Της Εφης Μαρίνου

^[1]Ο Μιχάλης Γιαννάτος, ένας ηθοποιός με μακρά και σημαντική παρουσία στον κινηματογράφο, στο θέατρο και την τηλεόραση, πέθανε την Τρίτη το βράδυ από ανακοπή καρδιάς. Ο Γιαννάτος, το 1964, σε ηλικία 25 χρονών απελάθηκε από την Κωνσταντινούπολη, όπου είχε γεννηθεί, και ήρθε στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ντίνου Δημόπουλου. Εκανε πολλές δουλειές (ξενοδοχοϋπάλληλος, οικοδόμος) μέχρι να ασχοληθεί με το σινεμά. Πρώτη του εμφάνιση στην ταινία «Στιγματισμένοι» του Γιώργου Ζερβουλάκου με πρωταγωνιστές τους Γ. Φούντα και Μάρω Κοντού. Στο θέατρο πρωτοέπαιξε στον «Καπετάν Μιχάλη» δίπλα στον Μάνο Κατράκη.

Πολύγλωσσος (μιλούσε τουρκικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά), είχε μεγάλη ζήτηση και έπαιξε σε είκοσι επτά διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές. Πέρα από το ότι είχε παίξει σε όλες τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου από τον «Μεγαλέξανδρο» και μετά, συμμετείχε στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» του Τζον Μάντεν, το «Εξπρές του μεσονυκτίου» του Αλαν Πάρκερ, το «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, την ευρωπαϊκή παραγωγή «Ο τελευταίος άρχοντας των Βαλκανίων». Μοναδική ήταν επίσης η ερμηνεία του στην ταινία «Πολίτικη κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη.

Υπολογίζεται ότι έπαιξε συνολικά σε 100 ταινίες (ελληνικές και ξένες) και άλλες τόσες τηλεοπτικές σειρές. Ανάμεσά τους και εκείνες με τον Θανάση Βέγγο («Δικτάτωρ καλεί… Θανάση», «Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ», «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;»), τον ηθοποιό που θαύμαζε πάνω απ’ όλους για το ήθος και την τελειομανία του.

Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο «Ζείδωρον» είχε διηγηθεί μια ιστορία για τον Βέγγο: «Μια μέρα μού έδωσε ένα φάκελο με 24.000 δρχ. να τον πάω στον Ζαμπέτα. Ηταν η αμοιβή του για δύο τραγούδια που είχε παίξει σε ταινία του πριν 5 χρόνια. Ομως τότε ο Θανάσης δεν είχε να τους πληρώσει. Οταν σχολίασα πως τα λεφτά ήταν πολλά για δύο τραγούδια, ξέρετε τι μου απάντησε; “Δεν μπορώ να τους δώσω τα λεφτά που θα τους έδινα πριν 5 χρόνια, τώρα είναι άλλα χρόνια”. Εκανε αναπροσαρμογή μόνος του. Οταν τα είδε ο Ζαμπέτας, με κοίταζε για ένα λεπτό με το πιο χαζό βλέμμα!»…

Στο ίδιο μέσον ο Μιχ. Γιαννάτος είχε πει ότι το μεγαλύτερο βραβείο που έχει εισπράξει είναι η αγάπη του κόσμου: «Εγώ δεν βλέπω τηλεόραση. Παρακολουθώ μόνο ποδόσφαιρο και ειδήσεις. Πολλές φορές ακόμα και αυτά που έπαιζα, δεν τα έβλεπα και να φανταστείς δεν τα θυμάμαι»…

Στο [email protected] είχε δηλώσει ότι η αίσθηση που εμπιστεύεται περισσότερο στις ανθρώπινες σχέσεις είναι το ένστικτο. «Μια φωνή με καθοδηγεί… μια θεϊκή δύναμη που μου μιλάει συνεχώς κι εγώ θεωρώ πως είναι η προσωποποίηση της καλοσύνης. Δεν φοβάμαι τίποτα. Μόνο τον Θεό, που τον σέβομαι».

Ο Μιχάλης Γιαννάτος, που το αγαπημένο του τραγούδι ήταν «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο» του Ακη Πάνου, θεωρούσε μεγαλύτερη επιτυχία το αίσθημα αυτοκεκτίμησής του: «Οταν κάνω μια ξένη ταινία ποτέ δεν νιώθω τρακ, ποτέ δεν αισθάνομαι μειονεκτικά με όλους τους ξένους ηθοποιούς, όπως οι Αντονι Κουίν, Τζον Χερτ, Πενέλοπε Κρουζ, Κρίστιαν Μπέιλ, Ερικ Μπάνα, Ντάνιελ Κρεγκ»…