,4 εκατ. ανέργους, εκ των οποίων το 64% είναι νέοι.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατηγορεί τους εταίρους ότι στη φάση της ραγδαίας ανάπτυξης άφησαν την εργασία να γίνει ακριβή, με το μερίδιό τους στο παγκόσμιο εμπόριο να συρρικνώνεται.

Τέλος, δηλώνει ότι από τη γερμανική προσαρμογή, οι Ευρωπαίοι, αλλά και οι επικριτές της πολιτικής του Βερολίνου μπορούν να πάρουν δύο μαθήματα: πρώτον, ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν και, δεύτερον, ότι «όσο άσχημοι κι αν είναι οι καιροί, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε την ανθρώπινη τάση να προεκτείνει το παρόν στο αέναο μέλλον. Τα συστήματα προσαρμόζονται, οι υφέσεις πιάνουν πάτο και οι τάσεις γυρίζουν. Με άλλα λόγια, ό,τι σπάει μπορεί να διορθωθεί. Η Ευρώπη τού σήμερα είναι η απόδειξη», καταλήγει ο Σόιμπλε.