Η επιτυχία τού «Drive» έδωσε υπερβολική αυτοπεποίθηση στον Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν και δεν έκανε καν τον κόπο στο «Μόνο ο Θεός συγχωρεί» να επινοήσει ένα σενάριο. Φετιχιστική εμμονή στη βία και πανέμορφες εικόνες χωρίς περιεχόμενο

Της Λήδας Γαλανού

^[1]Μόνο ο Θεός συγχωρεί

(Only God Forgives)

Σκηνοθεσία: Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν

Ηθοποιοί: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Βιτάγια Πάνσρινγκαρμ

Ο Τζούλιαν, κρυμμένος πίσω από ένα κλαμπ πυγμαχίας, κρατά τα κλειδιά της μαφίας και του εμπορίου ναρκωτικών στη νυχτερινή Μπανγκόκ. Οταν ο αδελφός του τιμωρηθεί με θάνατο για ένα αποτρόπαιο έγκλημα, ο Τζούλιαν είναι έτοιμος ν’ αποδεχτεί την τάξη των πραγμάτων. Οχι όμως και η μητέρα του, η Κρίσταλ, που έρχεται από την Αμερική για να πάρει το πτώμα του γιου της και να αναγκάσει τον Τζούλιαν να εκδικηθεί. Κι όταν (αυτή) η μητέρα προστάζει, δεν υπάρχει περιθώριο άρνησης.

Ο Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν και ο Ράιαν Γκόσλινγκ φαίνεται πως πήραν τέτοιον αέρα αυτοπεποίθησης από την επιτυχία τού «Drive», που σ’ αυτήν εδώ την ταινία δεν έκαναν καν τον κόπο να επινοήσουν ένα σενάριο.

Σκηνές βίας με εμμονή φετιχιστή, πανέμορφα στιλιζαρισμένες εικόνες κενές από περιεχόμενο, στερεοτυπικοί ήρωες χωρίς έμπνευση – μια ταινία που τραβά την αισθητική της σε τέτοια άκρα ώστε να προκαλεί το γέλιο, χωρίς πρόθεση να τη διακωμωδήσει, κι ένας σκηνοθέτης που μοιάζει να αυτοϊκανοποιείται με τις ίδιες του τις δυνατότητες.

Μοναδικά πλεονεκτήματα, η παρουσία και μόνο του Ράιαν Γκόσλινγκ, που ποτέ δεν βλάπτει τα μάτια, και η Κριστίν Σκοτ Τόμας, σ’ έναν ρόλο εντελώς διαφορετικό από εκείνους στους οποίους την έχουμε συνηθίσει: απολαυστικό μέσα στην υπερβολή του.

^[2]Jobs

Σκηνοθεσία: Τζόσουα Μάικλ Στερν

Ηθοποιοί: Αστον Κούτσερ, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Τζος Γκαντ

Δυο χρόνια μετά τον θάνατο του Στιβ Τζομπς, του ιδρυτή της Apple, του ανθρώπου που οραματίστηκε το ανθρώπινο μέλλον και το έκανε πράξη με στιλ, η ταινία παρακολουθεί την πορεία του απ’ όταν ήταν ένας τριπαρισμένος college drop-out το 1970 μέχρι το απόγειο της επιτυχίας του.

Οσο σύνθετη ήταν η προσωπικότητα του Στιβ Τζομπς τόσο απλοϊκή είναι αυτή η κινηματογραφική βιογραφία του, σκηνοθετημένη από τον δημιουργό του «Swing Vote» με τον Κέβιν Κόστνερ και γραμμένη από τον Ματ Γουάιτλι στο πρώτο σενάριο της καριέρας του. Ο Αστον Κούτσερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο πετυχαίνει να μοιάζει στον Τζομπς, ειδικά στη στάση του σώματος και τις κινήσεις του, σε μια ερμηνεία όμως που δεν προσθέτει κανένα βάθος σ’ ένα επιφανειακό κείμενο.

Γρήγορες, «φευγάτες» μονταζιακές σκηνές, υπογραμμισμένες από την αντίστοιχη δυνατή μουσική, αναλαμβάνουν να αποδώσουν τις αλλαγές στην προσωπικότητα και τη διάθεση του κινηματογραφικού Στιβ Τζομπς, ο οποίος παρουσιάζεται, χωρίς ανάλυση ή εξήγηση, ως ένα δυσλειτουργικό καθίκι, ενώ πράξεις και σχέσεις σερβίρονται στην οθόνη χωρίς αιτιολόγηση και κάποια προσπάθεια ερμηνείας. Ο Στιβ Τζομπς ορκιζόταν στην απλότητα, ο Στερν όμως παρουσιάζει μια ωδή στην απλοϊκότητα.

^[3]Ατίθαση καρδιά

(Wild at Heart)

Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιντς

Ηθοποιοί: Νίκολας Κέιτζ, Λόρα Ντερν, Γουίλεμ Νταφό, Κρίσπιν Γκλόβερ, Νταϊάν Λαντ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Χάρι Ντιν Στάντον

Sailor + Lula = love for ever. Ο Σέιλορ Ρίπλεϊ και η Λούλα Φόρτσουν είναι αποφασισμένοι να διασώσουν τον κεραυνοβόλο, ολοκληρωτικό έρωτά τους από τα εμπόδια που τοποθετεί στρατηγικά η παρανοϊκή πρώην καλλονή μητέρα τής Λούλα. Σε μια καταδίωξη που διασχίζει τον αμερικανικό Νότο και το αμερικανικό όνειρο, οι δυο εραστές θα μείνουν για πάντα μαζί, τόσο σίγουρα όσο ο «Μάγος του Οζ» είναι η ιδανική πολιτεία και ο Ελβις είναι πάντα ο βασιλιάς.

Πρώτη χρονιά της δεκαετίας του 1990 και ο Ντέιβιντ Λιντς παρουσιάζει μία από τις πιο ρομαντικές ιστορίες αγάπης του σινεμά, ίσως την καλύτερη, σίγουρα την πιο προσιτή ταινία του, αποσπώντας μαζί και τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες. Ολα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σινεμά του σπουδαίου σκηνοθέτη, από τη διαστρέβλωση της αθωότητας μέχρι τους υπερβατικούς δεύτερους ρόλους κι από το μουντζούρωμα της αισιοδοξίας μέχρι τον τρόμο του εφιάλτη, βρίσκονται συγκεντρωμένα σ’ αυτήν την ταινία, ακόμα με συγκλονιστική αυθεντικότητα. Η ταινία προβάλλεται με καινούργια κόπια, θαυμάσια ευκαιρία να της παραδοθείτε ξανά στη μεγάλη οθόνη. Το μόνο που χρειάζεστε είναι να φορέσετε το σωστό μπουφάν, εκείνο που αντιπροσωπεύει το σύμβολο της ατομικότητάς σας και της πίστης σας στην προσωπική ελευθερία. Αν μεγαλώνοντας σας έλειψε και η γονική καθοδήγηση, ακόμα καλύτερα!

^[4]Rush

Σκηνοθεσία: Ρον Χάουαρντ

Ηθοποιοί: Κρις Χέμσγουορθ, Ντάνιελ Μπρουλ, Ολίβια Γουάιλντ

Κινηματογραφική ματιά στην προσωπικότητα του σπουδαίου ραλίστα Νίκι Λάουντα, τη θριαμβευτική του καριέρα και το τραγικό του δυστύχημα, αλλά και τον διαρκή ανταγωνισμό του με τον Βρετανό Τζέιμς Χαντ: συγκρούσεις στην πίστα των Grand Prix αντικατοπτρίζουν δυο αντίθετους άντρες στη ζωή, που μοιράζονται έναν κοινό στόχο, την καταξίωση. Ο πάντα λαμπερός, ειδήμων του mainstream σινεμά Ρον Χάουαρντ υπογράφει την πραγματική ιστορία σε μια ταινία χαρακτήρων και μοιραίας ταχύτητας, με πρωταγωνιστές δύο από τους πιο γοργά ανερχόμενους σταρ. Δεν είδαμε την ταινία στη δημοσιογραφική προβολή της, οπότε πάρτε μόνοι σας την ευθύνη και πατήστε το γκάζι.

^[5]Λευκός Οίκος: η πτώση

(White House Down)

Σκηνοθεσία: Ρόλαντ Εμεριχ

Ηθοποιοί: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζέιμι Φοξ, Τζέισον Κλαρκ, Μάγκι Γκίλενχαλ, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζέιμς Γουντς

Ενας αστυνομικός και η μικρή του κόρη εγκλωβίζονται σε μια περιήγηση στον Λευκό Οίκο καθώς αυτός πολιορκείται και καταλαμβάνεται από μια παραστρατιωτική οργάνωση. Πώς τα φέρνει η ζωή και ο καθ’ όλα συνηθισμένος (αλλά με τη σωματική διάπλαση του Τσάνινγκ Τέιτουμ) Τζον Κέιλ είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σώσει όχι μόνο τον εαυτό του και την κόρη του, αλλά και τον πρόεδρο των ΗΠΑ και τον «ελεύθερο κόσμο» όπως τον ξέρουμε.

Ο Ρόλαντ Εμεριχ ξέρει να στήνει τεράστια, εκκωφαντικά κινηματογραφικά σόου και εδώ το επαναλαμβάνει με χαρακτηριστική άνεση και καμία επιπλέον απαίτηση. Ο Τσάνινγκ Τέιτουμ συνδυάζει τη φωτογένειά του με το ατίθασο χιούμορ ενός νεότερου Μπρους Γουίλις, ο Τζέιμι Φοξ επιβάλλεται εύκολα με τη βελούδινη δύναμή του, ο Τζέιμς Γουντς είναι, όπως πάντα, ο πιο σαρδόνιος κακός, ενώ διάφορα πολιτικά μότο του δημοτικού ακούγονται ανάμεσα σε ακατάπαυστα μπάκα-μπούκα. Οχι η καλύτερη περιπέτεια του Εμεριχ, αλλά αρκετά γρήγορη και δυνατή ώστε να καταβροχθίσετε με λαιμαργία το ποπ κορν σας.