Του Κώστα Χρυσόγονου, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, ΑΠΘ

Σύμφωνα με το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος, μόνο η Βουλή μπορεί να ασκήσει δίωξη κατά υπουργού για αξιόποινες πράξεις που διέπραξε κατά την άσκηση των καθηκόντων του και μόνο μέχρι το πέρας της δεύτερης Συνόδου της Βουλευτικής Περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Η ΙΔ Βουλευτική Περίοδος της Προεδρευομένης Δημοκρατίας άρχισε στις 6/5/2012 (ημέρα διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών) και έληξε στις 19/5/2012, ημέρα δημοσίευσης του προεδρικού διατάγματος για τη διάλυση της Βουλής.

Υπάρχει συνεπώς σοβαρός κίνδυνος το Ειδικό Δικαστήριο του άρ. 86 να θεωρήσει ότι η δίωξη που τυχόν θα ασκηθεί κατά την παρούσα ΙΕ Βουλευτική Περίοδο, που άρχισε τον Ιούνιο του 2012 για υπουργικά αδικήματα που φέρονται ότι τελέσθηκαν κατά την ΙΓ Βουλευτική Περίοδο (Οκτώβριος 2009 – Απρίλιος 2012) είναι απαράδεκτη, αφού έχουν παρέλθει όχι μόνο οι δύο πρώτες σύνοδοι, αλλά ολόκληρη η ΙΔ Βουλευτική Περίοδος.

Πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι τα σημαντικότερα αδικήματα (πιθανότατα σε βαθμό κακουργήματος), τα οποία και πρέπει να διερευνηθούν από την κοινή ποινική δικαιοσύνη και όχι από τη Βουλή ή το Ειδικό Δικαστήριο του άρ. 86, είναι εκείνα που σχετίζονται με την προέλευση και τους πραγματικούς δικαιούχους των ποσών που αναφέρονται στη λίστα Λαγκάρντ και όχι οι προσθαφαιρέσεις σε αυτήν, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα διώκονται σε βαθμό πλημμελήματος (νόθευση εγγράφων).