Toυ Σπύρου Τζόκα*

Οι εφιάλτες όρθιοι και ενθουσιασμένοι χειροκροτούσαν… Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Ο αρχηγός της Παράταξής τους βρισκόταν σε ένα παραλήρημα κατά της Αριστεράς. Η Αριστερά είναι υπεύθυνη για όλα τα δεινά. Ναι, αυτή φταίει. Φταίει για το κακό το ριζικό μας… φταίει για το Θεό που μας μισεί.

Το σκηνικό από τα παλιά. Τα φαντάσματα του παρελθόντος και πάλι μπροστά μας. Μανιαδάκηδες, μπουραντάδες, ασλανίδηδες, γεωργαλάδες πάλι μπροστά μας. Τώρα λαζαρίδηδες και μπαλτάκοι. Η Αριστερά σηκώνει κεφάλι… Να της το κόψουμε. Επιχειρήματα από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας…. απάτριδες, άθρησκοι, ταραχοποιοί, περιθωριακοί, τρομοκράτες, συμμορίτες… εκτός συνταγματικού τόξου.

Και ο Παύλος νεκρός… δολοφονημένος. Ο Παύλος της Ζώνης του Περάματος. Ο νέος που μετέτρεπε την οργή του σε νότες.

«Καλά είμαι, γιαγιά… Ψάχνω για δουλειά». Είχε πει λίγο πριν ο Παύλος, ο γιος του μαστρο–Τάκη που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη… και ο Παύλος εκεί δούλευε και εκεί έψαχνε και πάλι δουλειά.

Οι τίμιοι άνθρωποι, οι μεροκαματιάρηδες, αυτοί που παλεύουν καθημερινά με τη ζωή δεν χρειάζονται να πουν πολλά. Μιλάνε τα μάτια τους, τα πονεμένα τραγούδια τους, το ανόθευτο χαμόγελό τους και η σκληράδα του προσώπου τους. Και έτσι ήταν πλασμένος και ο Παύλος και ο πατέρας του… από αγνά υλικά. Ποτέ δεν νικιούνται τέτοιοι άνθρωποι… Ποτέ. Αήττητοι είναι.

«Τον άνθρωπο μπορείς αν θες να τον εξοντώσεις, αλλά δεν μπορείς να τον νικήσεις» το έλεγε ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Σοφή φράση που μας βγάζει από το ενυδρείο στην απέραντη θάλασσα.

Και τώρα ταξιδεύει, φεύγει, αφήνει πίσω του τις συμφορές του ελληνισμού… την καρτερικότητα του λαού, την αδικία της ζωής, τα προδομένα όνειρα.

Και στο μυαλό μου στριφογυρίζει και πάλι ένα αγαπημένο μου ποίημα, του Κωστή Παλαμά. Δεν ξέρω γιατί… Μήπως έχει κάποια σχέση;

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

Οπως το βρεις κι' όπως το δεις να μη το παρατήσεις. [...]

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα

πέσουν καιροί οργισμένοι [...]

Μη φοβηθείς το χαλασμό! φωτιά! τσεκούρι! τράβα!

Ξεσπέρμεψέ το, χέρσωνε το περιβόλι, κόφ' το!

Και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα

Για πόλεμο, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα…

Για την καινούργια γέννα…

………………………………………………………………………………

*Πανεπιστημιακός