Είτε δέχτηκε εντολή από τον πρωθυπουργό ο υπουργός Δημόσιας Τάξης για «ξεκαθάρισμα» στις αστυνομικές δυνάμεις είτε ενήργησε από μόνος του, γεγονός είναι ότι οι πρωτοβουλίες του αυτές προκάλεσαν τριγμό στην κυβέρνηση, που βλέπει να έρχεται σε αντιπαράθεση με δυνάμεις που τη στηρίζουν χρόνια τώρα.

Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και συνδικαλιστές της Αστυνομίας, δυσφορούν με τις κινήσεις του υπουργού διότι καταδεικνύουν ότι οι καταγγελίες για σχέσεις και διασυνδέσεις της Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή έχουν βάση. Οι εντάσεις στο κυβερνητικό σχήμα είναι σοβαρές και η ηγεσία προσπαθεί να αποτρέψει τα χειρότερα, οι υπόνοιες δηλαδή για σχέσεις με το ναζιστικό κόμμα να μη μεταφερθούν και στις ένοπλες δυνάμεις.

Δεν είναι τυχαία η επίσκεψη του πρωθυπουργού, τη συνοδεία μάλιστα του υπουργού Εθνικής Αμυνας Δημ. Αβραμόπουλου, στη Μονάδα Υποβρύχιων Καταστροφών. Είναι προφανές ότι θέλει να διαλύσει κάθε υπόνοια και κάθε σκιά για σχέσεις στρατού με το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Φαίνεται εντούτοις σύγχυση και ταραχή να επικρατεί στο νεοδημοκρατικό κυβερνών κόμμα, κυρίως μεταξύ των συμβούλων του πρωθυπουργού και των άλλων στελεχών, υπουργών, βουλευτών αλλά και της βάσης του κόμματος. Δεν συμφωνούν όλοι με τις ακροδεξιές εμμονές στη θεωρία των δύο άκρων που εκφράζονται κυρίως από τους Λαζαρίδη, Μπαλτάκο.

Δεν συμφωνούν επίσης κορυφαία στελέχη του κόμματος (Παυλόπουλος, Μπακογιάννη, Σπηλιωτόπουλος) με την άρνηση της κυβέρνησης στο αίτημα της αντιπολίτευσης για σύγκληση συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών με θέμα την αντιμετώπιση των εγκληματικών πράξεων της Χρυσής Αυγής.

Εως και ο Βενιζέλος, που υποστηρίζει με συνέπεια την κυβερνητική πολιτική, διαφοροποιήθηκε από την ομολογουμένως άστοχη αυτή άρνηση εκ μέρους του πρωθυπουργού. Μια αποδοχή θα σήμαινε τουλάχιστον ευθιξία απέναντι στον κίνδυνο να υπάρξει πολιτική αναταραχή και θα τύχαινε ευρείας επιδοκιμασίας από τους Ελληνες πολίτες.

Τι φοβάται ο πρωθυπουργός; Και γιατί αποδέχεται η συζήτηση αυτή να γίνει στη Βουλή; Ασφαλώς γνωρίζει ότι η Χρυσή Αυγή εξακολουθεί να είναι δεξαμενή ψήφων για το κόμμα του και δεν επιθυμεί να φανεί ακραιφνής πολέμιός της. Ομως τα γεγονότα τρέχουν και πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για την πρωθυπουργική άρνηση.

Τα θέματα «ανοίγουν» και είναι δύσκολο να «μαζευτούν», ειδικά όταν το κυβερνητικό επιτελείο εξακολουθεί να εμφορείται από αλαζονεία και ακροδεξιές αντιλήψεις.