^[1]Μια παιδική όπερα, που φιλοδοξεί να βγει από τα κλασικά θεατρικά μονοπάτια, ανεβαίνει στο Θέατρο Ολύμπια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στις 3 Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Η «Κοκκινοσκουφίτσα», το δημοφιλές παραμύθι του Σαρλ Περό, σε μουσική του Αμερικανού Σίμουρ Μπάραμπ, διαφέρει σαν ιστορία από εκείνην του βιβλίου, καθώς δεν είναι ο λύκος εκείνος που τρομοκρατεί την Κοκκινοσκουφίτσα, αφού αυτή η μικρή ατρόμητη τον εξουδετερώνει εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες του.

«Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι ένα χαζό ή άβουλο κορίτσι, αλλά έξυπνη, ετοιμόλογη, καθόλου δόλια και με ανεπτυγμένους μηχανισμούς αυτοάμυνας. Την προτιμώ», λέει ο σκηνοθέτης.

«Οσο για τον λύκο, είναι πιο αμήχανος παρά μοχθηρός κι έχει μια εκλεκτική διατροφική συνήθεια, η οποία στο τέλος τον καταστρέφει: τρέφεται μόνο με ανθρώπους. Οτιδήποτε άλλο τον αηδιάζει. Η Κοκκινοσκουφίτσα, λοιπόν, σε κάθε τους συνάντηση χρησιμοποιεί αυτήν την αδυναμία του και τον εξοντώνει με φραστικά επεισόδια. Του μιλά γλαφυρά για ζαχαρωτά, λιχουδιές, γλυκά και τον αποτελειώνει».

Ενας νέος σκηνοθέτης, ο Δημήτρης Καραντζάς, προσθέτει ακόμα λίγο φρέσκο αέρα στην ανανεωμένη Λυρική Σκηνή. Η ελεύθερη σκηνοθεσία του θέλει να μυήσει τα παιδιά στη θεατρική δημιουργία, δείχνοντάς τους τον χώρο προετοιμασίας των τραγουδιστών, της ορχήστρας, τα καμαρίνια, τη διαδικασία ντυσίματος των τραγουδιστών.

Μετά την περσινή του επιτυχία στη Μικρή Πόρτα (« Οδυσσεβάχ» της Ξένιας Καλογεροπούλου) και τις θερμές κριτικές για τον καλοκαιρινό του «Μικρό Εγιολφ» στο Φεστιβάλ Αθηνών, επανέρχεται με διάθεση να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται μέχρι σήμερα το παιδικό θέατρο.

-Τα παιδιά «σηκώνουν» τέτοιες ανατροπές στα οικεία τους θέματα;

«Τα παιδιά έχουν πολύ πιο διευρυμένους κώδικες και συνήθως οι ανατροπές, ακόμα κι αν τα βγάζουν από την πεπατημένη, τα ενθουσιάζουν και εξάπτουν τη φαντασία τους. Εχουμε να κάνουμε με μια υπόθεση απελευθέρωσης και ωρίμανσης. Ξαναγνωρίζουμε την ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας, μιλώντας για τη φυγή απ' το σπίτι και όλους τους κινδύνους που αυτή περικλείει μ' έναν ανάλαφρο αλλά και σκοτεινό τρόπο».

-Σήμερα αυτή η ιστορία πού θα μπορούσε να βρει «εφαρμογή»;

«Σε όλα αυτά που μπορεί να κάνει ένα παιδί ή ένας έφηβος για πρώτη φορά. Και, κυρίως, στον τρόμο που σου γεννά μια περιπλάνηση στο άγνωστο. Θα μπορούσε να είναι από ένα κρυφό ραντεβού μέχρι η πρώτη φορά που θα καπνίσει κάποιος ή θα κάνει σεξ.

Είναι μια άτυπη διαδικασία ενηλικίωσης, μια προσπάθεια να πατήσει κάποιος στα πόδια του. Νομίζω όλοι κάποτε το έχουμε σκάσει ή έχουμε κάνει κάτι «παράνομο» και φοβόμαστε μη μας πιάσουν».

-Εχει το παιδικό θέατρο την τύχη που του αξίζει στη χώρα μας;

«Τελευταία γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια, γιατί παιδαγωγικά είχαμε μείνει πίσω. Συχνά αντιμετωπίζαμε τα παιδιά σαν βλαμμένα. Τα λούζαμε χρυσόσκονη, τα ξεγελούσαμε με μια πλάνη κι άντε, ξεμπερδέψαμε με το παιδικό θέατρο. Δεν δουλεύαμε μαζί τους, δεν συζητούσαμε για χειροπιαστά πράγματα, δεν λαμβάναμε υπόψη τις αντιδράσεις τους.

Δυστυχώς, κάποιοι ταύτιζαν τις παιδικές παραστάσεις με το θέατρο της σάχλας ή με έναν τρόπο νουθεσίας. Τέρμα οι δασκαλίστικες, συντηρητικές λογικές και τα υψωμένα δάχτυλα, που επιτακτικά λένε: «Αν με είχες ακούσει…» Ας δούμε το θέατρο σαν μια διαδικασία σκέψης».

INFO: Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Αραβίδης – Νίκος Βασιλείου – Ζαν Κριστόφ Σαρόν. Παραστάσεις έως 28/4. Ωρα έναρξης: 11 π.μ., τιμές 10-25 ευρώ. Στις παραστάσεις του Σαββάτου τα εισιτήρια διατίθενται με 20% έκπτωση.

Μ.Κ.