→Κι ο πιο άσχετος μπορούσε να καταλάβει ότι ο Ολυμπιακός, έτσι όπως είναι δομημένος και προετοιμασμένος, δεν θα ήταν σε θέση να ακολουθήσει στο ίδιο τέμπο για άλλα τρία τέταρτα της ώρας

Του Ν. Ασημακόπουλου

Είναι αστείο να θέλουν κάποιοι στον Ολυμπιακό να κρατήσουν μόνο το πρώτο ημίχρονο του αγώνα με την Παρί και να… πετάξουν το υπόλοιπο. Ειδικότερα ο Μίτσελ, από τη στιγμή που έκρινε τον εαυτό του ώριμο να κοουτσάρει ομάδα Champions League, θα έπρεπε να ξέρει πως δεν γίνεται να πάρει ούτε ένα ματς με διαχείριση σαν την προχθεσινή.

Διάβασα να λέει στο τέλος ότι, αν γινόταν μια συζήτηση στο ημίχρονο για το πώς θα έπρεπε να παίξει η ομάδα στη συνέχεια, κανένας δεν θα άλλαζε κάτι. «Μιλήσαμε, λοιπόν, με τους παίκτες και τους ζητήσαμε να συνεχίσουν με την ίδια ένταση, το ίδιο πάθος και να προσπαθήσουν να πάρουν προβάδισμα στο σκορ».

Το θέμα, όμως, δεν είναι τι οδηγίες δίνεις στην ανάπαυλα και πώς βλέπεις σε τέτοιες στιγμές το υπόλοιπο του αγώνα θεωρητικά, αλλά τι πρακτικές δυνατότητες εκτιμάς ότι έχουν οι παίκτες σου για να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό.

Κι ο πιο άσχετος μπορούσε να καταλάβει ότι ο Ολυμπιακός, έτσι όπως είναι δομημένος και προετοιμασμένος, δεν θα ήταν σε θέση ποτέ να ακολουθήσει στο ίδιο τέμπο για άλλα τρία τέταρτα της ώρας. Μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να δει περισσότερο ανησυχητικά σημάδια απέναντι σε έναν άλλο αντίπαλο του ίδιου επιπέδου. Γιατί, ναι μεν η Παρί διαθέτει ένα ακριβό και ποιοτικό ρόστερ, αλλά δεν παύει να είναι μια τεμπέλικη και αδιάφορη ομάδα, που αν καταφέρεις να την αντιμετωπίσεις με περισσότερο ισορροπημένη κατανομή δυνάμεων και ενέργειας, τότε θα έχεις καλύτερη τύχη. Οταν όμως μπαίνεις φουριόζος και ασταμάτητος με σκοπό να τα… τσακίσεις όλα, έτσι και δεν βάλεις πρώτος γκολ, δεν πρόκειται να βρεις μετά την απαιτούμενη ενέργεια για να συνεχίσεις στον ίδιο ρυθμό, κυνηγώντας από πίσω το σκορ. Αναγκαστικά θα καταρρεύσεις με τον εντυπωσιακό τρόπο που κατέρρευσε ο Ολυμπιακός και θα φας «τρία γκολ ολόιδια από στημένες φάσεις», κι ας μην το περίμενες να συμβεί.

Βέβαια, η Μπενφίκα και (κυρίως) η Αντερλεχτ, που ακολουθούν, κάθονται ένα ή και δύο σκαλιά παρακάτω από την Παρί Σεν Ζερμέν. Λογικά ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει να πάρει απέναντί τους στα δύο εκτός έδρας που ακολουθούν τους βαθμούς που έχασε προχθές.

Ομως δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Και το πιθανότερο στο τέλος φαντάζει και πάλι η 3η θέση του ομίλου, όπως γίνεται σχεδόν πάντα τα τελευταία χρόνια.

Οχι πως δεν είναι επιτυχία, αλλά ο διακηρυγμένος στόχος και του Μαρινάκη και του Μίτσελ ήταν (έτσι μας έλεγαν…) να περάσει η ομάδα στους 16 μετά τις φετινές κινήσεις. Γίνεται;