^[1]Επειτα από τέσσερα χρόνια πολιτικής «σιωπής» και μια μεγάλη ταλαιπωρία με την υγεία του, ο Γιώργος Σουφλιάς σχεδιάζει μεθοδικά την επάνοδό του στα πολιτικά πράγματα της χώρας

 

→«Ο κόσμος έχει φοβερή οργή και βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση. Εχασαν τη δουλειά τους, αλλά και την ελπίδα τους ότι κάποια στιγμή θα διορθωθούν τα πράγματα. Αυτό με πονάει πολύ», λέει στους δικούς του ανθρώπους

 

→Ο Γιώργος Σουφλιάς πιστεύει ότι πρέπει να γίνουν σε βάθος οι μεταρρυθμίσεις, «και όχι μόνο να λαμβάνονται μέτρα όποτε έρχεται η τρόικα», και να αλλάξει, ταυτόχρονα, η πολιτική των Ευρωπαίων δανειστών έναντι της Ελλάδος

 

Του Χρήστου Μιχαηλίδη

 

^[2]Ο Γιώργος Σουφλιάς ανήκει σ’ εκείνη την κατηγορία των π.Μ. (προ Μνημονίων) πολιτικών προσώπων που, κατά πώς λέει ο λαός, εξαφανίστηκαν από προσώπου Γης. Λέει, όμως, κι άλλα ο λαός: Γιατί εξαφανίστηκαν; Τι φοβούνται; Γιατί δεν μιλάνε, ιδίως τώρα στα δύσκολα; Τι έχουν να κρύψουν και κρύβονται;

 

Τέτοια, και άλλα πολλά ερωτήματα (όπως, τι κάνουν τώρα, ποιους βλέπουν, τι σχεδιάζουν, σκοπεύουν να επανέλθουν;) μας οδήγησαν στον παλαίμαχο Σαρακατσάνο πολιτικό, από τα εμβληματικά πρόσωπα της πολιτικής μας σκηνής εδώ και πολλές 10ετίες.

 

Η τελευταία εικόνα του που θυμόμαστε είναι εκείνη της επόμενης μέρας της εκλογικής πανωλεθρίας της Νέας Δημοκρατίας, Οκτώβριο του 2009, όταν, μολονότι εξελέγη βουλευτής Επικρατείας, ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει την πολιτική, πικραμένος και απογοητευμένος.

 

«Ηρθε η στιγμή», έλεγε τότε στους δικούς του ανθρώπους, «που έπαψα να βλέπω την πολιτική με τη θέρμη και αγάπη που την έβλεπα παλιότερα, και δεν έχω πια λόγο να μείνω». Μάζεψε, λοιπόν, τα πράγματά του, και πήγε σπίτι του. Ή, μάλλον, στο ένα του σπίτι στην Αθήνα, και στο κτήμα του στην Αγία Τριάδα Φαρσάλων.

 

Η οικογένειά του

 

Το μόνο απάγκιο του, η οικογένεια. Η γυναίκα του, Μαριάννα Κόρακα, από παραδοσιακό αριστερό σόι, και οι δυο τους κόρες. Αυτές, κυρίως, «οι τρεις γυναίκες του», του στάθηκαν στη δύσκολη περιπέτεια της υγείας του τα τελευταία δύο χρόνια. Και μια «τέταρτη γυναίκα», η αδερφή του, του έδωσε το νεφρό της και του χάρισε ζωή. Οι γιατροί τού είπαν ότι η νεφρική λειτουργία του είχε πέσει στο 8% και εάν δεν έκανε αμέσως μεταμόσχευση, κινδύνευε να χαθεί.

 

Αυτή η φοβερή ταλαιπωρία με την υγεία του ήταν, όπως μας είπε όταν μιλήσαμε επί ώρα πολλή στο τηλέφωνο αυτές τις μέρες, «ο βασικός λόγος που με χάσατε όλον αυτόν τον καιρό». Πάντοτε με σοβαρό σαρκασμό…

 

Ο δεύτερος λόγος είναι η διαχείριση ενός αρκετά μεγάλου κτήματος που άφησε σ’ αυτόν και στ’ αδέρφια του ο πατέρας τους. Το φρόντιζε για χρόνια ο αδερφός του, που ήταν και γεωπόνος. Ομως, όταν πέθανε το 2010, το ανέλαβε αυτός. Οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν καλαμπόκι, σιτηρά, κριθάρι, φασόλια, τεύτλα, ντομάτες και άλλα.

 

Αυτή η ενασχόληση τον έχει φέρει ακόμα πιο κοντά στον κόσμο του χωραφιού. «Ο αγρότης σήμερα δεν έχει στήριγμα από κανέναν», λέει συχνά στους φίλους βουλευτές της περιφέρειάς του, ενθαρρύνοντάς τους να ασχοληθούν «επίμονα και με θέρμη» με τα προβλήματα των καλλιεργητών.

 

«Ο Σουφλιάς έχει μεγάλη εμπειρία στην πολιτική, και είχε καλή επαφή με τον απλό κόσμο. Επιανε τον σφυγμό της κοινωνίας και έκανε πάντα πρακτικές προτάσεις», λέει ο Βαγγέλης Αντώναρος, ένας ακόμα από τους βουλευτές της Ν.Δ. που διατηρεί καλή επαφή με τον πρώην υπουργό – επαφή που έχει το ξεχωριστό ενδιαφέρον της, αφού είναι γνωστό πως ο κ. Αντώναρος είναι στον «σκληρό πυρήνα» των καραμανλικών και κάθε του κίνηση ερμηνεύεται ανάλογα.

 

Ομως ο κ. Σουφλιάς διατηρεί καλές σχέσεις και με στελέχη του «κύκλου της Ντόρας», αλλά είναι δύσκολο και μάλλον άτοπο να προσπαθήσει κάποιος να βγάλει απ’ όλες αυτές τις επαφές συμπεράσματα «πολιτικού σχεδιασμού». Θα είναι σαν να επιχειρεί αυτούς τους κύκλους να τους τετραγωνίσει.

 

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, πρώην υφυπουργός Υγείας, στενός φίλος και κουμπάρος του, είναι από τα πιο κοντινά του πρόσωπα, με σχεδόν καθημερινή επαφή. Μένουν στην ίδια πολυκατοικία στην Αγία Παρασκευή, έχουν δεσμούς αδερφικούς και εάν για κάποιον μπορεί να πει κανείς ότι επηρεάζει τον Γ. Σουφλιά πέραν της συζύγου του, αυτός είναι ο Παπαγεωργίου.

 

Υπάρχουν κι άλλα δύο πρόσωπα, επίσης κουμπάροι του πρώην υπουργού, που είναι στον στενό του κύκλο, αν και ο ίδιος απεχθάνεται τον όρο αυτόν, διότι παραπέμπει σε «Αυλή» και «Εγώ, μακριά από τέτοια» λέει πάντα.

 

Είναι ο Γιώργος Τρυφωνίδης, πρώην βουλευτής Πρεβέζης, γενικός γραμματέας του ΥΠΕΧΩΔΕ επί ημερών Σουφλιά. Και είναι επίσης ο Δημήτρης Κατσιγιάννης, κουμπάρος και αυτός του Σουφλιά, πρώην γ.γ. Δημοσίων Εργων στο ίδιο υπουργείο. Θεωρείται «από τα τσικό του υπουργού».

 

Οι συνομιλητές του

 

Τακτικοί συνεργάτες και συνομιλητές του είναι ακόμα ο πρώην υπουργός Σωτήρης Χατζηγάκης και ο Σταύρος Καλογιάννης, πολιτικός μηχανικός και αυτός, υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ επί ημερών Σουφλιά.

 

Ολοι αυτοί, μαζί και με άλλους βουλευτές της εκλογικής του περιφέρειας, δεν συνθέτουν, κατά τις πληροφορίες μας, μια κίνηση για την επάνοδο του Σουφλιά στην ενεργό πολιτική. Είναι απλώς, επί του παρόντος τουλάχιστον, μια δεξαμενή πολιτικής σκέψης. Υπάρχει έντονη συναισθηματική σχέση μεταξύ τους, και ταυτόχρονα οι περισσότεροι, ιδίως οι άστεγοι πολιτικά, τον βλέπουν ως ένα είδος μέντορα.

 

Ο Γιώργος Σουφλιάς, όπως μαθαίνει η «Εφ.Συν.», θα αρχίσει τώρα, σιγά σιγά, να βγαίνει από την τετράχρονη πολιτική του σιωπή, και όποτε αισθάνεται πως έχει κάτι να πει, θα το λέει. Μέχρι τώρα, μιλούσε μόνο για θέματα που αφορούσαν τον ίδιο και το έργο του στο ΥΠΕΧΩΔΕ. Τώρα, θα ανοιχτεί σε άλλες παρεμβάσεις.

 

Αυτές θα δημοσιοποιούνται μέσω άρθρων, και όχι μέσω τηλεοράσεων. Λόγω και του παλιού προβλήματος με την ακοή του, ο κ. Σουφλιάς προτιμά να αποφεύγει τις «ζωντανές» συνεντεύξεις.

 

Μια παρέμβαση θα μπορούσε να ήταν για τη Χρυσή Αυγή, που γνωρίζουμε ότι ο Γ. Σουφλιάς την ξεχωρίζει από την άκρα δεξιά, «που πάντα υπήρχε, και πάντα θα υπάρχει σε όλες τις χώρες». Θεωρεί, όμως, ότι «το να πάρει μορφή στρατιωτικής οργάνωσης, είναι απαράδεκτο», και σε συζητήσεις που γίνονται στον «κύκλο» του, συμφωνεί ότι «ήταν φοβερή η ολιγωρία της Πολιτείας» στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

 

Μια άλλη παρέμβαση θα μπορούσε να αφορά βεβαίως και την οικονομική κρίση. Πιστεύει ότι πρέπει να γίνουν σε βάθος οι μεταρρυθμίσεις, «και όχι μόνο να λαμβάνονται μέτρα όποτε έρχεται η τρόικα». Και να αλλάξει, ταυτόχρονα, η πολιτική των Ευρωπαίων δανειστών έναντι της Ελλάδος.

 

Οι εκλογές του 2009

 

«Γιατί δεν μιλούσε ώς τώρα;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Κατά τα λεγόμενα φίλων του, ήθελε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις από τα γεγονότα. Δεν ήταν ποτέ άνθρωπος της άμεσης αντίδρασης. «Ασε να το σκεφτώ πρώτα», ήταν μια πάγια φράση του, και πολλές φορές, σκεπτόμενος, κρατούσε και σημειώσεις.

 

Πιθανώς να γράψει και άρθρο για το πολιτικό σύστημα που τον απογοήτευσε και τον ανάγκασε σε αποχώρηση. Ξέρουμε ότι τον πλήγωσαν πολύ τα εκ των έσω βέλη εκείνων που του χρέωναν την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Οκτώβριο του 2009. Θεωρούν ότι αυτός παρέσυρε στην καταστροφή την παράταξη.

 

«Δεν του άρεσαν ποτέ τα κομματικά παιχνίδια, οι παρασυναγωγές και η παραπολιτική υπερδομή που καπελώνει τους θεσμούς», μας λέει ο πρώην υφυπουργός Παιδείας στις κυβερνήσεις Καραμανλή, Γιώργος Καλός, από τους ανθρώπους που παραμένουν πολύ κοντά του.

 

Θεωρεί ότι η πολιτική στην Ελλάδα δεν γίνεται με σωστούς όρους και απογοητεύει τον λαό όταν άλλα του υπόσχονται και άλλα πραγματοποιούν. Με τους τωρινούς συνομιλητές του συμφωνούν ότι πρέπει ν’ αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να υιοθετηθεί το γερμανικό μοντέλο.

 

Λέγεται ακόμα ότι ετοιμάζεται να βγάλει βιβλίο. Σε όσους τον ρωτούν, λέει ότι δεν απορρίπτει την ιδέα, «αλλά όχι τώρα». Τώρα, επεξεργάζεται το πλούσιο υλικό που έχει, και σκέφτεται.

 

Θέλει να έχει χρόνο μπροστά του και να έχει ψάξει και μελετήσει κάθε τι πριν το γράψει. «Το γράψιμο ενός βιβλίου έχει γίνει και λίγο της μόδας, και πάντα με προβλημάτιζε πώς διάφοροι υπουργοί, με τόσα καθήκοντα, προλαβαίνουν και γράφουν κιόλας – εγώ δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα» έλεγε πάντα.

 

Στην πόλη του, τη Λάρισα, είναι πάντα δημοφιλής και αγαπητός. Οπου πηγαίνει (του αρέσουν τα ταβερνάκια, τρελαίνεται για χωριάτικες πίτες και απολαμβάνει το κρασάκι του), τον υποδέχονται φιλικά και τον χαιρετούν. Δεν έχει γευτεί ούτε μία φορά την αποδοκιμασία.

 

«Ο κόσμος έχει φοβερή οργή και βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση. Εχασαν τη δουλειά τους, αλλά και την ελπίδα τους ότι κάποια στιγμή θα διορθωθούν τα πράγματα. Αυτό με πονάει πολύ», λέει στους δικούς του ανθρώπους.

 

Για την κυβέρνηση Σαμαρά, όπως και για την προηγούμενη του Παπανδρέου, δεν συζητάει ανοιχτά. Το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Οι τοπικές εφημερίδες έγραψαν πρόσφατα ότι «προαλείφεται για επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας», δημοσιεύματα που μάλλον του προκάλεσαν ευθυμία. Κάποιοι, όμως, τον ρώτησαν πρόσφατα: «Καλά, υπουργέ, αν σου το ζητήσουν, για το καλό του τόπου, θα αρνηθείς;» Η απάντησή του:

 

«Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Αν μπαίνει το μέγιστο θέμα της ανάγκης για το συμφέρον της χώρας, και μου ζητηθεί να βοηθήσω, με ποιο δικαίωμα θα αρνηθώ; Ομως εγώ έφυγα από την πολιτική, γιατί έφυγα. Δεν έφυγα για να επιστρέψω με άλλο μανδύα».

 

[email protected]